Wandelen, Geocachen ennnnn nat, stormachtig weer.

 Donderdag 2 oktober 2025

De dagen vliegen hier voorbij, niet te doen.  Maar we hebben het nog steeds heel fijn.
Vandaag zijn we de ochtend weer heel rustig begonnen, ik met slapen, baasjes met kleine karweitjes en opruimen, daarna koken en de buikjes vullen. Tja, dat hoort er bij hè.

Maar het was heerlijk weer, dus konden we lekker buiten zitten en buiten eten.

Daarna zijn we vertrokken voor een wandelingetje van 5 km vanop de camping.
Zoooo lollig, bazinneke heeft heeel die wandeling met een visstok rond gelopen.
Te gek voor woorden, maar ja, baasjes wilden caches vinden en 1 ervan was een hengelcache, die hing dus in de boom.

Enfin, we vertrokken en genoten weer van de mooie natuur en van de unieke bospaadjes, wel moeilijk wandelen zo'n zandpaden, maar ook mooi.

Op weg naar de 1e cache.

En we waren er al snel, de GPSen wezen links, maar met goed kijken zagen we al snel iets wat niet normaal was, en ja hoor, de cache was gevonden én we konden verder.
Mmmmm ik snapte nog wel niet waarom bazinneke die hengel aan het meezeulen was. Maar dat zou al snel duidelijk worden. ;)

Onderweg naar de 2e cache. Weidse vlaktes en dan weer dichte bossen.

Jaja en hier waren we er...... Zo zot om te zien..... De hengel werd uit mekaar geschoven zodat hij heeeel lang werd en daar bovenop kwam een haak, neeeee geen vishaak, maar een grote haak, zo eentje die ook aan kleerhangers zit.
Echt, zoooo raar om te zien, want met die haak probeerden ze een cache uit de boom te halen.
En geloof het of niet, maar het is gelukt, ze waren behoorlijk blij hoor dat het gelukt was.
En ook het terug hangen is ze gelukt. 

En toen konden we weer op pad, weer richting de camping. 

Daar we dan nog heerlijk in het zonnetje hebben liggen genieten en vitamientjes D vergaarden. Natuurlijk ook weer de buikjes vullen.

En terwijl ik dit dicteer aan bazinneke, lig ik zalig in mijn mandje.

Vanuit mijn zachte mandje in de warme caravan wens ik jullie weer een heel fijne avond toe.
Tot het volgende avontuur, misschien morgen wel weer.

Groetjes van de Wodan.

--------------------------------------

Vrijdag 3 oktober 2025

Vandaag is het 3 oktober, in Duitsland dus een feestdag. Het is de "Dag van de Duitse Eenheid", oftewel de verjaardag van de Duitse hereniging in 1990.

Geen winkels open, dus ook geen boodschappen doen.
Even de dag lui lekker opstarten en delibereren wat we gaan doen.

Nou ja, laat de baasjes maar overleggen, ik lig er heerlijk bij.

.

En af en toe natuurlijk ook naar buiten "koekeloeren", alles in de gaten houden.

En toen was het zover, we vertrokken, ik gezellig op de achterbank, in de armen van de Lemmy-beer en we waren op pad.

Jaja, we gingen op geocaching-strooptocht, wat hadden jullie anders verwacht.

Eerst gingen we een heel akelig dicht begroeid bos in waar we even rond gelopen hebben voor we vonden wat we zochten. 

Vandaar ging het richting een kruispunt waar een zeven-armige wegwijzer staat. Hier mocht ik niet los rondhuppelen want we zaten daar vlak tegen het militaire domein.
Maar gelukkig hadden de baasjes mijn hulp niet nodig en vonden ze zelf die cache

Daar vlak bij lag er nog een stom tradje wat al snel gevonden werd, maar ooook nog 2 van die gekke hengelcaches. 
Jaja, die 2 gekke baasjes stonden daar weer met hun vishengel in de bomen te hengelen.
Maar allé, 't is ze wel weer gelukt.

We hebben er vandaag dus 5 gezocht én gevonden.

Tja, toen was het weer tijd om terug te keren naar de camping, want Kokkie Huub moest aan de slag.

Lekkere kalkoen op het bord, en zoals altijd ook een stukje op mijn bordje... sssttt, klinkt mooier dan in mijn bakje, toch?

Na het eten was het uitbuiken en daarna hebben we nog even in de buurt wat rond gewandeld.

Ooohhhh wat was het leuk, ik mocht weer los en baasje aan de ene kant van het  pad, bazinneke aan de andere kant en ik maar rennen tussen de 2. 
Niet eerlijk hè? Zeker niet omdat baasje zich verstopte en ik hem moest zoeken, maar met mijn goeie speurneus en mijn liefde voor het baasje,  vond ik hem al snel.

Oh ja, en de 1e foto, dat was niet mijn 💩want die ruimen de baasjes netjes op. Maar in deze vreemde drol was ik bijna ingetrapt. Groot was mijn verontwaardiging.

En daarna werd het al snel avond, de laatste keer mijn bakjes gevuld en nog wat later op de avond, net voor de baasjes gingen slapen, een laatste uitlaatrondje.

Mijn oogjes mochten toevallen tot de volgende ochtend.

Maar toch zou de avond anders verlopen dan andere avonden want baasjes kregen waarschuwingen, code oranje, code rood voor heftige wind (stormachtig) en heftige regen.

Ik hoorde ze delibereren want de nieuwe luifel is eigenlijk een zomerluifel en die kan wel tegen een regenbui, heel goed zelfs.

Maar storm???? Nee, daar is hij niet bestand tegen. En ze wilden absoluut niet meer in de problemen komen zoals een 3 jaar geleden. Toen vernietigde een stormwind ook het één en 't ander. 

Dus kwamen de baasjes weer uit bed, trokken wat warms aan over hun nachtkleding en zetten hun koplampjes op. Hahaha, ik moet niet zeggen dat het een geweldig gek gezicht was. En nee, ik kan zelf nog steeds geen foto's nemen, anders hadden jullie vast onder de bank gelegen van het lachen.

Maar goed, in no time hadden de baasjes de zijflap er af en netjes én droog ingepakt. Daarna de luifel en hopsakee, ook die ging super vlot en helemaal schoon in zijn zak, alles onder 't bed.

Mijn stretcher, kussen, baaasjes stoelen, alles veilig gesteld en ze konden weer in bed kruipen.

Ik ben ondertussen lekker warm in mijn mandje blijven liggen, laat ze maar doen...

Nadat we allemaal weer naar dromenland vetrokken, brak het noodweer los, wat waren we allemaal blij dat de luifel er af was. Het heeft enorm lelijk gedaan, maar wij lagen lekker warm én droog in de caravan.
Eigenlijk was dat ook best gezellig.

En zo kwam er aan deze dag een heel raar einde.  ⛈☔⛆

Tot morgen voor het vervolg van onze avonturen. 🐾🐾🐾

----------------------------------

Zaterdag 4 oktober

Jeetje wat heeft het vannacht lelijk gedaan, niet normaal seg.

Toen bazinneke met mij vertrok voor een uitlaatrondje rond de camping zag het er rond de caravan nogal nat uit.👲

Owowow, wat was het leuk wandelen. De lijn ging alle kanten op, maar volgde niet gewoon zoals anders, ik was al snel doornat. Als ze mij, na het uitlaatrondje hadden uitgewrongen, dan hadden we vast een paar emmers vol gehad.
Buiten in de regen (niet onder de luifel dus) mijn bakje leeg eten was ook weer eens wat anders. 

Echt kamperen dus.  😂

Na het ontbijt gingen we snel even boodschappen doen, naar de bakker voor brood, want hier kan 't baasje gewoon brood kopen in de winkel, dat kan hij bij ons niet, ook in Nederland kan dat gewoon niet. Raar hè, maar wel heel fijn.

Terug op de camping mocht in nog even rond de camping lopen vooraleer we weer naar binnen gingen. 
Baasje ging weer aan het kokkerellen, lekker buiten koken in de regen, het heeft zijn charmes.  😁

Omdat het vandaag ook Wereld-Dierendag is, kreeg ik ook weer wat lekkers toegestopt. Nou ja, voor mij hoeft dat niet echt want ik krijg elke dag wel wat lekkers en ik word elke dag wel weer verwend.

Eigenlijk was ik al lang blij dat mijn voerton droog gebleven was, die is normaal bestand tegen buiten staan, en dan nog onder tafel, het is goed gekomen, ik kan lekker mijn vertrouwde gezonde Belcando-brokjes blijven eten.


Vandaag dus 4 oktober, ook alweer 1 maand geleden dat we afscheid namen grote broer Lemmy, ik mis hem nog steeds enorm, maar ik ontdek ook de voordelen van alleen zijn, ik hoef niks meer te delen.

Dat is wel leuk, maar toch had ik hem nog liever hier gehad, net zoals de baasjes dat liever zouden willen.

Dan zou dit niet alleen een herinerings-vakantie zijn, maar een gewone vakantie samen.

Enfin, de rest van de dag zitten we gezellig samen warmpjes in de caravan. We spelen spelletjes, knuffelen en genieten samen.

Waarschijnlijk gaan we vandaag niet veel meer beleven omdat de wind en de regen ons blijft teisteren, al is het met momenten toch alweer een stuk minder erg.
Straks waarschijnlijk nog een uitlaatrondje hier in de buurt en met dit weer, vroeg naar bed.

Maar nu gewoon samen relaxen.

Als er vandaag nog wat gebeurd, dan horen jullie dat in de volgende blog.

Fijne namiddag én alvast ook een heel gezellige avond van Wodan 🐾én zijn baasjes 👣. 

R e l a x !!!

Dinsdag 30 september

We  houden het rustig vandaag, tja, ik ben dat klimmen en dalen niet gewend en ik was behoorlijk moe, ik leek zelfs even wat stijve pootjes te hebben.
Gelukkig dat ze met mij niet naar de Zwitserse Alpen of de Oostenrijkse bergen of zoiets hoog gereden zijn, amai, dan zou ik nog veel moeten oefenen hoor.

Maar allé, we zitten hier en we rusten echt uit. Ik heb speeltjes bij, dus ik kan wat knabbelen en spelen ondertussen, leuk zo op mijn stretcherke.

En ondertussen hou ik natuurlijk de omgeving goed in de gaten want ik ben ook een behoorlijk goeie waakhond hoor.
Jullie zien toch wel dat ik er vervaarlijk uitzie?

Baasjes hebben weer lol gehad met het rummikubben terwijl ik daar rustig lag. Tussendoor een kort rondje en lekker eten.

Maar toen het later werd, zijn we dan toch nog een mooi rondje gaan lopen, mooi en niet al te lang, was zo'n 3 km, maar genieten want weer andere paadjes en natuurlijk ook weer andere snuffel-geurtjes.

We zagen onderweg ook een mooie paddenstoel, het was een vroeg eekhoorntjesbrood.

Weer op de camping konden we nog genieten van prachtige luchten.

Ik zag zelfs een beertje in de wolken. 😀

Daar het in de avond weer kouder wordt, kruip ik in mijn mandje in de caravan waar ik recht uitkijk op onze foto.  Zo is mijn grote broer ook een beetje mee op reis zoals oorspronkelijk dan toch de bedoeling was. 

Voor vandaag dan niet veel meer te vertellen want wij gaan waarschijnlijk al heel snel op reis naar dromenland.

En dan wens ik jullie een heel fijne avond toe.

Dikke kus van Wodan, de avonturier.

----------------------------------------------

 Woensdag 1 oktober 2025

En we blijven hier toch wel een beetje in de relax-modus hangen.
Na een heeeel rustige opstart-ochtend sprongen we met zijn allen in de auto, op weg om boodschappen te gaan doen.

En al meteen zagen we weer die vertrouwde lappendeken-wegen, al was het toen in de buurt van de andere camping nog veeel spectaculairder.

No even over het boodschappen doen. Weten jullie dat ik niet mee binnen mocht, ik moest helemaal alleen in de auto blijven. Ja natuurlijk, ik ben dan even de bewaker van dienst, ze zullen echt niet met de auto vertrekken als ik er in zit, maar mij alleen achter laten, dat kan toch niet hè.

Enfin, maar even een foto van de lappendeken-weg. 😂

En vanuit de auto zagen we ook weer die typische gebouwen. Eeeuuhhh tja, we zijn niet gestopt, want toen hadden we de boodschappen al in de auto. 
Maar jullie mogen wel mee genieten hoor. 
Nou ja, ben een beetje beschaamd voor de slechte foto's die bazinneke heeft genomen.

Weer thuis op de camping hadden de baasjes door dat ik toch wel een poosje in de auto had gezeten,  dus nadat de boodschappen waren uitgeladen,  zijn ze met mij een stukje gaan wandelen.

We nemen zoveel mogelijk andere paadjes omdat ik dan andere geurtjes kan snuffelen.
En nu kwamen we langs een soort van heksenhuisje, spoooookyyyyyy.

Het laatste stukje mocht ik zelf los lopen. Joepiejeejochee, hoe leuk was dat. Is toch wat anders om in het buitenland lekker los te zijn. Heeel spannend.....
Jaja, zelfs zooo spannend dat ik alles moest gaan besproeien. Anders blijven de plantjes niet leven hè.

Na deze leuke korte wandeling ging het weer richting "@Home", voor wie het nog niet weet, zo noemt de caravan hè. De auto is ons "Katje". Ja, ik weet dat ik rare baasjes heb, maar ze zien me graag en dat is al wat telt.

Enfin, daar weer aangekomen ging het baasje aan het kokkerellen want ondanks het feit dat hij weinig kan eten blijft hij "Kokkie Huub".

Ze gingen aan de forel én ik??? Ik heb wel een paar stukjes gekregen hoor, lekker.

En wat er dan gebeurde????? Toch ook weer zo'n typische baasje actie. Ik had te veel zand op de mat gedeponeerd met mijn  'ik probeer of ik mag graven'  actie, die niet werd goedgekeurd. En natuurlijk lag er ook wat broodkruim en zo. Gevolg..... ze gingen borstelen en opruimen. En ik???
Yep, ik mocht toekijken van in de caravan. 
Ik had zo'n zin om er uit te komen, maar ik ben lekker braafjes binnen gebleven en heb goed gekeken of ze het wel goed deden. 😂

Ik ben echt een toppertje, toch?

Voor de rest van vandaag is het echt rusten terwijl de baasjes aan het plannen zijn welke rondjes we gaan lopen of waar we naartoe gaan. Want omdat we zomaar "op de wilde boef" zijn vertrokken, hebben ze niks kunnen voorbereiden.


Maar ik kan op deze manier rusten en alles in de gaten houden, zo zijn er net weer 2 campers aangekomen, interessant om te zien of ze bijvoorbeeld een hondje bij hebben. 

Tja, deze reis zijn we ook begonnen voor de rust, dus dat zal als een rode leidraad door onze vakantie lopen.

En natuurlijk wordt er een paar keer per dag met mij een rondje gelopen, het ene al langer dan het andere, maar wel leuk.

Voor nu dus niet zo veel meer te vertellen.

Ik wens jullie weer een heel fijne avond en ik hoop dat jullie er de komende dagen ook weer zijn om onze avonturen verder te volgen.

Heel veel lieve groetjes van deze stoere wittekop. 🐾🐾🐾🐾🐾

On the road!

 Zondag 28 september 2025

Geen ochtend zoals alle andere, maar ja, dat was het de laatste weken ook al niet meer. 
Met Lemskes laatste reis veranderde echt alles in een razend snel tempo.
Wat baasjes nu doen wilden we met ons viertjes doen. En toen het ondenkbare dan opeens gebeurde werd alles omgeslagen, maar ja, dat wisten jullie al wel hè.


Enfin op zondag ochtend ontbijten, opruimen, alles netjes achterlaten zei bazinneke en dan het laatste in de caravan. 

Oeps en ik???? Ik moest in de auto, OMG wat is dat??? Ik heb geen hele achterbank voor mij, er zit van alles op en ik moet het doen met een halve achterbank.  Nee, i'm not amused... Ok, de Lemmy knuffelbeer ligt wel op de achterbank, zo kan ik mijn hoofd er op leggen en toch nog lekker liggen én het allebelangrijkste? Ze laten me niet achter. Gelukkig maar.

Dan wordt de caravan aangehaakt en vertrekken we voor een lange rit, in 1 trek tot in Duitsland, maar daar moest ik heel dringend iets deponeren, dat had ik in de ochtend niet willen doen omdat ik bang was dat ik niet mee mocht. Tja, je weet het nooit hè.

Enfin, op de eerstvolgende parking werd er gestopt en kon ik doen wat ik moest doen, ook even drinken.

Dan weer op pad tot...... We opeens een paar politiewagens en ambulances moesten doorlaten. Ik hoorde de baasjes zeggen, hopelijk is er niets gebeurd op onze route. Nou dat was dus wel zo. Er was een ongeval en het ging van 4 rijvakken naar 1, wij moesten dus helemaal naar links.
Gelukkig zijn de Duitsers heeel efficiënt en ook het echt heren in het verkeer, dus ging het echt al vrij snel vlot en dankzij de hoffelijk van de Duitse chauffeur werden wij met de caravan ook al snel door gelaten, ze maakten gewoon plaats voor ons. Lief hè.

En daarna konden we weer gewoon verder, tot..... jaja, want in de file moest ik alweer, maar inhouden was de boodschap want ze konden me op die autostrade niet even uit laten.

De volgende stop was dan ook een heel lange stop. Baasjes eten en ook die dingen doen die ik moet doen, alleen zij in de caravan en ik???? Jaja, dierenmishandeling, want ik moet het buiten doen, op die grote parkings. Zelfs drinken. Niet eerlijk hè.
Maar uiteindelijk zorgen ze er wel voor dat ik mijn ding kon doen.

En dan in 1 trek verder tot op de camping. Het plaatsje waar we vorige keer stonden was gelukkig nog vrij. Wel nieuwe uitbaters hier, maar dat maakt ons niet uit.
Omdat we nog vrij vroeg op de camping waren hebben de baasjes maar snel alles uitgepakt, luifel op gezet en al die tijd zat ik braafjes in de auto, mijn kop uit het autoraam om frisse lucht te pakken. De auto stond niet vlakbij, maar in de schaduw van de bomen, speciaal voor mij. Hihihi, jaja, ook al laten ze me in de auto, ze denken toch nog een beetje aan mij.

Al vrij snel kon ook mijn haak in de grond, en werd mijn kussen boven gehaald zodat ik lekker kon gaan genieten en rusten. LOL, rusten, ik had de hele weg in de auto geslapen. 

Klaar was Kees en met enkel nog opruimen was het tijd om te relaxen.

Na de rust, werd er gegeten en nog even gerust en daarna kon de vakantie echt beginnen met een klein rondje lopen. Het bekende uitlaatrondje wat we voorheen samen liepen. 

Zooooo rustig hier en zoooo genieten. Echt toppie.

Ik had zoooveeel geurtjes om te snuiven, zoveel wildsporen die ik wilde volgen. Man, man, man, wat een lol hier, echt zo fijn.

Onderweg ook even rustig genieten op deze "walk down into memory lane" zoals vrienden ook al zeiden.

En dan weer naar de camping, het laatste stukje.....

En zo wordt een prachtige, warme, maar vermoeiende dag afgesloten met nog een spelletje rummikub alvorens we onze oogjes dicht deden.

----------------------------------------------------

Maandag 29 september 2025

Ooohhhh wat hebben we een heerlijk rustige nacht gehad. Het is hier zooo stil.
Enkel om 4 uur, moest ik dringend plassen. Oeps, bazinneke haar bedje uit, snel haar crocs aangetrokken en zo met mij mee naar buiten, ze had nog wel snel een lampje mee gepakt want het is hier aardedonker aan de bosrand. Er staat wel verlichting op de camping, maar daar mag ik niet plassen. 

Daarna terug in bed en weer vielen we als blokken in slaap. 
Op een onzalig uur (voor ons dan toch) opgestaan en ontbeten. Er een heeel rustige voormiddag van gemaakt.

Maaaaaarrrrr na het middageten zijn we er op uit getrokken voor een andere "walk down into memory lane".

En daar in dat mulle zand, moest ik natuurlijk gaan rollebollen...
Tja, ik val nogal op als wittekop want de andere hond hier op de camping is een gitzwarte. Dat steekt toch te fel af, mijn wit.

OK, nu ben ik al een beetje stoffig grijs en kunnen we verder wandelen want we hebben nog een hele trip voor de boeg. Maar dat is zeker geen straf in deze mooie natuur.

En toen kwam het mooiste van vandaag, zooo leuk, we maakten een ommetje naar het beekje en ik mocht er in. Heerlijk koel water om van te drinken en om pootje in te baden.
Lekker afkoelen, want het was behoorlijk warm, maar we liepen voornamelijk tussen de bomen en dat was dan wel heel fijn.

Afgekoeld en weer een beetje schoon, gingen we terug naar de camping. Ginder in de verte staan we aan het andere eind van de camping. 

Op ons plaatsje was het ook weer heerlijk rustig en ik vond dat er wat actie moest komen, daarom nog maar even gezellig rollebollen. Hihihi, ben ik nu nog mooi?  Of vinden jullie mijn hagelwitte velletje mooier?

                                        

😅😅😅 De baasjes stonden eerst vol ongeloof naar mij te kijken, maar hey, ze konden echt hun lachen niet meer inhouden en stonden al snel te schaterlachen.

Leuk hè, dat ze wel om mijn clownstreken kunnen lachen.

Maar natuurlijk moest ik het achteraf ontgelden.... Jaja, de borstel en de natte doeken kwamen er aan te pas. Maar me schoon krijgen???? Neee hoor.

Het had wel als resultaat dat de baasjes eindelijk mijn stretcher in mekaar hebben gezet zodat ik zalig en zonder de koude van de grond kan liggen slapen buiten.
Helemaal blij mee dus.

En al half in slaap wens ik jullie heel veel leesplezier en hopelijk kunnen jullie genieten van onze avonturen.

Fijne avond allemaal en tot later met nog meer avonturen.

Groetjes van deze witte clown en echte kampeerder,

Wodan.

EEN HEEL RARE WEEK !!!

Vertrekken we???? Gaan we weg?

Lieve mensen allemaal, moeten jullie horen….. ik weet niet wat er gaande is, maar de baasjes zijn druk, heeeeeel druk.

Een paar dagen geleden zijn ze naar de stalling geweest en heb ik ons huisje op wielen terug gezien. Baasjes moesten iets opmeten, ik dacht… misschien gaan we weg.
Maar nee, we reden terug naar huis.

Maar thuis was er extra bedrijvigheid en ik hoorde de baasjes iets zeggen van : Lemmy missen, een leeg huis, weg wezen…
In de voetstappen van Lemmy, ook voor Wodan leuk.

Want, tja, ik weet niet of jullie het al weten, maar Lemmy is er niet meer, het ging allemaal heel snel en baasjes wilden niet dat Lemmy pijn had. Daarom is mijn grote broer, mijn lieve vriend aan een lange reis begonnen, alleen, maar we zien mekaar ooit terug, dat hebben we beloofd toen we afscheid namen.

Nou ja, de plannen van de baasjes dan verder? Ik zou niet weten wat ze bedoelen, of toch, ik heb wel een vermoeden. We gaan zien of het inderdaad zo is.
Maar ik zag baasje van alles doen met scheerlijnen en met haringen en ’t bazinneke, die is in de weer geweest met al het geocaching materiaal, op alles voorbereid…
Maar op wat?

Hebben jullie een idee??????
Dan maar verder lezen en kijken of jullie het bij het juiste eind hadden.

Oooowwwwwwkaaaayyyyyyy, het blijft spannend hier.
Er kwam ondertussen een nieuwe luifel binnen.

De caravan werd opgehaald en naar de technische controle gereden.
Ik was toen niet zo blij want ik mocht niet mee.
Weten jullie wel dat ze me 4 uur alleen thuis gelaten hebben, helemaal alleen want Lemske is er niet meer. Dat kan toch niet hè, 4 uur mij alleen laten. Mmmm Is dat geen mishandeling?
Ik moest wel niet in de bench. Dat was ook wel leuk.

Toen de baasjes dan eindelijk weer thuis kwamen, trots met een groene kaart, waren ze ook nog eens apetrots op mij. Ik heb ze dan ook heeeeeellll enthousiast begroet, met springveren onder mijn pootjes en met de gekste danspasjes.

Baasjes hebben wel gezien dat ik in hun zetel had gelegen, maar daar hebben ze niks van gezegd.
Ik had dan ook niks gesloopt, niks vies gemaakt en rustig af gewacht. Tja, ik was tenslotte thuis én baasjes moesten toch ooit weer thuis komen. Goed gegokt van mij hè.

Ondertussen begonnen ze met het schoon schrobben van de binnenkant van de caravan.
Baasje ging aan het sleutelen en haalde spullen naar beneden die bazinneke dan in de caravan stak….
Ik loop ze steeds maar op de voeten of voor de voeten zodat ze mij niet vergeten, moesten ze echt vertrekken.

Het is inmiddels donderdag, de 25e september en de baasjes blijven bezig. Wel met rust en speelmomenten voor mij, maar toch. Het lijkt er echt op dat er wat te gebeuren staat want mijn mand en dekentjes zijn ook in de caravan gezet. Dat moet toch wat betekenen, niet?

Enfin, laat de baasjes maar werken, ik heb ontzettend veel lol.
Bazinneke was kleren aan het bijeen zoeken én ik zag dat ze in een bak haar zachte kous-pantoffels had gestopt. Die moesten dus mee de caravan in, maaaaarrr dat was buiten mij gerekend.
Terwijl zij rustig verder deed, ging ik stilletjes met mijn buit naar beneden, naar buiten. En in de tuin op het gras heb ik heerlijk rond gedanst en gesprongen met mijn buit in mijn bek.
Mmmm toen ze mij zag, leek ze niet zo blij, maar ondanks alles zag ik toch dat er een glimlach op haar lippen kwam. Eigenlijk kon ze haar lach niet inhouden.

Even later had ik een zak met ouwe kleren voor de container veroverd, die heb ik op het gras maar even leeg geschud.
Ik help ze heeeel goed. Dan kunnen ze toch beter zien wat er echt weg mag. Tja, ze waren toch ‘not amused’, snap dat maar eens.

En zo zijn we ondertussen vrijdagavond en ik ben nu heel zeker van wat er komen gaat.

Jaja, de caravan en de auto zijn van buiten ook schoon geschrobd en de caravan staat geladen, op kleding na, maar voor mij staat alles klaar, das prima.
De 100 sticker én die van de "Rapido en Trigano hefdakfans" zitten er op, net als de takssticker.

Morgen nog een dagje thuis én dan, zondag….. Zondag, heel vroeg gaan de baasjes rijden, en gaan we een lange reis maken.
Weer naar Oost-Duitsland, daar waar we met ons 4-tjes een heel fijne tijd hebben gehad.

Dus ja, wij gaan weer op avontuur en ik mag nu dus bloggen.

Oh ja, en een lieve overbuurvrouw heeft een klein kunstwerkje gemaakt van mij en de Lem, zo mooi. En dat gaat mee op vakantie, zo is de Lem er ook een beetje bij. Als we weer thuis zijn, krijgt het daar een mooi plaatsje, maar eerst mee op avontuur. 

Jullie horen weer van me als we zijn aangekomen en ik hoop dat iedereen onze avonturen weer gaat volgen.

Pootjes en vette lebbers van jullie avonturier Wodan.  🐾