Haaallllooowwwww,
Lang geleden hè, lang geleden dat we nog iets van ons lieten horen.
Maar we zijn er nog steeds, wij de Meerpaal-boxers Lemmy & Wodan.
Ons leven is alleen wat anders verlopen dan normaal, niet dat we geen lol gehad hebben hoor, wij hebben altijd lol.
De baasjes noemen ons lolbroeken, clowns, maar ook 'Partners in crime'. Dus jullie snappen het wel.
Maar de baasjes.... die hadden wat minder lol. Die zijn om het zo maar te zeggen 'not amused'.
Nu vragen jullie je vast wel af hoe dat komt?
Awel, we zullen het jullie nu eens vertellen se.
Toen we half november vorig jaar naar huis kwamen vanuit Sommersdorf bleek bij vertrek dat er iets mis was met het automatische mechanisme van het hefdak.
We veronderstellen dat de heftige wind onder de luifel is gegaan en zo het mechanisme stuk heeft getrokken.
Het dak ging niet goed meer dicht, maar na lang proberen is het dan toch gelukt om het te blokkeren en zo nog vrij veilig thuis te geraken.
Een nieuw avontuur op die manier, dat zat er niet meer in.
En de caravan ging dan ook niet naar de stalling, maaaaaarrrr naar de reparateur/dealer waar de baasjes ook de caravan gekocht hadden.
In december is "@Home" daar naartoe gegaan, december 2022 dus.
Yep, goed gezien, dat is ondertussen al 9 maanden geleden.
Door alle beslommeringen en de eindejaarsfeesten werd er pas begin januari naar gekeken. De verzekering kwam ook een kijkje nemen en gaf meteen zijn fiat voor reparatie en het betalen van de kosten. Jaja, gelukkig hadden de baasjes een omnium verzekering, dus all-in want de reparatie kostte stukken van mensen, met 4.000 €-tjes komen ze niet toe.
Enfin, de stukken konden dus besteld worden.
En er werd ons mee gedeeld dat tegen eind april de stukken zouden kunnen geleverd worden. Baasjes hielden rekening met vertraging, dus we wisten al dat we in het voorjaar waarschijnlijk niet op pad zouden gaan met ons vakantiehuisje.
Maar april werd mei, mei werd juni en nog steeds konden ze ons geen definitieve leveringsdatum laten weten. De fabrikant in Frankrijk drukt er alleen maar op dat het geen normale vervangstukken zijn en dat ze dus niks kunnen zeggen over een leveringsdatum. Deeeuuuuhhhhh!!!!
En zo gingen de zomermaanden voorbij en is het nu september. Na nogmaals informeren krijgen we nu te horen dat de stukken ergens oktober zouden kunnen verstuurd worden naar de dealer/reparateur. Dus zal het wel eind oktober worden voor zij de stukken in huis hebben.
Dan nog repareren. Tja, we gaan dit jaar niet meer op vakantie vrezen we.
Of we dat erg vinden? Ja, natuurlijk. En nee, op een ander vlak niet. Maar dat leggen we ook nog wel uit. Jullie kennen ons hè. 😁
Ja, want we vonden het wel lollig in "@Home" en we zagen altijd wat anders, altijd andere geurtjes. En ja ginder rook alles heel anders dan hier. Er lopen andere dieren en het was er ook zoveel rustiger. We beleefden op vakantie dingen die we hier niet beleven. Zoals zwemmen in een groot meer en steeds weer nieuwe paadjes, nieuwe plaatsen om te slapen.
Maar ja, dat hebben jullie wel allemaal mee mogen beleven met ons.
En ja in die tussentijd zijn we ook wel vaak gaan wandelen thuis en er is hier ook wel veel gebeurd. Niet allemaal leuke dingen, maar ja.
We genoten in die eerste tijd vooral van ons gezellig samen zijn.
Maar het minder goede?
Tja, zo werd ik, de Lemmy dus, op 8 mei geopereerd. Ik had overal bultjes en ik kreeg daar last van omdat ze te groot werden, vooral die ene uitwendige bult. Gelukkig waren de bultjes niks ernstig, maar baasjes wilden niet dat ik er last van kreeg.
Natuurlijk, zoals we al eerder schreven, liep ook dat anders dan gepland.
1 Wonde genas heel goed en snel, daar had ik een bultje wat onder de huid zat.
Maar op de ander knie had ik een grote uitwendige bult en omdat die steeds groter werd wilden de baasjes geen risico nemen. De dag van de foto, de dag vóór de ingreep, stootte ik het open met spelen. Dat was nou de reden waarom ik geopereerd moest worden zeiden ze.
En het was ook die wonde die niet goed dicht wilde gaan en niet goed wilde genezen. Ze zat ook echt op het meest plooibare stuk van mijn knie.
En, nou ja, eerlijk is eerlijk, het was ook een beetje mijn schuld. Bazinneke bleef wel altijd bij mij om me in de gaten te houden. Ik had ook zo'n grote kap op. Maar ik speelde het toch nog klaar om met die kap op aan de wonde te zitten. En ja ik heb draadjes los gepulkt waardoor de wonde weer verder open ging staan en dus moeilijker genas.
Ze hadden me gewaarschuwd, maar ikke, de Lem, ik was weer eens boxer-doof hè. 'k zal 't geweten hebben.
En de wonde was echt niet mooi om te zien.
Als jullie het vies vinden, moeten jullie maar door scrollen. 😞
Na 2 maanden was de wonde eindelijk zo ver geheeld dat ik weer gewoon mocht wandelen en spelen en ravotten met Woke.
Al die tijd heeft bazinneke bij mij beneden geslapen. Zij op de zetel en ik in mijn mandje naast de zetel. Ik mocht geen trappen doen, al wilde ik dat wel hoor, maar dat zou zeker niet goed geweest zijn voor de wonde omdat mijn knie dan te ver plooide en de wonde zou kunnen verder open scheuren.
Het was zooo heerlijk dat we, na mijn herstel, weer gewoon ons ding konden doen. Wodan en ik, we hadden het spelen gemist, vooral dan het wild spelen. 😁
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
En toen? Toen begon er een nieuw avontuur. Weer iets heeeeel anders.
We hadden jullie al verteld dat onze mensen-opa niet meer onder ons is en dat onze mensen-oma verhuist is naar een assistentiewoning.
Het huis waar ze hun pensioenjaren samen gewoond hadden stond dus leeg.
Tja, en een huis dat leeg staat, das niet goed, dat moet af en toe bewoond zijn. Maar ondertussen stond dat al bijna een half jaar leeg.
Het was wikken en wegen want het huis is een chalet, wat eigenlijk ook een vakantiewoning is.
En toen baasjes er weer eens naartoe gingen om het even te luchten en op te ruimen, ontdekten ze dat wij, ik en de Wo dus, daar heel veel lol hadden.
En daarom werd er besloten om het chalet helemaal terug in te richten en te vernieuwen, wat moderner te maken zodat het helemaal naar de smaak van de baasjes is. En ook te zorgen dat het makkelijk te onderhouden is.
We mogen daar putten graven, van hier tot in Tokio, we mogen zelfs op zoek gaan naar aardmannetjes.
En ja, we mogen ook zelf onze kruisbessen plukken en lekker opeten. Heerlijk, toch.
Als het chalet dan klaar is, dan kan onze mensen-oma daar ook weer af en toe naartoe gaan en kunnen wij daar af en toe voor een paar dagen gaan relaxen in de natuur. Misschien zelfs slapen. Wij hebben dan ons eigen stukje bos om in te ravotten en te keten.
We hebben zon en schaduw, echt zo leuk daar voor ons.
En nu zijn jullie vast heel erg benieuwd naar hoe het binnenin allemaal aan het binnen aan het worden is.
Want nu de baasjes toch ook niet op vakantie kunnen, zijn ze heel hard aan het werken om het chalet af te krijgen zodat ze daar ook gewoon kunnen relaxen.
Allé, hard werken, je kent dat wel van de baasjes hè. Heel hard werken is ook heeel veel rusten want ze zijn niet meer zo fit en dat willen ze niet toegeven. Maar toch, ze doen het maar. Op hun rustige-doe-verder-manier wordt het een gezellig huisje.
Eerst de badkamer klaar gemaakt.
Op bovenstaande foto moet de vloer nog gelegd worden en moet alles nog in de lak gezet worden.
En daarna aan de keuken begonnen. Die is grotendeels klaar. Enkel de deurtjes en de afwerking van de schuiven, die moet nog gebeuren. Maar dat kan baasje in de wintermaanden ook thuis maken natuurlijk.
En daarna kwam de woonkamer aan de beurt.
De slaapkamer wordt nog even overgeslagen, die is voor helemaal op het laatst omdat er nog wat aan dat gedeelte van het dak moet gebeuren. Ondertussen gebruikt baasje de slaapkamer om te klussen.
Dus, blijven slapen daar, das nog niet echt aan de orde.
Daar zijn dan ook nog geeeeeen foto's van. 😋
Maar het berghok is ook alweer klaar om van alles in op te slaan. Hier moet nog wel linoleum op de vloer. En er moeten nog schappen komen. Maar de leidingen zijn vernieuwd en de muren zijn ook weer vernieuwd, al is het met recyclage van de woonkamer.
Baasje is best vindingrijk hoor en handig, al horen we hem af en toe wel eens "au" roepen als hij bijvoorbeeld met een zware hamer op zijn vinger slaat.
Oeps, hopelijk is hij nu niet boos op ons omdat we dat vertellen. Maar het gebeurd niet vaak hoor, baasje is best goed en handig.
Ook in dat berghok heeft baasje de leidingen van het warmwatersysteem vernieuwd en anders gelegd. Jaja, baasje is geen 'Handige Harry', maar een 'Handige Huub'. En eigenlijk zijn we best trots op hem dat hij dat allemaal kan.
En dan moeten we ook nog vertellen dat de bekende logé R. weer even vanuit Nederland naar ons kikkerlandje is gekomen. Zooooo leuk weer. En ja, we hebben ons goed gedragen, we zijn heeel erg braaf geweest.
En zo zijn jullie weer helemaal op de hoogte.
Als het chalet helemaal klaar is dan hopen we weer meer op pad te kunnen gaan, weer meer wandelavonturen te beleven want nu zijn de wandelingetjes maar heel erg kort, maar we raken onze energie goed kwijt in de bos.
En waar we ook op hopen, heel hard op hopen is dat onze "@Home" nu ook eindelijk weer gemaakt zal worden en naar huis zal komen.
Dan kunnen we ook elders weer grote avonturen gaan beleven.
We hopen dat jullie samen met ons duimen opdat we snel weer avonturen met jullie mogen delen.
Ondertussen zijn wij gewoon 2 grote en brave boxer-mannen die lol hebben.
Hopelijk tot gauw met nieuwe avonturen.
Heel veel dikke kussen en lieve groetjes,
Lemmy & Wodan Van de Meerpaal.
