1 & 2 september : aankomst & een witte dame

Hallo allemaal, hier zijn we dan weer. En ja, het is dus een feit, wij zitten op de camping. Camping “De Maaneschijn” in Nijkerk, een leuke kleine camping waar het vooral genieten is van de rust.

Jaja, rustig is het hier, je hoort niets buiten het ruisen van de wind.  Wij  hebben voor het eerst in eeuwen geslapen tot 7 uur, amai, da was de moeite, maar toen moesten we er dringend uit voor onze plas. Tja, de natuur roept soms hè. Niks aan te doen.

Daarna is het, zoals gewoonlijk eerst rust voor we actie ondernemen.

 

De rit hiernaartoe gisteren was wel ’t één en ’t ander, het was vrij druk en dat zijn wij niet gewoon, Tja, de baasjes mijden gewoonlijk drukke steden en autostrades waar het druk is. Daarom rijden ze vaak op zondag naar een camping en dan heb je niet zo veel vrachtwagens en zo maar we hebben wel geen file gehad, dat was ook al weer leuk.

En toen we dan op de camping aankwamen moesten de baasjes eerst nog opstellen, dus bleven wij in de auto, de airco aan zodat wij niet meteen in de warme zon moesten zitten. Want opstellen betekend ook dat de baasjes voor ons voor schaduw zorgen, snappen jullie dat?  Maar dat is dan wel weer gelukt. Enfin, ons vakantiehuisje is weer in orde.

 

En dan vandaag, na de middag, de baasjes hadden hun buikje vol gegeten, de vaat was gedaan en zij zelf waren ook alweer fris en fruitig. Toen werden we aangelijnd en mochten we gaan wandelen. En hoewel het niet over onze gebruikelijke paadjes ging zoals thuis, maar over kleine gezellige asfaltweggetjes, was het toch leuk. Veel bomen, veel schaduw, en we konden ook overal in het gras wandelen. Er waren zoveel nieuwe geurtjes te snuffelen.

 

Maar onze wandeling bleek uiteindelijk een doel te hebben. We gingen op visite.  Ooowwww wat leuk zeg. We mochten daar rond lopen in dat huis en buiten en we roken overal geurtjes van een andere hond. Er stonden ook overal drinkbakken. Mmm zooo super spannend.

 

En toen we beiden wat uitgeraasd waren, toen kwam dan de grote verrassing. Wij hadden alleen een mevrouw gezien, die was lief hoor, die knuffelde ons, maar schijnbaar was er ook nog een meneer eeeennnnnn.

Jaja, jullie raden het vast al wel. Die meneer en die mevrouw, dat waren de baasjes van een mooie witte dame. Jaja, een witte boxer met een naam die schittert als twinkelende sterretjes. Yep, ze noemt “Twinkel”.

Ooowwwww wat was dat leuk seg. We hebben gerend, gespeeld, gek gedaan, helemaal vrolijk zijn we geweest, helemaal dol en blij.

Allé, ik iets minder, ik was even jaloers en ik was even veel te heftig in mijn corrigeren. Tja, ik was vergeten dat het een dame was, die Twinkel.

Maar uiteindelijk hebben we toch weer samen gerend en gespeeld.

Tot het tijd was om naar huis te gaan. De baasjes hadden het trouwens ook leuk hoor, die hebben behoorlijk bij geklept, amai, die hun taters stonden niet stil. Maar ze hadden mekaar ook sinds lang niet meer gezien naar het schijnt. Dat was geleden van met Happy naar het schijnt.

 

 

Nu zijn we weer op de camping, we hebben ons buikje weer rond gegeten en nu liggen we hier rustig. Eerlijk?  We zijn doodmoe van al dat gespeel en geravot, doodmoe. De Wodan die ligt al te ronken. Die droomt vast van zijn “Witte Twinkelende Prinses”.

En ik? Ik ga ook van dat witte boxermeisje dromen hoor, maar eerst de blog en dan mooie dromen. Dat heb je als oudste, dan moet je je verantwoordelijk nemen? Dus, de blog.

 

Nou mensen, dit was super leuke dag, die kan niet meer stuk.

Wij gaan nu slapen, dus wij zeggen de volgende avonturen.

 

Groetjes van deze 2 avonturiers,

Lemmy & Wodan.