Jaja, jullie horen het goed. Nog 1 nachtje slapen en dan
begint ons nieuwe avontuur.
Niet dat wij hier thuis geen avonturen beleven hoor. Zal ik jullie eens wat vertellen?
We wandelen tegenwoordig heel vaak door een enorm grote
weide. En in die weide staan van die reusachtige beesten. Neeee, geen
dinosaurussen, zo groot nu ook weer niet, maar een soort van koeien. 🐂Galloway runderen noemen ze die. En
er staan ook stieren tussen. 🐃
En als de Wodan alleen met het baasje gaat, dan laten ze die
gewoon met rust. Maar als ik erbij ben, of ik met bazinneke alleen door de weide ga, dan staan
echt al die koeien en stieren in het midden van het pad. En als ik dan voorbij
loop kijken die allemaal naar mij en dan springen die in de lucht en maken
gekke bokkensprongen, vlak achter ons aan. Heeeeeel raar om te zien hoor, zo'n
reuzen beesten die bokkesprongen maken alsof het jonge veulens zijn. 😮
Baasje zegt dat het komt omdat die domme koeien denken
dat ik een kalfje ben. Allé seg, zien die dat nu zelf niet, dat ik veel kleiner
ben? En slanker, ik heb tenminste een figuur, ik zie er toch echt niet uit als
die plompe beesten hè. Eeuuhh foto is de Wodan hè, ons witte spookje in de koeienwei. 👻
Ow ja en een paar dagen terug stond er zo’n stier boven op een koe. Mmmm wat die aan het doen waren? Ssssstttttt niet hardop zeggen hè. 😳
Nou ja, die stonden daar dus op mekaar, in het
midden van het pad. Dus zei bazinneke,
kom Lem, we gaan even van het pad af, we gaan dat koppel maar niet storen. En
wij dus van het paadje af, en wat dachten jullie? Jaja, zeker wel, die stier
kwam van zijn koe af. En hopla die draaide zich om naar ons. Bazinneke zei, kom
Lem verder stappen en ‘voet’, dus ikke braaf kort naast bazinneke. Maar dat kon
niet helpen, die stier kwam toch kijken. En ik heb met mijne neus vlak tegen
die stier zijne neus gestaan. Amai, da was echt de moeite zenne. En nee, ik was echt
niet bang. Gelukkig trapte die stier het
af toen we rustig verder gingen. Hèhè, dat was eigenlijk toch wel een
opluchting hoor. Ook voor bazinneke want ik mocht het niet zeggen, maar dit keer
was zij er ook niet gerust in. 😱
En de Wodan? Die heeft dat natuurlijk nooit voor hè, van die wittekop lijken ze bang te zijn.
Maar allé dat was zo maar 1 klein avontuur hoor. We
hebben hier veel gewandeld, in den Demer gezwommen enzo.
Gisteren zijn we ook naar de vogel-hut / uitkijktoren
geweest. Vlak voor we daar aankwamen hebben we 3 reetjes gespot, maar die
gingen lopen van ons, al wilden wij daar wel eens mee spelen.
We zijn ook in de toren geweest, nee, niet helemaal tot
boven, maar al wel tot op het 1e verdiep. Dat was ook weer spannend,
want dat was een steile trap, maar ik ben er heel flink opgeklommen en zelfs
heel rustig naar beneden gegaan. Nee, ik heb geen hoogtevrees hoor, dat ging
allemaal heel goed.
Enne, die toren, die is ook langs de zijkanten open, je kon zo naar beneden kijken. Ja, er stonden wel vangrails, maar voor mensen, ik kon daar zo onderdoor. Maar bazinneke hield mij ook dicht tegen haar aan. De Wodan zagen wij van boven rond de toren wandelen met baasje. Nee voor die nog jonge pootjes was die steile trap nog niet OK.
We zijn ook wel een paar keer een geocache gaan zoeken,
dus we hebben variatie genoeg. Dus
jullie zien het, we beleven hier thuis ook wel wat leuks.
Maar goed, wat we jullie eigenlijk wilden vertellen???? 😊😉
Donderdag 1 september begint ons nieuwe avontuur. En wat
voor één? Nee, wij moeten niet naar school, want ja, hier in Vlaanderen begint op 1
september ook de school weer. Maar ons avontuur is heeeeel wat anders en het
beloofd weer heel spannend en heel gevarieerd te worden, al wordt het zelfs
voor de baasjes zo’n beetje koffiedik kijken.
Donderdagochtend moet het bazinneke eerst naar
Gasthuisberg, naar het hospitaal voor haar halfjaarlijkse controle. Dus niks
ergs hoor, maar de controle moet er zijn en de voorschriften ook, anders kan ze
niet met ons mee hè.
En als ze dan terug thuis is, dan mogen wij in het "Katje" stappen
en ons lekker nestelen voor de reis begint. En dan wordt de "@Home", ons vakantiehuisje aangehaakt. En ja hoor, dan vertrekken we, dan begint ons
avontuur echt.
Door veel onverwachte omstandigheden is er aan de
oorspronkelijke planning veel gewijzigd. Maar wat zeker is? We gaan eerst naar Nederland. Eerst en vooral
naar de provincie Gelderland, meer bepaald naar Nijkerk. Daar hopen we dan
donderdag in de namiddag veilig en wel aan te komen en dan zal het meteen al
rust worden.
Daar staat er de dag erna een paar leuke visites op de
planning en gaan we kennis maken met nog een witte boxer en haar baasjes. Hoe
leuk is dat niet?
En we gisteren hoorden we dat er heeeeel misschien ook nog een
noppenmeisje naar de camping zou komen. Mmmm, die ziet er een beetje uit zoals
de Wodan, wit met stippeltjes, maar ’t is geen boxer, raar hè. Benieuwd of dat echt gaat
lukken.
En of wij dan gaan vriendjes worden? Mmmm dat weten we nog niet hoor want wij zijn echt wel heeeeel kieskeurig in wie we als vriend of vriendin willen. 😬
Tja, en dan verder….. Als we daar op de camping vertrekken dan
reizen we door naar de provincie Friesland. Jaja, naar Friesland, naar…. Jullie
raden het natuurlijk al wel. Yep, naar de Meerpaalhoeve, we gaan even gedag zeggen in ons
geboortehuisje en bij onze geboortemoeders. Leuk hè.
Hoelang we op die beide campings blijven, dat is niet
echt geweten. Dat zien we dan wel.
Wat ook nog zeker is, is dat we van daaruit Duitsland
intrekken en dat we daar dan wel een hele poos gaan rondtoeren.
Hoe of wat het verder allemaal zal zijn dat horen jullie
vanzelf wel als wij het ook weten. Want de baasjes gaan niks reserveren, en we
gaan gewoon kijken hoe leuk het ergens is, of er veel te zien is en of het
rustig wandelen is. En zo zullen ze beslissen wanneer ze ergens anders naartoe
gaan en naar waar dat zal zijn.
Dus een hele boel vraagtekens, heeeeelllll spannend.
Volgen jullie ons weer bij onze nieuwe avonturen? 🐾🐾🐾
Hou jullie dan maar klaar 1 september, de dag van de
waarheid, de dag van het nieuwe avontuur.
Wij hebben er zin in, jullie ook hopen we.
Avontuurlijke groetjes, 😘
Lemmy en Wodan.
