Nadat we gisteren weer een rustig dagje hadden, vooral de verjaardag van baasje gevierd. Ja, op een rustige manier want baasje kant toch niet veel eten en drinken. Maar het was leuk en gezellig want we zijn samen, met ons viertjes en nog steeds “on the road” of toch zoiets.
Na de normale ochtendroutine op de camping begonnen de
baasjes alles klaar te maken voor het avontuur van vandaag. Al was de planning
dat het niet al TE uitdagend zou worden. Nou ja, de baasjes kennende…. We
zouden het wel zien.
Eenmaal op weg gingen we eerst hier vlakbij in Hosingen
een monument bezoeken. Nee, dat hadden ze nog nooit bezocht alhoewel we hier
bijna alle dagen voorbij rijden. Nu dan toch gestopt want ja, onze tijd hier
wordt kort en we moeten toch echt alles hier gezien hebben.
Baasjes wilden vandaag weer heel moeilijke doe-caches
gaan doen, dus het zou vaak rusten worden voor ons, maar ook wandelen. En als
baasjes dan proberen zo’n kistje open te krijgen en aan het logboekje te
geraken, dan hebben wij vaak het bos voor ons alleen. Een hoop bladeren om in
rond te rollen, pakken afgevallen takken om mee te spelen, en als we braaf in
de buurt blijven, af en toe een snoepje. Dan kan je dag toch niet meer stuk?
Enfin vaak valt er dan ook niet veel te vertellen en
worden fotokes vergeten. Stomme baasjes, dat ze ons eens leerden foto’s nemen,
dan zouden er vast veel meer zijn. Maar goed, het is wat het is en we hebben
toch nog wel een verhaal te vertellen.
Zo kwamen we aan een plaats in Alscheid die de 150 jarige onafhankelijkheid van Letzenbuerg eerde. Het was daar mooi, heel mooi en rustig. En de mozaïek op het mooie gebouwtje was fabelachtig mooi.
.JPG)
Net door Doesburg gereden kwamen we aan de restanten van
drankentanden. Die dienden om de Duitse tanks tegen te houden.
Destijds zijn alle drakentanden die over de weg liepen
verwijderd zodat de weg opnieuw vrij kwam en vernieuwd kon worden. Maar de 4
stenen (van 4 rijen) die in de kant stonden werden behouden als herinnering aan
wat zich hier allemaal heeft afgespeeld.
We hadden hier ook een fantastisch uitzicht.
In de buurt van Bastendorf werd er gestopt voor een leuke
wandeling. Mmmm tekenland, maar dat nemen we er dit keer maar bij. Heel leuke
en moeilijke caches die de baasjes toch al vrij snel allemaal open hadden. De
stukken tussendoor om van de ene naar de anderen te gaan waren super leuk
wandelen.
Foto’s zijn een beetje minder want al wandelend foto’s
nemen lukt bazinneke niet zo goed omdat ze dan hinkiepinkie zonder stok moet
stappen.
Als allerlaatste voor we weer naar de camping reden
kwamen we aan bij een toren. Die staat in Mont Saint-Nicolas in de buurt van
Hosingen, Vianden.
Amai seg, wat was die hoog, en daarboven zag je heeeeeel
erg ver, over het enorme waterbekken, maar ook over de rest van de omgeving
natuurlijk. Het was best eng daarboven want de wind die blies ons er bijna weg,
zooo fel.
Tja, en als je daar weg waait, dan kan je misschien ver
vliegen, maar niet ver landen. Toch blij als we weer op de begane grond stonden
hoor. Ook omdat het bovenste deel van de trappen weer van die gaatjes waren
waar we overheen moesten.
Hèhè, vermoeiend hoor, zo’n hoge toren beklimmen.
.JPG)
Vrijdag 08 juli 2022, de laatste dag dat we hier in
Luxemburg echt op avontuur gaan.
Eerst werd er getwijfeld of we echt nog wel zouden gaan
of gewoon nog relaxen, maar ja, relaxen kunnen we nog heel veel als we weer
thuis zijn.
Bovendien kon het zijn dat Dooz en zijn bazinnetje vandaag
alweer kwamen, dus wilden de baasjes toch op de camping zijn.
Daarom besloten de baasjes om toch maar weer op stap te
gaan, niet te ver, niet te veel bezoeken, maar toch nog een dagje met wat moois.
Tja, je probeert toch echt zo veel mogelijk te zien als je onderweg bent, toch.
Dus zijn we maar vertrokken richting Hoscheid waar we klankbuizen
gingen bekijken en uitproberen, al paste die koptelefoon niet op onze koppen,
wel op die van de baasjes.
Dit was dan weer eens helemaal iets anders dan wat we tot
nu toe hebben bewonderd.
En dan gingen we naar Houschent waar we een
oorlogsmonument gingen bezoeken ter herinnering van alle gesneuvelden in
Houschent tijdens de 2e Wereldoorlog.
En onderweg van Maarkebaach naar Bourscheid zagen we dit
mooie landschap. Het is altijd weer anders, altijd weer genieten.
En daarna weer richting Wiltz waar we nog iets moois
ontdekten terwijl we toch al vaker in Wiltz en omgeving waren geweest.
Het mooie ding noemt “Dragon Fly”. Een super mooi
kunstwerk dat zijn naam natuurlijk niet gestolen heeft.
En in Esch-sur-sûre konden we nog genieten van een
prachtig “point of vue”.
En daar zagen we deze mooie hagedis.
Toen we terug kwamen op de camping stond Dooz al op ons
te wachten.
.jpg)
En dan opeens is het alweer een dagje later, zaterdag de
9e juli, de voorlaatste dag.
Baasjes al druk met van alles inpakken en wat schoonmaken
want ja, na 5 weken op camping Vallée de L’Our is alles natuurlijk wat vies
geworden. En iets vies inpakken vinden de baasjes geen goed idee.
Maar tussendoor vonden ze toch de tijd om even met ons te
spelen, te knuffelen of even naar de uitloopweide te gaan.
En natuurlijk werd ook Dooz verwend met lekkers en een
knuffel, net als wij.
En met het bazinneke van Dooz werd er natuurlijk ook nog
wat af getaterd . Tja, wie weet hoe lang het weer duurt eer ze mekaar terug
zien.
Enfin, het was vandaag een heerlijk en zonnig dagje en we
hebben toch deftig genoten.
En van al dat afbreken ben ik heel erg moe geworden. Dus
lekker slapen, nu nog onder de blote hemel, straks wel in ons bedje.
Morgen gaan we dus weer naar huis toe, benieuwd of onze
mand er nog wel staat.
En wie weet hoe hoog het gras in onze tuin staat, misschien
is het daar nu wel een oerwoud. We zien het morgen dan wel weer.
En we houden jullie verder op de hoogte want onze
avonturen zijn nog helemaal niet afgelopen. Als we een paar weken thuis zijn
zullen er weer plannen gesmeed worden voor een volgende avontuur met Katje en
@Home.
Voor nu zeggen wij : slaap zacht
Groetjes van deze
grote avonturiers,
Lemmy en Wodan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten