EEN HEEL RARE WEEK !!!

Vertrekken we???? Gaan we weg?

Lieve mensen allemaal, moeten jullie horen….. ik weet niet wat er gaande is, maar de baasjes zijn druk, heeeeeel druk.

Een paar dagen geleden zijn ze naar de stalling geweest en heb ik ons huisje op wielen terug gezien. Baasjes moesten iets opmeten, ik dacht… misschien gaan we weg.
Maar nee, we reden terug naar huis.

Maar thuis was er extra bedrijvigheid en ik hoorde de baasjes iets zeggen van : Lemmy missen, een leeg huis, weg wezen…
In de voetstappen van Lemmy, ook voor Wodan leuk.

Want, tja, ik weet niet of jullie het al weten, maar Lemmy is er niet meer, het ging allemaal heel snel en baasjes wilden niet dat Lemmy pijn had. Daarom is mijn grote broer, mijn lieve vriend aan een lange reis begonnen, alleen, maar we zien mekaar ooit terug, dat hebben we beloofd toen we afscheid namen.

Nou ja, de plannen van de baasjes dan verder? Ik zou niet weten wat ze bedoelen, of toch, ik heb wel een vermoeden. We gaan zien of het inderdaad zo is.
Maar ik zag baasje van alles doen met scheerlijnen en met haringen en ’t bazinneke, die is in de weer geweest met al het geocaching materiaal, op alles voorbereid…
Maar op wat?

Hebben jullie een idee??????
Dan maar verder lezen en kijken of jullie het bij het juiste eind hadden.

Oooowwwwwwkaaaayyyyyyy, het blijft spannend hier.
Er kwam ondertussen een nieuwe luifel binnen.

De caravan werd opgehaald en naar de technische controle gereden.
Ik was toen niet zo blij want ik mocht niet mee.
Weten jullie wel dat ze me 4 uur alleen thuis gelaten hebben, helemaal alleen want Lemske is er niet meer. Dat kan toch niet hè, 4 uur mij alleen laten. Mmmm Is dat geen mishandeling?
Ik moest wel niet in de bench. Dat was ook wel leuk.

Toen de baasjes dan eindelijk weer thuis kwamen, trots met een groene kaart, waren ze ook nog eens apetrots op mij. Ik heb ze dan ook heeeeeellll enthousiast begroet, met springveren onder mijn pootjes en met de gekste danspasjes.

Baasjes hebben wel gezien dat ik in hun zetel had gelegen, maar daar hebben ze niks van gezegd.
Ik had dan ook niks gesloopt, niks vies gemaakt en rustig af gewacht. Tja, ik was tenslotte thuis én baasjes moesten toch ooit weer thuis komen. Goed gegokt van mij hè.

Ondertussen begonnen ze met het schoon schrobben van de binnenkant van de caravan.
Baasje ging aan het sleutelen en haalde spullen naar beneden die bazinneke dan in de caravan stak….
Ik loop ze steeds maar op de voeten of voor de voeten zodat ze mij niet vergeten, moesten ze echt vertrekken.

Het is inmiddels donderdag, de 25e september en de baasjes blijven bezig. Wel met rust en speelmomenten voor mij, maar toch. Het lijkt er echt op dat er wat te gebeuren staat want mijn mand en dekentjes zijn ook in de caravan gezet. Dat moet toch wat betekenen, niet?

Enfin, laat de baasjes maar werken, ik heb ontzettend veel lol.
Bazinneke was kleren aan het bijeen zoeken én ik zag dat ze in een bak haar zachte kous-pantoffels had gestopt. Die moesten dus mee de caravan in, maaaaarrr dat was buiten mij gerekend.
Terwijl zij rustig verder deed, ging ik stilletjes met mijn buit naar beneden, naar buiten. En in de tuin op het gras heb ik heerlijk rond gedanst en gesprongen met mijn buit in mijn bek.
Mmmm toen ze mij zag, leek ze niet zo blij, maar ondanks alles zag ik toch dat er een glimlach op haar lippen kwam. Eigenlijk kon ze haar lach niet inhouden.

Even later had ik een zak met ouwe kleren voor de container veroverd, die heb ik op het gras maar even leeg geschud.
Ik help ze heeeel goed. Dan kunnen ze toch beter zien wat er echt weg mag. Tja, ze waren toch ‘not amused’, snap dat maar eens.

En zo zijn we ondertussen vrijdagavond en ik ben nu heel zeker van wat er komen gaat.

Jaja, de caravan en de auto zijn van buiten ook schoon geschrobd en de caravan staat geladen, op kleding na, maar voor mij staat alles klaar, das prima.
De 100 sticker én die van de "Rapido en Trigano hefdakfans" zitten er op, net als de takssticker.

Morgen nog een dagje thuis én dan, zondag….. Zondag, heel vroeg gaan de baasjes rijden, en gaan we een lange reis maken.
Weer naar Oost-Duitsland, daar waar we met ons 4-tjes een heel fijne tijd hebben gehad.

Dus ja, wij gaan weer op avontuur en ik mag nu dus bloggen.

Oh ja, en een lieve overbuurvrouw heeft een klein kunstwerkje gemaakt van mij en de Lem, zo mooi. En dat gaat mee op vakantie, zo is de Lem er ook een beetje bij. Als we weer thuis zijn, krijgt het daar een mooi plaatsje, maar eerst mee op avontuur. 

Jullie horen weer van me als we zijn aangekomen en ik hoop dat iedereen onze avonturen weer gaat volgen.

Pootjes en vette lebbers van jullie avonturier Wodan.  🐾