On the road!

 Zondag 28 september 2025

Geen ochtend zoals alle andere, maar ja, dat was het de laatste weken ook al niet meer. 
Met Lemskes laatste reis veranderde echt alles in een razend snel tempo.
Wat baasjes nu doen wilden we met ons viertjes doen. En toen het ondenkbare dan opeens gebeurde werd alles omgeslagen, maar ja, dat wisten jullie al wel hè.


Enfin op zondag ochtend ontbijten, opruimen, alles netjes achterlaten zei bazinneke en dan het laatste in de caravan. 

Oeps en ik???? Ik moest in de auto, OMG wat is dat??? Ik heb geen hele achterbank voor mij, er zit van alles op en ik moet het doen met een halve achterbank.  Nee, i'm not amused... Ok, de Lemmy knuffelbeer ligt wel op de achterbank, zo kan ik mijn hoofd er op leggen en toch nog lekker liggen én het allebelangrijkste? Ze laten me niet achter. Gelukkig maar.

Dan wordt de caravan aangehaakt en vertrekken we voor een lange rit, in 1 trek tot in Duitsland, maar daar moest ik heel dringend iets deponeren, dat had ik in de ochtend niet willen doen omdat ik bang was dat ik niet mee mocht. Tja, je weet het nooit hè.

Enfin, op de eerstvolgende parking werd er gestopt en kon ik doen wat ik moest doen, ook even drinken.

Dan weer op pad tot...... We opeens een paar politiewagens en ambulances moesten doorlaten. Ik hoorde de baasjes zeggen, hopelijk is er niets gebeurd op onze route. Nou dat was dus wel zo. Er was een ongeval en het ging van 4 rijvakken naar 1, wij moesten dus helemaal naar links.
Gelukkig zijn de Duitsers heeel efficiënt en ook het echt heren in het verkeer, dus ging het echt al vrij snel vlot en dankzij de hoffelijk van de Duitse chauffeur werden wij met de caravan ook al snel door gelaten, ze maakten gewoon plaats voor ons. Lief hè.

En daarna konden we weer gewoon verder, tot..... jaja, want in de file moest ik alweer, maar inhouden was de boodschap want ze konden me op die autostrade niet even uit laten.

De volgende stop was dan ook een heel lange stop. Baasjes eten en ook die dingen doen die ik moet doen, alleen zij in de caravan en ik???? Jaja, dierenmishandeling, want ik moet het buiten doen, op die grote parkings. Zelfs drinken. Niet eerlijk hè.
Maar uiteindelijk zorgen ze er wel voor dat ik mijn ding kon doen.

En dan in 1 trek verder tot op de camping. Het plaatsje waar we vorige keer stonden was gelukkig nog vrij. Wel nieuwe uitbaters hier, maar dat maakt ons niet uit.
Omdat we nog vrij vroeg op de camping waren hebben de baasjes maar snel alles uitgepakt, luifel op gezet en al die tijd zat ik braafjes in de auto, mijn kop uit het autoraam om frisse lucht te pakken. De auto stond niet vlakbij, maar in de schaduw van de bomen, speciaal voor mij. Hihihi, jaja, ook al laten ze me in de auto, ze denken toch nog een beetje aan mij.

Al vrij snel kon ook mijn haak in de grond, en werd mijn kussen boven gehaald zodat ik lekker kon gaan genieten en rusten. LOL, rusten, ik had de hele weg in de auto geslapen. 

Klaar was Kees en met enkel nog opruimen was het tijd om te relaxen.

Na de rust, werd er gegeten en nog even gerust en daarna kon de vakantie echt beginnen met een klein rondje lopen. Het bekende uitlaatrondje wat we voorheen samen liepen. 

Zooooo rustig hier en zoooo genieten. Echt toppie.

Ik had zoooveeel geurtjes om te snuiven, zoveel wildsporen die ik wilde volgen. Man, man, man, wat een lol hier, echt zo fijn.

Onderweg ook even rustig genieten op deze "walk down into memory lane" zoals vrienden ook al zeiden.

En dan weer naar de camping, het laatste stukje.....

En zo wordt een prachtige, warme, maar vermoeiende dag afgesloten met nog een spelletje rummikub alvorens we onze oogjes dicht deden.

----------------------------------------------------

Maandag 29 september 2025

Ooohhhh wat hebben we een heerlijk rustige nacht gehad. Het is hier zooo stil.
Enkel om 4 uur, moest ik dringend plassen. Oeps, bazinneke haar bedje uit, snel haar crocs aangetrokken en zo met mij mee naar buiten, ze had nog wel snel een lampje mee gepakt want het is hier aardedonker aan de bosrand. Er staat wel verlichting op de camping, maar daar mag ik niet plassen. 

Daarna terug in bed en weer vielen we als blokken in slaap. 
Op een onzalig uur (voor ons dan toch) opgestaan en ontbeten. Er een heeel rustige voormiddag van gemaakt.

Maaaaaarrrrr na het middageten zijn we er op uit getrokken voor een andere "walk down into memory lane".

En daar in dat mulle zand, moest ik natuurlijk gaan rollebollen...
Tja, ik val nogal op als wittekop want de andere hond hier op de camping is een gitzwarte. Dat steekt toch te fel af, mijn wit.

OK, nu ben ik al een beetje stoffig grijs en kunnen we verder wandelen want we hebben nog een hele trip voor de boeg. Maar dat is zeker geen straf in deze mooie natuur.

En toen kwam het mooiste van vandaag, zooo leuk, we maakten een ommetje naar het beekje en ik mocht er in. Heerlijk koel water om van te drinken en om pootje in te baden.
Lekker afkoelen, want het was behoorlijk warm, maar we liepen voornamelijk tussen de bomen en dat was dan wel heel fijn.

Afgekoeld en weer een beetje schoon, gingen we terug naar de camping. Ginder in de verte staan we aan het andere eind van de camping. 

Op ons plaatsje was het ook weer heerlijk rustig en ik vond dat er wat actie moest komen, daarom nog maar even gezellig rollebollen. Hihihi, ben ik nu nog mooi?  Of vinden jullie mijn hagelwitte velletje mooier?

                                        

😅😅😅 De baasjes stonden eerst vol ongeloof naar mij te kijken, maar hey, ze konden echt hun lachen niet meer inhouden en stonden al snel te schaterlachen.

Leuk hè, dat ze wel om mijn clownstreken kunnen lachen.

Maar natuurlijk moest ik het achteraf ontgelden.... Jaja, de borstel en de natte doeken kwamen er aan te pas. Maar me schoon krijgen???? Neee hoor.

Het had wel als resultaat dat de baasjes eindelijk mijn stretcher in mekaar hebben gezet zodat ik zalig en zonder de koude van de grond kan liggen slapen buiten.
Helemaal blij mee dus.

En al half in slaap wens ik jullie heel veel leesplezier en hopelijk kunnen jullie genieten van onze avonturen.

Fijne avond allemaal en tot later met nog meer avonturen.

Groetjes van deze witte clown en echte kampeerder,

Wodan.

EEN HEEL RARE WEEK !!!

Vertrekken we???? Gaan we weg?

Lieve mensen allemaal, moeten jullie horen….. ik weet niet wat er gaande is, maar de baasjes zijn druk, heeeeeel druk.

Een paar dagen geleden zijn ze naar de stalling geweest en heb ik ons huisje op wielen terug gezien. Baasjes moesten iets opmeten, ik dacht… misschien gaan we weg.
Maar nee, we reden terug naar huis.

Maar thuis was er extra bedrijvigheid en ik hoorde de baasjes iets zeggen van : Lemmy missen, een leeg huis, weg wezen…
In de voetstappen van Lemmy, ook voor Wodan leuk.

Want, tja, ik weet niet of jullie het al weten, maar Lemmy is er niet meer, het ging allemaal heel snel en baasjes wilden niet dat Lemmy pijn had. Daarom is mijn grote broer, mijn lieve vriend aan een lange reis begonnen, alleen, maar we zien mekaar ooit terug, dat hebben we beloofd toen we afscheid namen.

Nou ja, de plannen van de baasjes dan verder? Ik zou niet weten wat ze bedoelen, of toch, ik heb wel een vermoeden. We gaan zien of het inderdaad zo is.
Maar ik zag baasje van alles doen met scheerlijnen en met haringen en ’t bazinneke, die is in de weer geweest met al het geocaching materiaal, op alles voorbereid…
Maar op wat?

Hebben jullie een idee??????
Dan maar verder lezen en kijken of jullie het bij het juiste eind hadden.

Oooowwwwwwkaaaayyyyyyy, het blijft spannend hier.
Er kwam ondertussen een nieuwe luifel binnen.

De caravan werd opgehaald en naar de technische controle gereden.
Ik was toen niet zo blij want ik mocht niet mee.
Weten jullie wel dat ze me 4 uur alleen thuis gelaten hebben, helemaal alleen want Lemske is er niet meer. Dat kan toch niet hè, 4 uur mij alleen laten. Mmmm Is dat geen mishandeling?
Ik moest wel niet in de bench. Dat was ook wel leuk.

Toen de baasjes dan eindelijk weer thuis kwamen, trots met een groene kaart, waren ze ook nog eens apetrots op mij. Ik heb ze dan ook heeeeeellll enthousiast begroet, met springveren onder mijn pootjes en met de gekste danspasjes.

Baasjes hebben wel gezien dat ik in hun zetel had gelegen, maar daar hebben ze niks van gezegd.
Ik had dan ook niks gesloopt, niks vies gemaakt en rustig af gewacht. Tja, ik was tenslotte thuis én baasjes moesten toch ooit weer thuis komen. Goed gegokt van mij hè.

Ondertussen begonnen ze met het schoon schrobben van de binnenkant van de caravan.
Baasje ging aan het sleutelen en haalde spullen naar beneden die bazinneke dan in de caravan stak….
Ik loop ze steeds maar op de voeten of voor de voeten zodat ze mij niet vergeten, moesten ze echt vertrekken.

Het is inmiddels donderdag, de 25e september en de baasjes blijven bezig. Wel met rust en speelmomenten voor mij, maar toch. Het lijkt er echt op dat er wat te gebeuren staat want mijn mand en dekentjes zijn ook in de caravan gezet. Dat moet toch wat betekenen, niet?

Enfin, laat de baasjes maar werken, ik heb ontzettend veel lol.
Bazinneke was kleren aan het bijeen zoeken én ik zag dat ze in een bak haar zachte kous-pantoffels had gestopt. Die moesten dus mee de caravan in, maaaaarrr dat was buiten mij gerekend.
Terwijl zij rustig verder deed, ging ik stilletjes met mijn buit naar beneden, naar buiten. En in de tuin op het gras heb ik heerlijk rond gedanst en gesprongen met mijn buit in mijn bek.
Mmmm toen ze mij zag, leek ze niet zo blij, maar ondanks alles zag ik toch dat er een glimlach op haar lippen kwam. Eigenlijk kon ze haar lach niet inhouden.

Even later had ik een zak met ouwe kleren voor de container veroverd, die heb ik op het gras maar even leeg geschud.
Ik help ze heeeel goed. Dan kunnen ze toch beter zien wat er echt weg mag. Tja, ze waren toch ‘not amused’, snap dat maar eens.

En zo zijn we ondertussen vrijdagavond en ik ben nu heel zeker van wat er komen gaat.

Jaja, de caravan en de auto zijn van buiten ook schoon geschrobd en de caravan staat geladen, op kleding na, maar voor mij staat alles klaar, das prima.
De 100 sticker én die van de "Rapido en Trigano hefdakfans" zitten er op, net als de takssticker.

Morgen nog een dagje thuis én dan, zondag….. Zondag, heel vroeg gaan de baasjes rijden, en gaan we een lange reis maken.
Weer naar Oost-Duitsland, daar waar we met ons 4-tjes een heel fijne tijd hebben gehad.

Dus ja, wij gaan weer op avontuur en ik mag nu dus bloggen.

Oh ja, en een lieve overbuurvrouw heeft een klein kunstwerkje gemaakt van mij en de Lem, zo mooi. En dat gaat mee op vakantie, zo is de Lem er ook een beetje bij. Als we weer thuis zijn, krijgt het daar een mooi plaatsje, maar eerst mee op avontuur. 

Jullie horen weer van me als we zijn aangekomen en ik hoop dat iedereen onze avonturen weer gaat volgen.

Pootjes en vette lebbers van jullie avonturier Wodan.  🐾