Aankomst op de camping

 Bonjour allemaal,

Jaja, in ’t frans hè want we zitten in de Ardennen.

Wat was het gisteren een spannende dag, We wisten natuurlijk dat we gingen vertrekken, maar niet hoe dat allemaal in zijn werk ging.                                     Dat weten we nu wel, wat was het allemaal spannend seg. De baasjes druk met van alles en nog wat. En toen opeens stond de caravan op de parking voor de deur, de auto werd er voor gezet. Hey baasjes, wij zitten nog binnen hoor, wij staan hier voor het raam te kijken, wij willen ook mee hoor.

Maar gelukkig toen alles klaar was kwamen ze ons halen, ze zijn ons dus echt niet vergeten, we denken dat ze ons toch TE graag zien om ons achter te laten. Goed hè.

Het werd toch wel een behoorlijk rit, maar het was leuk en ontspannend want wij hebben bijna de ganse tijd liggen slapen in de auto tot we aankwamen. Yep, daar moeten we zijn er staat een bordje Camping “Tro Do Way” en we zijn in Bertogne, dus…. De camping ‘in the middle of knowhere’, of mooi gezegd in het ‘Hart van de Ardennen’.

Bazinneke ging zich melden en wij moesten even in de auto blijven wachten met baasje en toen naar ons plekje.  Eeeuuhhh plekje, plek ja, die is kei groot mannen, daar kunnen we echt op ravotten.

Alleen moeten we aan zo’n stomme ketting. Ikke, de Lemmy vind dat niet zo erg. Mijn stretcher is mee, dus ik kan lekker liggen slapen. Maar dat jonge geweld van mijn broertje Wodan, die vind het maar niks, die beperkte vrijheid. Die zorgde er al snel voor dat de tafel door de lucht vloog.                

 En natuurlijk moest er nog iets stuk want ander zou de Wo de Wodan niet zijn. Hij ging met zijn koord rond de palen van de Fiamma luifel en toen hij daar rond gedraaid was vond hij het nodig om keihard aan de koord te trekken. Wo wilde bij de baasjes zijn die nog druk waren met inrichten en klaar zetten. En dus ging de Wodan trekken aan zijn koord en de paal van de Fiamma luifel ging helemaal krom staan, bijna dubbel geplooid. Jaja, jong geweld hè, heb het nog gezegd.

Baasje heeft er wel het even werk aan gehad, maar het is weer een beetje in orde, al is dit vast maar tijdelijk.  Gevolg natuurlijk dat de Wodan ergens anders aan de koord ging en een kortere koord kreeg jaja, braaf zijn wordt beloond, stout zijn niet dus. Ikke ben slimmer dan mijn maatje.

     

Enfin, toen baasjes gesetteld waren, gingen we de camping verkennen. Zoooo leuk, er loopt een beekje aan de andere kant van het padje, dus daar kunnen we ten allen tijde onze pootjes in paden en van drinken. 

Hihihi, we hebben wel van die zwarte modderpootjes als we er weer uit komen, maar zooo leuk dat water.  En als we van hier het padje verder aflopen komen we op een mooi klein stukje bos terecht waar het ook heerlijk vertoeven is, zo vlak naast die steile bergwand waar we een stukje op geklommen zijn.  Ik heb bazinneke er echt helemaal opgetrokken, ik wilde laten zien dat ik echt ne stoere boxervent ben, en dat is denk ik wel gelukt.   Maar ik moet zeggen dat de Wodan het ook wel goed deed om dat heuveltje op te geraken, hij moest bazeke er niet op trekken, das ’t verschil.

Allé, er zijn hier verschillende kleine paadjes om even op te wandelen en ons plasje en ons kakje te deponeren. Dus dat komt goed.

Vandaag een rustig dagje om te acclimatiseren of zoiets. Dus de grote avonturen moeten nog wat wachten, maar dit is al wel heerlijk.  De vogeltjes fluiten en verder horen we niet zo veel, het is hier heerlijk rustig.

Wel een stelletje honden dat altijd blaft als we voorbij komen, de stommeriken, wij doen toch echt niks.  De andere vierpoters zijn wel rustig. En wij doen ons best, als ze ons met rust laten, dan laten wij hun ook met rust.

Benieuwd wat de dag vandaag brengen zal, maar voor nu gaan we nog wat slapen want kamperen is toch wel vermoeiend hoor. Al dat nieuwe en nieuwe geurtjes.  De baasjes gaan alvast Barbecueën, en er valt vast wat lekkers naast wat wij dan kunnen verorberen.

Ow ja, en zoals we al vermoedden, is het internet is hier ronduit 0, zero, noppes, nada, niks, dus het wordt nog een hele uitdaging om onze blog online te krijgen, maar daar vinden de baasjes wel wat op.

We gaan nu ons dutje doen en dan horen jullie ons later wel weer.

A bientôt et Salutation (tot gauw en groetjes in ’t Frans hè, we moeten ons aanpassen.)

                                                               Lemmy

en Wodan