Vertrek uit Nijkerk, aankomst in Müden/Örtze, Duitsland

 

Hallo, hier zijn we weer, en we hebben wel wat te vertellen hoor want deel 2 van onze reis, van onze avonturen is begonnen.

We zullen het jullie eens allemaal vertellen se…….

 

Eerst en vooral nog Nijkerk, Camping De Maaneschijn waar we in alle rust 18 dagen hebben doorgebracht met veel visite.

 

De voorlaatste dag kwam tante Phyll nog even langs met haar mooie meisje Zazu. Maar het was zulk een slecht weer, het regende pijpenstelen, daarom ben ik maar binnen gebleven want dat slanke meisje bleef ook in de auto, tja, die frêle meisjes, die kunnen niet zo veel hebben hè. 

En de Wo? Die lag in zijn benchke met een regendekje erover. Lollig hoor, maar diene kleine zit daar dus niks mee in, dus….  Enfin, baasjes en tante Phyll hebben nog een laatste keer deftig kunnen bij kleppen en wij kregen weer lekkere visjes van ons tante, we werden allemaal super verwend. Mmmm smulllleeeenn!!!!!

’s Avonds kwam ook tante Melissa weer even aanwaaien om afscheid te nemen, en natuurlijk had zij Twinkel ook weer bij, ook zij heeft de baasjes en ons vaak verwend.

 

Tussendoor hadden de baasjes al een deel ingepakt, maar er was nog veel te doen. Dit moesten ze allemaal tussen de buien door doen enneeeuuhhhh dat lukte niet zo best, toch probeerden ze zo veel mogelijk droog in te pakken.

En wij? Wij bleven lekker droog en warm, slapen in de caravan. En als het echt pijpenstelen regende, dan kwamen de baasjes even bij ons, schuilen voor de regen, maar wel gezellig samen.

 

Maar dan kwam de dag van vertrek. Nog steeds een natte bedoening, met deftige regenvlagen, maar baasjes deden wat ze konden. Als het maar blijft regenen, dan moet je wat. En zo besloten ze om ons al maar in de auto te zetten zodat wij lekker droog zaten want wij zijn natuuuuurlijk het belangrijkste. 

En dan de rest, das maar inboedel hè. Toch geprobeerd om dat allemaal dan maar zo droog mogelijk in te pakken. Jammer genoeg werd dat half nat, maar, wél zo schoon mogelijk in gepakt.

Uiteindelijk was het daar, voor ons plaatsje,  een beetje modderig en glad geworden met als gevolg dat baasje de grond nog eens gekust heeft. Nee, wij konden er niks aan doen, wij zaten dus al braafjes in de auto.

Nou seg, dat was best wel even schrikken. Ondanks de regen was het baasje vrolijk aan het zingen en opeens, pats, gedaan, stilte en een pijnlijk recht krabbelen. Gelukkig leek het allemaal nog wel mee te vallen zodat baasjes toch gewoon verder konden doen met inpakken. Die vieze modderkleren die zijn voor de wasmachine. En  eigenlijk vonden wij dat best wel leuk. Baasje zeurt soms omdat wij zo vies zijn als wij in de modder gespeeld hebben. En nu..... nu lag hij zelf in de modder. 

We hadden daar sinds de vorige dag ook weer nieuwe buren en die waren zooo lief dat ze zelfs koffie zetten voor de baasjes. Dat werd dan ook nog een poosje babbelen en zo werd het al bijna half 12 vooraleer @Home achter het Katje hing. Nog snel even de lichten gecontroleerd en we konden op pad.

 

Het werd een lange en vermoeiende rit, mede door de felle regen op sommige momenten. En natuurlijk moesten er ook een paar plas-stops gehouden worden, was het niet voor de baasjes, dan was het wel voor ons, of om te drinken, want zo lang in de auto, daar krijgen wij dorst van hoor.

 

                                       

En dan hadden we nog pech, moesten we een afrit nemen, en dat lukte prima, maar die afrit splitste zich op en wij moesten de richting van Berlin aanhouden. Nou dat ging hem niet worden want die was afgesloten en we hadden nergens een bord gezien waarop dat aangegeven stond. Gemist of was het er niet? Geen idee, maar we moesten dus wel een 17 km. omrijden om weer op de juiste route te zitten. Gelukkig viel dat ook allemaal reuze mee, en dus kon de rit veilig weer verder gaan.

 

Maar toen stak er een ander angeltje de kop op. Mmm benzine… Tja, door dat omrijden zou het behoorlijk nipt worden en bazinneke is altijd van het panikeren hè. Tja, die gaat altijd al tanken als de benzinemeter nog maar net op half of net onder half staat. Baasje vond het net leuk en spannend, kunnen we toch meteen testen of we met de reserve echt zoveel kunnen rijden als ze opgeven.  Nee, daar kon bazinneke echt niet mee lachen hoor.

De benzinemeter gaf dus aan dat we nog 160 km. konden rijden en we moesten er nog 150 doen. Snappen jullie het? Nou kan ik jullie wel vertellen dat bazinneke het bijna in haar broek deed (allé, dat was niet zo hoor, maar zo zeggen mensen dat toch, is het niet?). Uiteindelijk zagen ze een bord voor een tankstation, maar dat zagen ze niet, bleek dat ze daar een afrit voor moesten nemen. Mmm Duitsland, hier werkt het weer allemaal anders dan bij ons. Daar zie je ze van kilometers ver al vlak tegen de autostrade aan.

Maar toen ze dat dan ook al snel door hadden  zijn ze natuurlijk wel op de volgende afrit waar een tankstation aangegeven stond, even gaan tanken.

Zo konden we met een gerust hart de weg weer op en bazinneke was weer helemaal blij en opgelucht dat we zonder problemen op de camping zouden geraken.

Er brak toen wel plots nog een echt noodweer door, maar gelukkig maar van kortere duur, en toen we steeds korter bij kwamen, brak het zonnetje door de wolken.

 

Daar aangekomen liet het baasje ons er even uit terwijl bazinneke ons ging aanmelden. Zo leuk want ze mochten zelf een plaatsje uitkiezen.

Amai seg, leuk, ja, maar ook deksels moeilijk.  Wat een onderneming. Hier hebben we geen Wifi, daar staat de wind fout, hier is geen gras meer, daar liggen enkele honden, dus misschien te druk voor ons. Douches en toiletten ver of kortbij….. En zo stonden de baasjes in de gietende regen te overleggen welke plaats ze zouden kiezen.

Uiteindelijk kozen ze plaats nr. 26, op een hoek met kleine haagjes zodat wij afscherming hadden en schaduw voor als er zon moest zijn. Dat weet je maar nooit, ook in september niet. De caravan met de rug naar de wind en hopelijk gaat het goed. De auto vlakbij , dat zagen ze wel zitten.

 

Dus gaan aangeven welke plaats ze kozen en toen, eindelijk, eindelijk kwamen ze ons weer ophalen. We hebben al die tijd prima opgepast op de auto en de caravan hoor. En als beloning kregen we van de campinguitbaters een welkomstpakketje, speciaal voor ons, hoe leuk is dat niet. 

Maar, toen moesten we nog even in de auto blijven tot de caravan netjes op zijn pootjes stond. En het grootste deel weer op zijn plaats stond. De rest komt later wel zeiden ze want ja, wij hadden honger, en zij ook hoor.

Zo gezegd zo gedaan, wij mochten ons buikje vol eten, een uurtje later dan normaal, maar das ook geen ramp. Daarna aten de baasjes eindelijk en toen was er rust.  Of toch niet hoor want…. Wij wilden aandacht, na zo’n dagje slapen in de auto en kort even er uit voor een plas,  wilden wij wel knuffels en gek doen en spelen en knuffelen en knuffelen en knuffelen.

Na uiteindelijk nog een laatste rondje gelopen te hebben, konden we dromen van deze dag en van de komende avonturen.

 

Vandaag zijn we dan alweer de 19^e september, en toen bazinneke ons vanmorgen even ging uitlaten met een klein rondje, heeft ze al maar meteen een geocache gelogd. Straf hè, ligt er hier eentje vlak bij de camping. Vond ze natuurlijk het einde.

En verder hebben de baasjes nog wat in orde gemaakt aan de caravan want de boeking van 3 dagen is al verlengd tot zeker een week. Dus…. Dat beloofd, maar we hebben dan ook een heel fijn plekje hier. 't zou maar erg zijn hè, als dat niet was. Ze hebben het tenslotte toch zelf gekozen.

 

 Dit is ons plekje

En dit is het uitzicht vanop ons plekje.

Zicht naar beneden, naar de ingang toe.

En de wolken vanuit de caravan.

Zo, ik denk dat dit voorlopig alles is wat wij willen vertellen. Morgen gaan we op verkenning naar winkels en bakkers en zo, dat zal vast nog niet zo’n heel groot avontuur worden, maar avonturen komen er vast en zeker.

 

Bis bald, beim nächsten Abenteuer,

Lemmy & Wodan.

Woensdag 14 september, de laatste dagen in Nijkerk (Provincie Gelderland) ....

 Woensdag 14 september

 

Wat een verrassend dagje vandaag. Wij bleven eerst met bazinneke alleen op de camping terwijl baasje op visite ging bij Han en Melissa, dit om hun camper-in-spe te gaan bewonderen.

 

Ook wel eens fijn hoor, alleen met bazinneke en omdat we zo braaf geweest waren, mocht de Wo  ’s avonds nog even met Twinkel gaan spelen. Leuk en lollig hoor, die 2, maar voor mijn, toch al oudere botten, een beetje te veel actie. En, tja, dan kan ik niet meer mee en dan word ik soms een beetje chagrijnig.

Dus mocht de jeugd hun gang gaan terwijl ik met bazinneke een mooie en rustige wandeling heb gemaakt en daarna bij haar in @Home genoten heb van de rust en heel veel verwennerij.  En natuurlijk waren we blij dat we weer bij mekaar waren want ikke en de Wo, wij zijn toch wel onafscheidelijke maatjes.

 

Hihihi, de Wo was moe, heeeel erg moe van al dat spelen en hij had te veel gedronken. En wat dachten jullie? Bazinneke kon haar bed uit vannacht want de Wo moest plassen. Hij had zijn dekentje al bevuild want hij sliep zoo diep dat hij niet wakker geworden was, of jawel, maar toen het net te laat was.  Nou ja, eerlijk? Het was niet zo heel erg hoor, maar de Wo was wel geschrokken. En bazinneke kon daardoor al meteen dekens gaan wassen. Gelukkig heeft elke camping tegenwoordig wel een wasmachine, sommige moderne en soms stokoude, maar ja, alles wordt weer schoon en netjes.

 

Enfin, zo had bazinneke dus wel veel werk met de Wo. Zo stom hè, maar die jonge wittekop had ook echt alles gegeven om die witte “Twinkel” dame te imponeren.

Uiteindelijk was het ook wel grappig hoor, bazinneke in haar doorschijnende en super licht nachtkleedje met een koplampje op haar hoofd naar buiten met de Wo voor de rest van zijne plas. Het was koud buiten en je zag haar adem vliegen. Ik heb het in de gaten gehouden vanachter het raam want zo ’s nachts, bazinneke alleen met die wittekop naar buiten, dat vond ik toch wel wat naar hoor. En neeee, daar zijn geen foto's van. Maar alles is gelukkig goed gekomen en we hebben met zijn allen de rest van de nacht doorgeslapen.

 

 

Baasjes zijn ondertussen ook aan het regelen voor onze volgende etappe in deze vakantie.

We zullen ergens tussen Hannover en Hamburg in gaan staan, als volgende tussenstop. Het wordt een camping vlak bij de Lüneburger Heide in Müden, Örtze (Nedersaksen). Daar gaan we dus zondag naartoe.

 

Dit zou dan nog een tussenstop worden naar het uiteindelijke hoofddoel, de voormalige DDR.  Hoe lang we daar dan gaan blijven, dat zullen we daar ter plaatse dan wel zien.  Eerst maar eens bekijken of de camping ons zal bevallen en of er wat te zien is, maar met die Lüneburger Heide vlakbij, zal dat vast wel meevallen. Alleen, met die baasjes van ons weet je het nooit hè, die kunnen altijd opeens van gedachten veranderen.

 

Donderdag 15 september

 

Baasjes kregen bevestiging van de camping dat ze een plekje vrij hadden. Bazinneke heeft dus bevestigd, dat deel gaat dus echt wel door, al lijkt ook dat weer spannend want ze voorspellen daar heel slecht weer. Mmmm ze kunnen het wel uitzoeken hoor, die baasjes van ons.

 

Nou ja, verder werd het een rustig dagje waarop de baasjes nog wat voorbereidingen troffen voor de volgende etappe, want hier was het rust, maar daar willen ze wel wat meer gaan doen. Allé, dat zeggen ze toch, we gaan het zien, wij moeten toch gewoon mee en doen wat zij willen.

En ondertussen genieten wij van lekker slapen op bed van de baasjes, van leuke wandelingetjes, het ene al groter dan het andere, maar we gaan er hier wel een paar keer per dag op uit. Regen of gene regen.

En weten jullie wat? Ik begin regen zelfs leuk te vinden. Gisterenavond ben ik nog vrolijk, vrij en huppelend door de regen gaan wandelen Maar gezellig binnen vind ik ook nog steeds super leuk hoor.

Baasjes hebben wel al het zonnegordijn en de zijkant af gebroken want dat kon nu nog mooi droog en vooral ook schoon ingepakt.

De luifel zelf, die staat nog open zodat alles nog een beetje droog blijft. Hihihi, lollig hè, het is dan meteen zooo anders dan met het warme weer.

 

Omdat het de ganse dag met buien regende zijn de baasjes dus gewoon binnen in de caravan gebleven, spelletjes gespeeld en zo. En wij zijn er natuurlijk bij om alles in goede banen te leiden.

 

 

Vrijdag 16 september

 

Jaja, vrijdag alweer, overmorgen zijn we hier dus ribbedebie.

Maar eerst het dagje van vandaag. Bazinneke was al vroeg wakker en ging naar de douche, wij dachten : doe jij maar, wij kruipen lekker dicht bij ’t bazeke op bed, lekker op jou nog warme plekje.

Ondertussen heeft bazinneke er ook weer van geprofiteerd om een paar mooie ochtend-plaatjes te maken.

 

Toen bazinneke terug kwam maakte ze zich klaar, want ze ging boodschappen doen, samen met Melissa want samen is zoveel gezelliger.

Ondertussen is ze al weer lang en breed thuis en de rest van de dag zal het wel weer rustig aan worden want we waaien hier bijna weg en het is nat.  En ja hoor, we hadden hier een heuse regenboog. Zooo mooi.

Maar we zien dat verder wel.

 

Hihihi, en toen de mensen hiernaast gingen vertrekken, moesten ze achter onze caravan door om hun electra-kabel uit te trekken. Nou seg, dat was het één en ’t ander. Ik blafte even om te laten horen dat ik er was en dat ze alleen aan hun electra kabel moesten komen.

Maar de Wo? Die blafte ook, en die bromde en hij zette zich klaar voor de aanval. Klaar om de baasjes en ons vakantiehuisje te verdedigen. Die kleine broer wordt heus een stoere kerel.

 

Wij blijven jullie op de hoogte houden van onze avonturen, lui of actief….

En misschien horen jullie nog van ons voor we Nijkerk achter ons laten, anders zullen jullie het wel horen als we in Nedersaksen zitten.

 

 

Groetjes, nog steeds vanuit Nijkerk dus,

Lemmy & Wodan.