Dag 24 – 01 juni 2020 – 1e & 2e Wereldoorlog

 

Vandaag zouden de baasjes….. en wij dan ook natuurlijk, voor het laatst op pad gaan hier in de Belgische provincie Luxemburg.

Dat wil zeggen dat ’t baasje nog een pak monumenten en tanks wil bezoeken zodat er toch weer heel veel van het lijstje kunnen geschrapt worden.

Bazinneke zal het vandaag moeten stellen met slechts 3 geocaches, maar gisteren heeft ze der wel meer gevonden, dus die is ook tevreden.

 

Het werd vandaag een rondje van zo’n 250 km, das best de moeite, maar wij vinden dat helemaal niet erg. Wij liggen lekker te slapen in de auto. Soms zijn we echt liever lui dan moe.

 Eerst gingen we hier vlakbij naar het dorpje Longchamps, daar bezochten we 2 monumenten.

Het 1^e was ter herdenking van gesneuvelden in de oorlog van ’14 – ’18.

 

 

Het 2^e monument was voor de gesneuvelden in de oorlog van ’40 – ’45.

 

 

Toen kwamen we langs Wardin en baasje zag dit monument staan. Nee, dat stond niet op de planning, maar jullie kennen hem hè, als hij iets ziet, moet’em kunnen stoppen hè. ’t Moest eens iets heel interessants zijn. Maar ja, eigenlijk is alles wat oorlog aangaat het bezoeken en gedenken waard.

Deze was ook weer voor beide Wereldoorlogen.

 

 

Het stond op een kruispunt van zovele belangrijke plaatsen wat de 2^e Wereldoorlog betreft.

 

 

Van hieruit gingen we op zoek naar een Historic Border, daar lag 1 van de geocaches.  Deze hadden we snel gevonden, maar niet op foto. Wel ging baasje daar vlakbij even heel erg avontuurlijk. Hij wilde absoluut weten wat daar boven te zien was…. En omdat het gevaarlijk kon zijn mochten wij niet mee. Nu ja, gelukkig maar, ’t was gewoon ne stomme Ravel zoals er zoveel zijn. Dus we hebben er niks aan gemist.

Wel genoten van baasje zijn klim- en afdaalkunsten. De lolbroek.

 

 

En toen stond er even wat anders op de planning, een oude loodmijn in Longvilly. Daar mochten we even mee op pad, even wandelen over het terrein waar onder de grond het lood ontgonnen werd.  Veel was er niet te zien, maar het was weer eens wat anders en wij konden even rauzen.

 

 

 

In Vissoule bezochten we dit mooie monument, ook weer een herdenking voor beide Wereldoorlogen.

Deze stond ook nog eens bij een heel aparte kerk.

 

 

En toen werd het weer helemaal spannend. Een echte pillbox die nog gewoon  kon bezocht worden.  Maar toen bleek dat er daar vlakbij veel glas lag, mochten we niet verder en werden we eerst terug naar de auto gebracht. Stom hè, nu zijn we daar niet binnen mogen gaan.

Deze stond in Houffalize.

 

 

En toen gebeurde het rare, we gingen naar het Groothertogdom Luxemburg, daar waar we volgende zaterdag naartoe gaan. Allé, niet daar naar toe hoor, maar wel het zelfde landje, net het tipje ervan.

Daar moesten we even doorheen om aan een Hallifax Memorial te komen.

Hier zijn we ook even gaan wandelen, zo gezellig was dat weer en het was daar mooi en rustig.

En vandaar ging het naar Neudorf, het Duitstalig deeltje van België. Dat hadden we ook nog niet bezocht, dus bij deze is dat dan ook weer gebeurd.

 

 

En dan weer verder natuurlijk want er wachtte ons nog een mooi monument van “The Battle of the Bulge”. Heel mooi en origineel was het daar wel.

 

En natuurlijk moest bazinneke daar weer onnozel doen, ’t is toch niet te geloven hè. Gaat ze daar staan, ’t lijkt wel of ze die soldaat een kus gaat geven, maar als ’t nen echt was, had hij haar dood kunnen schieten, toch.

 

Het was daar zo mooi, er was ook een bronnetje en een waterbadje. Nee een bad mochten we daar niet nemen, we mochten er wel even gaan drinken. Heerlijk fris water.

 

En er was daar ook een oude ijskelder. Jammer genoeg was die niet open om even te kijken.

 

En toen wilden we weer naar de auto, maar toen kreeg het baasje iets in de gaten. In het huis aan de andere kant van het kruispunt zat echt wel een verzamelaar van oorlogsspullen. Amai seg, dat stond daar gewoon in zijnen hof. En nee, we mochten niet van kortbij gaan kijken, want er stond een plakaatje met Privé. Jammer hè.

Gelukkig heeft baasje een fototoestel met een sterke lens, zodat het allemaal nog goed te zien was.

 

 

En toen ging het richting rivier de Salm en het dorp Trois Points. En daar bezochten we onder andere het monument van de 505^e Parachute Infantry.  Deze stond ook weer aan een originele kerk, met heel veel hout verwerkt rond het kruisbeeld. Iets wat je niet zo vaak ziet.

 

Vandaar weer naar een ander monument, dit keer weer een herinnering aan de gesneuvelden van de 1^e Wereldoorlog. Maar hier ook een bankje en heel veel mooie gedichten die daar gewoon staan. Zoooo leuk is dat.

 

En aan dit monument kwamen we eigenlijk per ongeluk, doordat we zagen dat daar een cache verstopt lag.

 

We zagen daar ook hoe ze in de Ardennen bomen proberen recht te houden, allé, dat denken we maar, we zouden anders niet weten waarom ze zoiets zouden doen.

Maar ’t is wel spectaculair, toch.

 

En daarna weer richting Verbomont waar we weer een kanon en een prachtig monument zagen.

 

En de baasjes wilden ook nog even de mensen van het verzet eren, de mensen die achter de schermen streden voor de vrijheid, ook vrouwen die hun leven lieten opdat wij in vrijheid zouden kunnen leven.

 

En zo kwam er eindelijk een einde aan deze lange dag.

We gingen nog even een Duitse tank, de Panther Mark V, uitvoering G.  Deze staat in Grandmenill en is 1 van de 3 nog resterende Panther tanks die in de Ardennen te bezichtigen zijn.

 

 

En toen was het al laat, we kregen honger, dus moesten de baasjes nu wel naar de camping toe, het was al een half uur later dan normaal en we moesten nog een half uurke rijden. Nee, dat pikken we niet. Maar allé, we hebben niet geprotesteerd hoor, we zijn rustig gaan slapen in de auto.  Op de camping, de buikjes rond gegeten en toen hebben we ons maar snel even afgekapt op het bed van de baasjes.  Het ligt daar ook zo lekker hè.

Donderdag, de volgende dag, rust op de camping, bijkomen van alles en stilletjes aan beginnen de baasjes met de voorbereidingen van de inpak en het vertrek zaterdag naar Untereisenbach. Tja, het gaat niet zo snel bij die baasjes van ons, dus nemen ze daar de tijd voor.

En we hebben vandaag samen ook even gewoon buiten in het zonneke gelegen, heerlijk relaxt met zijn allen. Da mag ook al wel eens hè.

 

Ook de volgende dagen zullen we het met zijn allen rustig aan doen. Nog wat boodschappen, met Katje naar de carwash want dat is eerder een kerkhof, dat ding zou normaal de kleur diamant-wit hebben, nou mehoela, vooraan ziet het er zo’n beetje rood/zwart gevlekt uit van de insecten die zo stom waren om op onze route te gaan vliegen.

 

Maar allé, al bij al weten wij niet of jullie nog wat van ons gaan horen zolang we hier in Bertogne zitten omdat we niet veel meer gaan beleven.

Maar als we in het Groothertogdom Luxemburg zijn, dan horen jullie vast snel weer wat van ons zodat jullie ook op de hoogte blijven van onze avonturen daar.

 

En geloof ons maar, wat we gehoord hebben, beloofd wel. Daar zijn de bergen nog een stuk hoger dan hier en is alles dus veel meer klimmen en dalen, dat maakt het nog avontuurlijker. En het kleine, rustig kabbelende beekje hier op camping “Tro Do Way” wordt daar een grotere beek, of bijna een rivier, die heeft de naam de “Our”, dat wordt wat hè.

 

Allé, tot heel snel dan maar.

 

Vakantiegroetjes van 2 boxer avonturiers en hun baasjes,

Lemmy en Wodan.