En weer een avontuur dagje.....Maar..... ook het onverwachte einde.

 Woensdag 29 oktober 2025

Eindelijk hadden we weer een rustiger nacht. Ppppffff....
Ja, de wind blies nog fel en het maakte nog behoorlijk lawaai, maar dat is hier wel normaal, al was het nu nog steeds iets feller dan normaal, het was niet meer zo beangstigend.
De caravan heeft nog een paar keer geschud, maar we werden zeker niet meer zeeziek.

Daardoor hebben we alle 3 een stuk beter geslapen én ja, dan zijn we ook weer heel vroeg wakker.
Daardoor de eerste ronde weer in het donker.

En natuurlijk was ik al meteen de boef van altijd.

Snuffelen

Ik als alien, nee, geen ET en ik heb ook niet naar huis gebeld. ☎😁

En alles moet ook goed gesproeid worden, zelfs zo vroeg op de ochtend.

Daarna gingen we op pad. Omdat de baasjes nog niet zeker waren met het weer, hadden ze gisteren een paar leuke caches in de omgeving opgezocht om te gaan zoeken en dan ook een beetje sightseeing erbij.

Zo gingen we op zoek naar sneeuwwitje, nou seg, die was verdwenen en haar huisje zou een vogelhuisje geweest zijn. Te stom voor woorden, maar ja, in het vogelhuisje zat dan wel het logboekje, dus die konden we bij op de teller zetten, ook al sloeg hij behoorlijk tegen.

Daarna was er een veel leukeren, even puzzelen, dus gingen we weer in de auto zitten om het geheel netjes uit mekaar te kunnen halen en na het loggen ook weer in mekaar te zetten.

En hem dan natuurlijk ook weer netjes verstoppen waar hij stak, onder een hele hoop stenen.

Daarna hebben we een goed gecamoufleerde gevonden, die stak aan een prachtig uitzicht, echt zo mooi daar.

Toen waren vlak bij Dargun, waar we natuurlijk ook even cultuur gingen snuiven.
We bezochten er het impossante klooster- en kastelencomplex.

Het klooster, gebouwd door cisterciënzer monniken, werd later omgebouwd tot  kasteel.

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het het slachtoffer van een verwoestende brand.

Het viervleugelige complex met zijn 800 jaar oude muren biedt een imposante aanblik.

Er worden jaarlijks diverse evenementen georganiseerd, waaronder de Darguner Musiksommer, concerten en festivals.

En vandaar verder naar Aalbuden en Verchen, waar als het ware, de weg in het water ligt. De waterkanten zijn even hoog als de weg en het lijkt dus echt alsof je in het water rijdt, enkel de plantengroei maakt duidelijk dat er echt een weg loopt.

Zooo mooi daar, echt hè, we hebben hier genoten van een korte wandeling.

En genoten op de uitkijkplatforms van de uitzichten. Er waren enorm veel eenden én zelfs een roofvogel vlakbij.

 

En van dat mooie uitzicht ging het weer richting Malchin waar we de Kalenpoort "Kalensche Tor" gingen bekijken, we komen zoo vaak in de buurt, maar nu echt even een kijkje nemen. 

Het is de best bewaarde poort de stadsverdediging, die ooit de stad Malchin omringden.
Gebouwd in de 15e eeuw, het werd gedeeltelijk gesloopt in 1837, de hoofdpoort werd afgebroken om een doorgang te creëren.
Tot de 19e eeuw werd de poort als gevangenis gebruikt. In 1900 werd ze volledig gerestaureerd.

Daarna kwam weer het spectaculairste moment van de dag. Baasjes reden naar het industrieterrein van Malchin. Daar zouden ze iets moeten gaan zoeken om dan verder te kunnen om een cache op te gaan halen.
Mmmmmmm en wat dachten jullie???? Jaja, baasje ging hier natuurlijk weer de aap uithangen, dit keer niet in een boom, maar in een mast.

Daarna ging het weer richting de camping, maar dit keer wel via een omweggetje, het eerste omweggetje ging langs het Kasteel van Kummerow, dat zien we in de verte als een stipje als we op de camping zijn, maar we hadden het nog nooit bezocht.
Nu dan snel even langs gereden zodat we nu weten hoe het er uit ziet. 

En dan een laatste omweggetje langs een cache die bij een boekenkast/boekenhuisje lag. Helemaal iets voor bazinneke natuurlijk.

En dan op de camping met mooi weer, dus weer eens gezellig samen buiten én buiten koken. Zooo leuk.

Nog even relaxen en dan maar weer op pad voor een wandelingetje vooraleer ik ook weer mijn brokjes kreeg.

Ik had dan weer een geweldige wandeling vol kleine rebelse streken.

We zagen ook weer een prachtexemplaar van een gewone knolparasolzwam.

Hier moest ik heel braaf naar 't baasje luisteren want ik had een kraanvogel zien zitten, die zat daar maar uit te rusten en ik? Ik ging er even achteraan. OK, uiteindelijk kwam ik terug naar de baasjes, maar die waren daar niet zo blij mee.  Het laatste stuk was dan ook aan de lijn. 

En op het laatste stukje van de wandeling, bijna weer op de camping, zagen we de vissers die terugkeerden van hun dagje op het meer.

En zo komt er weer een einde aan een dag, hopelijk na deze mooie dag, ook weer een rustige nacht zonder storm.

En weer stuur ik jullie mijn avontuurlijke groetjes...
Wodan... 🐾🐾🐾

-----------------------------------

Donderdag 30 oktober 2025

 

Vandaag begon de dag zoals altijd, toch zou hij heel anders verlopen dan gepland.
Het begon met mijn gewone uitlaatrondje, ontbijt en daarna snel boodschappen doen zodat de baasjes het weekend zouden doorkomen.

Vrijdag zouden ze naar het concentratiekamp in Barth gaan, dat hadden ze nog nooit bezocht, dus vonden ze het wel een goed idee om ook deze met een bezoek te vereren en alle slachtoffer te herdenken. 

Maar het liep anders, heeel anders, baasjes twijfelden al dagen of ze toch niet naar huis zouden gaan. Jawel, zowel zij als ik amuseerden ons geweldig.
Maar op het thuisfront had mijn mensen-oma grote problemen, ze kon niet meer printen en alles wat iedereen ook probeerde, bracht geen zoden aan de dijk. 
Het spookte constant door hun hoofd.
Maar dan was er het KZ in Barth waar ze ook nog naartoe wilden en nog een paar andere speciale dingen die ze wilden gaan doen.

Heeel moeilijk, en net toen de weegschaal overhelde naar : we zullen dan maar naar huis gaan en zorgen dat oma weer kan printen voor haar zangclubje, kwam  de befaamde druppel die de emmer deed overlopen......

Jaja, boodschappen stonden net in de kast en we verheugden ons op een dagje caravan want ja, ze voorspelden weeeeeral storm. Maar dat waren we ondertussen gewend. Baasjes dachten, dan pakken we stilletjes aan al spullen in.
Eb ze wilden alles even plannen om morgen nog wat anders onderweg te kunnen doen, geocachen of dingen bezichtigen, dat zouden ze dus plannen en dan zondag rijden, die 2 dagen zou oma nog wel kunnen wachten.

Maar toen begon de caravan weer te schudden en te beven en leek het of de wind ze gewoon omhoog tilde.  Nou, dat waren we ondertussen echt wel gewend hoor, dus ik lag lekker in mijn mandje.
Maar opeens kreeg ik angst en ik wilde niet meer in mijn mandje, ik wilde ook niet op bed, ik was bang want de wind floot raar, heeel raar, anders, heftiger.
Ik sprong zelfs op tafel om dichter bij de baasjes te zijn, om hun bescherming te hebben.
Baasjes zeiden, Wodan lijkt wat te voelen, raar, en ze keken op hun mobieltjes en zagen dat er echt wel weer noodweer op ons af kwam.

Vorige stormen waren met windstoten van 75 tot 80 km/uur, soms iets feller.
Maar voor nu was de voorspeling 100 km/uur met soms nóg krachtiger windstoten.
Ik was echt heel, heel bang en toen hakten de baasjes de knoop door.
Ze zouden nu vertrekken, niet zondag, maar nu meteen. Veiligheid voor alles én ondertussen waren ze thuis om het printerprobleem op te lossen, want na 2 weken bellen ging het duidelijk niet lukken over de telefoon.

Dus baasje ging betalen, bazinneke begon alles op te bergen en veilig in te laden, binnen en buiten, ondertussen vloog ze bijna weg.  

Toen kwam het moment waarop ik zat te wachten én dat me blij maakte. Bazinneke deed mijn harnasje aan en pakte de flexi zodat ik snel tegen een boom op de camping, mijn plas kon laten lopen.
Daarna mocht ik de auto in terwijl de baasjes verder gingen met het inpakken van de laatste spullen, zat ik al veilig en warm, dicht bij de Lemmy-beer.

Ik zag vanaf daar hoe de baasjes vochten met de mat en de wind, maar uiteindelijk was alles ingepakt.

Baasje vond het slimmer om het dak niet naar beneden te doen omdat de wind er dan vat op zou krijgen, maar de auto gewoon voor te rijden, aan te haken en weg te rijden tot op een plek waar we uit de wind stonden, dus achter het receptiehuisje en daar dan het dak naar beneden te laten. Dat ging gelukkig prima.

Baasjes nog snel een plas en toen gingen we rijden. Ja, in de storm, heel vermoeiend rijden, maar baasje deed het toch maar. Rustig reden we, hopend dat we snel het oranje-rode gebied van de waarschuwingen uit waren. 
Dat zou jammer genoeg nog even duren, maar het was wel een hele opluchting toen we eindelijk de wind voelden minderen en de zon zagen schijnen. Tot dan toe hadden we het heelhuids gered.
Tja, maar ook dan nog hadden we een hele weg te rijden. De voorspelling was dat we rond 21 uur thuis zouden zijn, maar dat was dan tussenstops en ja, we hebben er wel een paar gehad. Want het 8 uur en een half rijden zou een stuk langer worden.

Overal waren ze aan het werken, steeds weer files. Van de trage blijven-rijden files tot de accordeon-files. 1 file was echt gigantisch, er stonden regelmatig auto's en vrachtwagens aan de kant die warm waren gelopen of stukken hadden, wij hielden ons hartje vast, maar net toen we dachten, dit gaat niet goed komen, was eindelijk de file opgelost.
Ikke natuurlijk blij dat we even voorheen nog gestopt waren en ik had kunnen plassen.
Dus kon ik lekker gezellig blijven liggen.

Laat de baasjes maar alert blijven, ik kom als enige uitgerust weer thuis hoor.

En zo werd het donker en donkerder en de uren gleden weg terwijl we steeds dichter bij huis kwamen.
yyeeeaaaahhhhh we rijden de grens over met Nederland en een poosje later hoorde ik ze juichen, joepiejee, we zijn in ons eigen kikkerlandje.

Nog even en nog een 2e tankstop, en we konden voor ons huisje stoppen.

Ik moest nog heel even blijven liggen, allé, ik mocht ook zitten hoor, maar de caravan moest afgekoppeld worden en in de garage gereden worden.
De auto voor een stuk leeg gemaakt, de dingen zoals GPS'en en laptop, mijn voerton, die moesten er uit. Uit de caravan moest het brood uitgehaald worden en de koelkast want daar stak het ontbijt voor de volgende ochtend in.

De dekbededen er uit en naar boven, bedje opmaken en eindelijk, eindelijk konden de baasjes gaan slapen. Dood, doodmoe, maar dat was zonder mij gerekend, want ik had toen ik binnen kwam lopen zoeken en vond Lemmy niet. Ik wilde dus niet in mijn mandje slapen, en ben bij de baasjes gaan liggen. 
De1e nacht thuis mocht het wel. Oh wat was ik blij.
De baasjes lieten het toe omdat ze zelf echt wilden slapen, de klok ging al stilletjes aan richting de ochtend, ze wilden echt hun oogjes dicht doen.
En zo hebben we dan geslapen en gedroomd van dit avontuur wat jammer genoeg door omstandigheden, veel te vroeg is gestopt.

Maar ik ga in ieder geval al dromen  van een nieuw avontuur.

Groetjes en tot de volgende avonturen maar weer.
Hopelijk zijn jullie er dan ook weer bij. 🐾🐾🐾

Een angstige nacht..... Wind, regen, wind, wind en storm....

 Zaterdag 25 oktober 2025

Halverwege de nacht ging de storm in rustiger vaarwater en schudde en beefde de caravan niet meer.

Heerlijk geslapen en met het ochtendgloren opgestaan en op pad.

Toen de baasjes aan het ontbijt zaten gebeurde er iets heeeeeelll raars.
Het koppel uit de camper naast ons kwam naar buiten en wandelde naar het meer. De man had een camera vast en begon te filmen, de vrouw begon haar kleren uit te doen, neee niet naakt, maar tot ze in bikini stond.
En hoe dapper dan, ze ging het meer in, moet ijzig koud zijn geweest na de storm, en ook de wind was nog steeds heel kouwelijk, dat had ik wel gevoeld bij mijn uitlaatrondje.
Nou ja de dame tot aan haar middel het water in en dan......  zwemmen, niet heel lang want al snel keerde ze terug naar het strandje.  
Daar aangekomen, zo rood als een tomaat van de kou, deed ze haar bikini uit. 😲

HIhihihi, baasjes ogen vielen bijna uit zijn kassen. Jaja helemaal naakt stond ze daar op het strand in de gure wind, snel de handdoek om en heel rustig aan deed ze haar kleren weer aan, toen verdwenen ze weer in de camper. Nou die moet bevroren zijn geweest.

Daar het weer vandaag heel erg wisselvallig zou blijven, besloten we om maar rustig aan thuis te blijven. En misschien hoopte baasje stiekem weer op zo'n gratis piepshow. 😅
Ik vond dat prima, mijn nestje weer eens helemaal uitgeschud en schoongemaakt, baasjes bedje voorzien van schone lakens en zo van die dingen meer.

Doordat het een rustig thuisdagje zou worden, waren de uitlaatrondjes iets groter dan normaal en zijn we er altijd samen op uit gegaan, samen heerlijk genoten.

Oeps, gespot tijdens mijn plasje. Hopelijk wordt dit niet gecensureerd.

En daar ging ik, weg, ribbedebie, op verkenning.

Maar lang duurde dit mooie liedje niet, ik moest terug en korter bij blijven. Tja, ik was gisteren stout geweest en was sporen gevolgd, toen wilde ik ook niet terug komen. Dus nu houden ze me korter.
Gelukkig mag ik toch nog los want dat is toch veel leuker.

Toen bazinneke mijn eten klaar maakte, zat ik netjes op haar te wachten, deurtje open of deurtje dicht, het maakt mij niet uit, ik wacht geduldig af tot ik naar mijn bakje mag en ik mag beginnen met eten.

Met de deur dicht, luister ik heeeeelll aandachtig of ze wel echt mijn brokjes in de bak doet.

Met het deurtje open kijk ik vol verwachting tot het woord komt.....

Enfin, vandaag dus heel weinig te vertellen, morgen hopelijk voor jullie, weer een stuk spannender.

Tot morgen zegt deze avonturier. 🐾🐾🐾

---------------------------------------------------

Zondag 26 oktober 2025

Afgelopen nacht heeft het weer heftig gestormd, maar ook zo fel geregend dat het lijkt of er putten in de aarde zijn geslagen, de paden staan nu vol plassen water.

Maar, dapper als altijd gingen we er doorheen voor ons ochtendrondje.

De weerberichten voorspellen een rustig begin van de dag, maar naarmate hij vordert zou er wel weer een felle storm op ons afkomen.

Baasjes wilden niet weer de hele dag in de caravan zitten en moesten er even uit, ik ook. Dus besloten we om met de auto te vertrekken en af en toe even te stoppen, misschien een cache mee te makken, we zouden het wel zien.

Het werd echt geen spectaculaire dag, geen interessant uitstapje.

We zagen wel een visser die een mooi exemplaar boven water haalde. Dit was in de vaartkom van de industriehaven in Malchin.

We reden ook weer over de zo typische straten in de buurt en ja, we vonden ook een paar caches.

Terug in de caravan ging het baasje kokkerellen en daarna was het de beurt aan het traditionele caravan-vertier : yep, rummikub spelen.

Inmiddels werd het donkerder en is de volgden, voorspelde storm los gebarsten.
Dit keer met nog meer geweld dan al de vorige keren, we worden nu echt zeeziek in de caravan, hopelijk houdt ze dapper stand.
Ja, de storm was voorspeld, maar uit de andere hoek en dat maakt het nu spannender.
Ze voorspelden net als vorige keer wind uit het zuidwesten en hij komt uit het noorden, dus meer vat op de caravan nu.

Ondertussen klettert de regen ook weer op het dak, het maakt een hels lawaai, maar we liggen warm binnen.

Ik zeker, ik lig zalig in het bed van de baasjes en droom zoete dromen.

Allé, ik droomde want bazinneke vond dat ik, hoe weinig te vertellen ook, mijn blog maar moest dicteren.  Tja... 
Nu dat weer voor mekaar is, kunnen we alleen maar hopen dat we straks bij het laatste uitlaatrondje even wat rustiger weer krijgen want zo is het niet leuk.

In ieder geval zegt deze avonturier : tot morgen, hopelijk met beter weer. 🐾🐾🐾

----------------------------

Maandag 27 oktober 2025

Wat hebben we een angstige nacht achter de rug.
We hebben hier al menig keer heftige wind én storm meegemaakt, maar dit???

Nou seg, echt niet normaal hoor. Soms leek het of ze de caravan gewoon optilden, we hoorden alles kreunen en bonken, de wind gierde feller dan fel, we hoorden de golven in het meer rollen en beuken op het strand, struiken gingen uit de grond en de caravan leek echt een schip op zee.

Baasje is in bed gaan liggen met een gevoel dat hij zeeziek werd, ik ging bij 't baasje liggen.
Bazinneke bleef in 't zetelke zitten, wat lezen en kruiswoordraadsels invullen. Ook zij had het zeeziek gevoel en dacht, komt niet goed als ik ga liggen. 😂
Nou, ik vond dat helemaal niet erg hoor, zo kon ik uitgestrekt in bed blijven liggen.

Nou ja, ik was niet meer buiten gemogen voor een laatste plas-ronde, dat is nog nooit gebeurd, maar de baasjes vonden dat helemaal niet veilig.

Uiteindelijk was het bijna half 2 toen ik niet meer kon inhouden en aan de deur ging staan.
Baasje zei, ik kom er wel uit, hij wilde bazinneke niet naar buiten sturen in dit weer.
Dus blote voeten in zijn crocs, pyjamabroek en t-shirt met snel een jas er overheen, ik mijn harnasje, nee geen halsbandje das niet stevig genoeg en zo gingen we naar buiten, maar nee, niet ver. De wind nam ons bijna mee, hij geselde ons, net als de regen die striemde. Dus bleven we op de camping, voor 1 X mocht ik tegen de  bomen op de camping plassen, niet makkelijk, want ik moest me proberen te draaien. De wind sloeg mijn plas in mijn snoet, dat vond ik maar niks, maar draaien met die wind was ook niet alles.
Uiteindelijk kreeg ik mijn blaas geledigd en konden we snel weer naar binnen. Bazinneke wachtte ons op met de deur in handen opdat ze niet zou gaan vliegen.

Eenmaal weer binnen, kropen we gezellig met ons drietjes in bed, ik lag gezellig tussen de baasjes in.
Af en toe hoorde ik rare geluiden, bonken en zo, dingen die gingen vliegen denk ik, of takken die vielen en dan keek ik even op, maar bazinneke, die toch niet kon slapen, suste me dan met lieve woordjes of legde dan even haar hand op mijn bolleke.

Tegen de ochtend werd het eindelijk wat minder, maar slapen was er niet echt bij geweest.

De ochtendronde werd iets later, toen het rustiger werd, toen kon ik eindelijk mijn pakje deponeren ppppfffff, maar ja het kon anders echt niet veel te gevaarlijk.

Het zou dus vandaag een rustige dag worden want met weinig slaap is er niet veel wat leuk is.

Een ideale dag om te bellen met het thuisfront en om daarna  boodschappen te doen, dan hebben we weer wat voorraad. Enfin, voorraad, met dat kleine koelkastje kunnen we bitter weinig inslaan, jammer want zo moeten we veel gaan winkelen, maar ja.

Verder maar weer even wat poetsen én bazinneke de vaat doen, yep, binnen want buiten zou het water niet in haar afwaskom blijven.  😂

En 't baasje vond het wel lollig en had een gekke-bekken-trekken-moment.

Ondertussen gingen de baasjes gezellig weer aan tafel zitten, een flesje open trekken en genieten van het prachtige uitzicht over het meer en van de spectaculaire zonsondergang.

Ondertussen kwamen ook de vissers, dappere mannen, terug van een dagje op het meer. Met de lichten op de boot aan.

En ik???? Ik probeerde steeds weer de aandacht van de baasjes van de baasjes te trekken om te spelen.
En ja, ze speelden ook met mij, maar in de caravan is het echt niet makkelijk om echt te spelen zoals ik dat wil. Ik ben van het wilde en het ruwe, maar dat kan hier niet.
Toch blij met het beetje spelen.

En zo gaan we dan uiteindelijk weer, voor de zoveelste nacht op rij, een winderige nacht tegemoet. Maar hopelijk niet zo erg als de vorige nacht. ;)

Groetjes 🐾

----------------------------------

Dinsdag 28 oktober 2025

Voor de verandering was ook deze nacht weer een winderige nacht waarin we de caravan soms voelden dansen, maar dit was niet angstaanjagend, maar gewoon heel fel.

Eigenlijk begint het minder lollig gaan te worden, ook de vissers vinden het niet meer leuk. Ze moeten méér hun boten aan wal halen dan dat ze kunnen vissen. Zooo jammer.

We zijn dan ook vandaag maar weer in de caravan gebleven, enkel uitlaatrondjes gelopen, maar ook die zijn iets korter want ze waaien je bijna weg.

Maaar toch ook even getraind met bazinneke met gewoon luisteren, aandacht geven en belonen met visjes. Leuk, maar zoveel leuker als ze me niet weg blazen want soms hoor ik iets niet door de wind én dan, tja, dan krijg ik ook niks lekkers.

Hopelijk verandert het weer snel, ik vrees dat we anders richting huis gaan en dat zou eigenlijk jammer zijn.

Ondertussen gebeurd er hier weinig en heb ik ook heel weinig om over te schrijven, er zijn ook bijna geen foto's want ja, we beleven niet zulke spectaculaire dingen nu.
Of eigenlijk wel, de wind en de stormen, maar daar kan je weinig aan fotograferen, toch.

Enfin, ik ga maar weer mijn oogjes dichtdoen en jullie avontuurlijke groetjes sturen.
En hopelijk morgen weer interessantere dingen te vertellen. 🐾🐾🐾