Wandelen, rust & Peenemünde

 Woensdag 22 oktober 2025

Vandaag was ik weer heel vroeg wakker, ik moest heeeeeel dringend gaan plassen en poepen.  Baasjes dus hun bedje uit en hopsakee, met mij op pad.

Zoooo moooi hè, zo vroeg op de ochtend.

In de voormiddag bleven we gezellig op de camping, er waren een paar vissers aan gekomen met hun bood, die komen hier ook de camping staan. Maar daardoor was er wel heel veel te zien.

En ik hield het allemaal heeel goed in de gaten hoor. Tja, ik moet ons huisje op wielen echt wel beschermen hè want ja, hij noemt niet voor niets "@Home", toch.

Ondertussen zag ik ook de vele eenden en meeuwen die op het water rond dobberden.

Na de middag zijn we dan toch weer vertrokken, dit keer richting Teterow waar we heerlijk gewandeld hebben tussen de velden.

 

Vandaar reden we een stukje verder richting waar we weer gewoon gingen genieten van een prachtig stukje bos. Kort, maar heel mooi.

Dus nee, vandaag geen spectaculaire avonturen, maar heeel veel wandelplezier gehad.
En natuurlijk weer een paar teken van me af geplukt, die griezels weten me elke keer weer te vinden.

Nu nog mijn laatste rondje lopen en dan hopsake, naar snurkenland en dromen van onze avonturen.

Groetjes, Wodan. 🐾🐾🐾

-----------------------------------------

Donderdag 23 oktober 2025

Een ochtend zoals alle anderen, maaar toch een beetje anders....
Dit keer werd er eten en drinken voorzien, dus het werd een lange tocht.

Bleek dat we in Peenemünde herinneringen zouden gaan ophalen.

Omdat we vorige keer al het hele eiland hadden bezocht, gooiden we het nu over een andere boeg, gewoon door de niet-toeristische dorpjes rijden en genieten.

En natuurlijk moest er af en toe gestopt worden om een cache te zoeken, niet veel want dat was niet het hoofddoel van vandaag, maar wel als ie op een mooie plek lag.

Daarna ging het ook weer even naar de restanten van het werkkamp van Karlshagen I, wat nog steeds een jammere zaak is, overwoekerd. Het lijkt of het respect voor de daar doorstane ellende niet bestaat.
Er rijdt een treintje rond op Peenemünde om de mensen het eiland en zijn geschiedenis te laten zien, maar het treintje rijdt er gewoon voorbij, er wordt enkel even gewezen naar het kamp. 

Langs de spoorlijn waarop de 'arbeiders' vervoerd werden, loopt de weg, daar hebben we even een wandeling gemaakt.

Even in gedachten bij de vreselijke gebeurtenissen van destijds.

We besloten om het daarna voor gezien te houden. 3 jaar geleden waren we later op het jaar op het eiland en toen was het een stuk minder druk, dus de haven en de U-boot hebben maar links laten liggen.

Weer terug over de Peenemünde-brucke, inmiddels met een zacht buitje.

Eens we van het eiland af waren, namen we weer de kleine wegen en omdat het op een gegeven moment toch weer wat warmer was, mocht mijn raampje open, heerlijk met die frisse lucht op mijn snoet.

Ook hier af en toe gestopt voor een kort wandelingetje, waarbij we dit fop-elfenbankje zagen.

Terug op de camping was het weer een prachtige lucht waarvan we konden genieten tijdens het eten. 

En ook de zonsondergang was vandaag weer schitterend.

Nu maken we ons stilletjes aan klaar om te gaan slapen, alleen moet ik nog even buiten om te plassen. Eer staat ondertussen een gure wind en het hemelwater komt met bakken naar beneden.

Cleo haar Prinsessenjasje ligt klaar om mij deze nacht warm te houden. 
Benieuwd of ik daarin ga slapen.


En zo zijn we weer klaar voor vandaag en stuur ik jullie lieve en avontuurlijke groetjes,

heel veel liefs van Wodan de avonturier. 🐾🐾🐾

-------------------------------------------------

Vrijdag 24 oktober 2025

Eerst maar even vertellen over de jas van Cleo... Ik heb hem even aan gehad, maar ik vond het niet leuk. Ik wilde niet in mijn mand gaan liggen, wel op het bed. Nou dan hoef ik die jas niet want op bed is het warm genoeg.
Maar de baasjes vonden dat, als ik stoer wilde zijn én de jas niet aan wilde, ik  ook niet op bed moest.
Ik heb dan wel heeel braaf de ganse nacht in mijn mand gelegen. Nou ja, echt koud is het niet. De verwarming blijft ook 's nachts aan, maar op een laag pitje, en die blaast richting mijn mand, ik lig ook tussen de banken, dus ik voel de koude trek van de verluchtingsgaten niet.

Toch willen de baasjes nog met mij oefenen met de jas, snap het niet hoor, ik ben toch een stoere vent.

Overal waar we komen vinden ze met stoer, struis, knap en vaak hoor ik : wat een paard.
Dan kan ik toch niet als een meisje met een jasje gaan slapen. Zeg nu zelf. ;) 

Enfin, tijdens het ochtend-uitlaatrondje weer reetjes gespot.  Ooohhhh wat had ik er graag achteraan gegaan, maar ik mocht niet en ja, ik zat toen aan de leiband, dus kon het ook niet.

En ook een heel mooie Parasol-paddenstoel.

Jammer, weer geen kaboutertjes gezien.  Ik denk dat die een beetje bang zijn van mij en dat die zich verstoppen. Misschien denken die ook dat ik een paard ben. 

Vandaag werd er dus weer storm voorspeld, eerst hier code geel, later verschoof het zich en zaten we op de scheiding tussen fel oranje én rood, dus felle windstoten verwacht. 
En dat bleek ook zo te zijn. 

Vissers haalden in allerijl hun boten op de oever, tenten werden extra vast gesnoerd en wij bleven lekker binnen. Net voor het ergste was ik snel even buiten geweest voor een plasje en voor de rest moest ik wachten.

Baasjes besloten dan maar om een lekker flesje open te trekken, dat doen ze eigenlijk nooit meer, maar heeeel af en toe, en dat mag dan ook hoor, ik heb daar niks op tegen.
Ondertussen speelden ze rummikub en kon ik heerlijk uitrusten.
Alleen werden we bijna zeeziek want de caravan schudde en beefde, de wind klopte aan, maar we lieten hem niet binnen.


Toen de storm wat minder was, gingen we weer naar buiten voor een uitlaatrondje en mijn eten.
Tja, het uitlaatrondje was pittig, opboksen tegen de wind, tot we achter de struiken door wandelden.
Ik mocht weer lekker los en daar had baasje meteen spijt van want, waar we vanmorgen de reeën zagen, was ik ribbedebie. Snel als de wind, het veld op richting de plaats waar ze zaten. 
Ooohhhh wat was het baasje boos, zeker omdat ik niet meteen kwam toen hij riep. Ik stopte wel, keek hem even aan en vertrok opnieuw, maar toen hoorde ik zijn stem en besloot om maar meteen rechtsomkeer te maken.

De terugweg moest ik aan de leiband.

Mijn eten stond klaar, maar eerst hadden ze mijn etensbakken én de voerton (die onder de tafel buiten staan) moeten vrij maken van de bladeren. Alles was er op gewaaid en je zag ze niet meer, maar ze stonden er nog en ik kon dus lekker smullen.

Ondertussen heeft bazinneke een kort filmpje gemaakt, van de, toen al rustige wind en rustig water.

En toen kwam ook af en toe het zonneke te voorschijn. Eigenlijk was het best mooi.

En nu is het alweer avond, straks mag ik een laatste keer naar buiten voor we slapen gaan. Hopelijk valt het dan mee, want de windstoten blijven fel en ondertussen regent het ook, met momenten zelfs heel erg fel.

Ik wens jullie een heel goeie nacht en ik zeg : tot de volgende avonturen.

Groetjes van avonturier Wodan. 🐾🐾🐾