Dag 33 → 05 juli : Het Moezel-gebied in Duitsland & tipje Frankrijk

En vandaag zijn we er weer, met meer avonturen.       

Spannende rare dingen hebben we dit keer weer beleefd. Sommige echt origineel, anderen gewoon weer zoals altijd. 

Het hoofddoel was om eens naar Saarland te gaan, maar we kwamen ook in 'La Dolce' France terecht. Dit weer door het geocachen. De baasjes wilden vandaag weer op zoek naar heel speciale caches, doe-caches, maar ook rare dingen. Enfin, jullie lezen het wel verder in het verslag van de dag.

 

 

De dag begon in Bierendorf, allé, in feite eerst op de camping natuurlijk, maar dan reden we naar Bierendorf voor baasjes 1^e uitdaging.

Het was een cache in… jaja, zoals het hele plaatje van deze vakantie…. “In the middle of nowhere”.  Het had ook iets te maken met de productie van een bepaald soort chemicaliën en er lag dan ook een enorme tank waar het baasje in moest kruipen. Best eng en gevaarlijk. Maar wij hielden alles goed in het oog. Moest er wat mis gaan, dan zouden wij er als de kippen bij zijn om hem te redden, maar dat was gelukkig niet nodig. Het werd voor vandaag de 1^e “Mission Completed”.

 

 

 

En in Baustert gingen wij op zoek naar een “Lost Place”, dit was ooit een gezellige BBQ-plaats van het nu eveneens verlaten hotel aan de overkant van de straat.

Ongelooflijk wat je dan op zulke plaatsen nog aantreft, niet alleen qua vuil, maar ook mooie dingen. “Lost Places”, spooky, maar oh zo fascinerend en mooi.

 

 

Daar vlakbij was het ook weer heel fijn wandelen, al was het maar een klein stukje, maar onder het motto ‘klein maar fijn’ hebben we ontzettend genoten.

 

 

Daar vlakbij waren ook weer een paar boomcaches, nee, dit keer ging het baasje niet voor aap spelen, maar voor het eerst ging het baasje met zijn nieuw gemaakte hengel aan de slag. 

Hoezo… boomcaches en hengels? Hengelen doe je toch als je gaat vissen en dat is niet in de bomen, maar in het water, toch? 

Maar ja hoor, vissen in de bomen met een echte vishengel was het toch, maaaar die is natuurlijk aangepast. De hengel had baasje al heel lang geleden gemaakt, maar hij had het zelf nog nooit gedaan, bazinneke wel eens een keertje gedaan, maar voor haar is dat moeilijk omdat ze die hengel niet zo goed kan vast houden. 

Maar nu dan met vereende krachten hebben de baasjes 2 hengelcaches na elkaar gedaan en…. Yep, ook hier zijn ze geslaagd. En wij? Wij keken toe en dachten er het onze van.

 

 

En dan in Oberweis was het de beurt aan bazinneke om eens gek te doen. Ze moest op zoek naar het huisje van Kapitein Hansen, die na zijn pensioen  nogal alleen was en af en toe gezelschap wilde. Gelukkig stond het water van de Prüm nu niet zo hoog, anders had ze vast rubber laarzen nodig gehad. Nu kon ze er met haar wandelschoenen net door. Onze pootjes die kunnen daar tegen hoor, wij hebben daar geen schoenen voor nodig, al waren we wel voorzichtig dat we niet van die gladde keien afvielen natuurlijk.

 

 

Tussen Oberweis en Bitburg ging het langs de Wolf Trail, een wandeling die volledig over een voormalige Amerikaanse basis van Air Force loopt, dit geheel in een prachtig natuurgebied, maar ook met andere leuke en originele dingen om te bekijken zoals op onderstaande foto’s.

Dit was destijds een raket-lanceerder

 

 

En dan richting Metterich vonden we een pracht van een picknickplaats met….. jaja, natuurlijk, met een geocache aan een brug daar vlak bij.

Baasje voelde zich geroepen om op dit gevaarlijke terrein af te dalen. Tja, als ’t baasje maar geen mensen ziet of moet zien, dan is alles altijd wel OK voor hem.

 

Het was daar ook weer heel mooi wandelen en weer veel nieuwe geurtjes op te snuiven. We gingen daar wel ieder apart want het was daar nogal druk en zo kon er iemand bij de auto blijven en konden koffer en deuren open blijven staan. De auto stond wel in de koelte van de bomen, maar het zou er toch al snel bloedheet worden en nu konden we in een nog koele auto weer instappen om verder te rijden.

 

En dan in Erdorf, daar lag weer een brug, was een fietsbrug en ook daar moesten we weer zijn. Wij bleven ver aan de kant want deze gaatjes bruggen vinden we niet zo leuk voor onze pootjes. Nu ja, ik niet zo, de Wo, die trekt zich nergens wat van aan. Als het echt moet, dan moet het natuurlijk en dan doe ik het wel, maar toch, liever niet, dus gingen wij aan de auto wachten tot de cache gevonden was.

 

 

In Herforst gingen we naar de overblijfselen van een Romeinse muur kijken. Dat was even iets anders, maar ook dit was weer heel interessant.

Het was daar ook zo mooi en rustig, zo dat we daar ook een poosje op de bank hebben gezeten, allé, de baasjes op de bank, en wij in het gras natuurlijk.

 

 

 

En zo ging het van het Eifelgebied naar de Moezel streek waar we ook prachtige uitzichten hadden, maar evenzeer weer leuke en originele caches vonden. 

 

 

We zagen onderweg ook weer het bordje staan “Saarland”, dat is dan vast het land van het zusje van Wodan want zij noemt Saar, dat hadden we al eens verteld, maar we begrijpen het nog steeds niet. Tja, net als wij beiden komt zij uit Friesland, we blijven het echt wel een beetje raar vinden, maar het zal wel ergens uit te leggen zijn, maar voor nu gaat dat ons boxerverstandje te boven.

In ieder geval was het daar ook zoooo mooi, echt prachtig, hier hebben we genoten van mooie landschappen onder een stralend blauwe lucht.

 

 

 

Net voor Lampaden gingen we op zoek naar een spookhuis. Ook dat hebben we gevonden en natuurlijk werd het een hele zoektocht naar de cache, maar ook die werd daar in dat spookhuis gevonden. Gelukkig waren we er overdag, dan ziet  het er toch iets minder spooky uit.  We zouden hier niet graag 's nachts ronddolen hoor.

                                       

                                       

                                               

                                       

 

Ook in Oberleuken ging het even de oudheidkundige toer op met een prachtige molensteen.

 

Daar zagen we ook een pop naast een huis staan. Zo raar, maar even verder reden we voorbij een huis waar ook een pop, van een heks dan stond. Wat het te betekenen heeft weten we niet, maar het was zeker speciaal.

 

 

 

En toen opeens gingen we weer een landsgrens over. Jaja, wij worden op deze manier echt wereldreizigers. Leuk hè.  We waren nu opeens in Frankrijk, grappig hè.

En nee, niet in Parijs, maar wel bij de Eifeltoren, al was het wel een kleinere versie en stond die in het grensplaatsje ‘Apach’.

 

 

Aan de overkant, dus nog heel net in Frankrijk stonden deze stenen.

 

 

In het dorpje Kirsch-lès-Sierck  zagen we deze kapel ter herdenking en verering van de overledenen van de 1^e en de 2^e Wereldoorlog, maar ook specifiek voor de mensen van de 22^e cavalerie GRCA die daar op die plek het leven lieten in november en december 1939.

 

 

 

En voor we het wisten zaten we dan alweer in Luxemburg in het meest Zuidelijke tipje van dat land.

In Remerchen gingen we dan de zogenaamde “Moull” een bezoekje brengen. Dit is gewoon een bekende watertoren uit de buurt, niet zo heel speciaal, maar toch mooi genoeg voor een foto.

 

 

Daar vlakbij hadden we het geluk om ook nog deze mooie roofvogel te kunnen fotograferen voor hij het luchtruim koos.

 

 

In Aspelt aanschouwden we nog even dit slot.

 

 

En het laatste rare van de dag kwamen we tegen in de buurt van Alzette. Een verlaten dierenkennel, ook een beetje spooky. Maar we vinden het allemaal een stuk minder eng dan in het begin. We hebben al wel het één en 't ander meegemaakt natuurlijk. En dat went wel moeten we zeggen. Eigenlijk vinden we dat stiekem wel heel erg leuk, want zeg nu zelf, wie van onze boxervriendjes maakt dat nu allemaal mee.

 

En zo kwam er aan deze avontuurlijke dag ook een einde. We waren heeeeeelll erg laat terug op de camping, dus kregen we meteen ons bakje eten voorgeschoteld en konden we al meteen naar bed voor een welverdiende nachtrust.

En dat was wel nodig want na zo'n lange avontuurlijke dag waren we heel erg moe.

 

---------------------------------------------------------------------

 

Vandaag schreven we dan pas de avonturen van gisteren op, vandaag is het, zoals gepland, toch een rustdag geworden.

 

En ja, we schrijven al de 6e juli, baasje is jarig vandaag, en dat vierden we rustig, heel rustig met wat lekkers en een drankje. Dus vandaag eigenlijk weinig te vertellen, we hebben gewoon samen genoten op de camping.

Ondertussen tikt de klok verder, niet alleen voor het jarige baasje, maar ook voor het einde van onze vakantie

 

Maar morgen zien we dan wel weer verder of het weer rust wordt of een groot of klein avontuur.

 

Slaap zacht allemaal en droom maar, net als wij, van alle avonturen, die van ons of die van jullie.

 

Tot het volgende avontuur maar weer.

Groetjes,
Lemmy & Wodan.

 

Dag 30 → 04 juli : regio Vianden & het Eifelgebied

 

Gisteren, zondag, de dag dat veel mensen weer vertrekken op de camping omdat ze weer moeten gaan werken, ja er zijn best veel mensen die enkel voor een weekendje gaan kamperen.

Zo ook Doozer en zijn baasjes. Daarom bleven onze baasjes vandaag op de camping, tussendoor gezellig wat keuvelen en rustig aan nadat ze wel weer eerst even boodschappen moesten gaan doen. Wat is dat toch in @Home met die kleine koelkast. Pppffffff.     

Maar ja, wij slapen wel in de auto ondertussen en meestal blijft baasje dan wel bij ons zitten, nu ja, ze blijven ook nooit lang weg, dus dat kan best.

En als Doozer en zijn baasjes ook weer naar huis terug zijn, dan is het voor ons super rustig op de camping en kunnen we weer helemaal tot rust komen van alle drukte en stress. Tja, dan zijn er meer hondjes en dan zijn er mensen die wel eens vlak voor onze neus het water willen in gaan of kijken.  Tja, dat moet kunnen hè, al vinden wij dat soms toch wel een beetje te druk. Maar uiteindelijk keert de rust altijd weer.

 

En ik mocht op die rustige dag toch weer even voor fotomodel spelen.   

Ikke dus, Lemmy (Mea Lester) Van de Meerpaal.               

 

Vanmorgen vertrokken we weer eens richting Vianden want er was daar nog wel het één en ’t ander te zien. Al dachten wij dat we die ganse stad al wel afgeschuimd hadden. Niet dus.

 

Een mooi wandelpad loopt daar langs het water van de Our. We hadden hier al wel een stukje gewandeld, maar hier nog niet dus.

 

 

En natuurlijk ook weer eens een zicht op het kasteel van Vianden, maar dan weer vanaf een andere plek.

 

 

Daarna ging het weer Duitsland in. Baasjes hebben daar, vooral in het Eifel gebied dan, ook leuke caches gedaan, echte 'specialekes' waar wij ook wel van genoten hebben hoor.

 

Sommige waren echt spoookyyy. 👻 In een tunnel, diep onder de grond. 💀

 

 

Anderen heel lollig, ging er ergens een pinguïn kwaken, tenminste als je op een bepaalde plek het juiste deed. En dan moest je op zoek naar het geluid om de pinguïn, de cache dus te pakken te krijgen. 

Maar buiten dat, was het daar ook mooi om te wandelen. Wij genieten toch altijd met zijn viertjes, allemaal beleven we steeds weer dolle pret.

 

 

En dan ging het naar een ander plekje in de buurt waar we wandelden langs een mooi en rustig plaatsje met bank om helemaal te genieten van de rust en de omgeving. Hier hadden we dan ook een prachtig uitzicht op het oude dorpje Utscheid wat ooit tot Luxemburg behoorde, later in Franse handen kwam en uiteindelijk Duits grondgebied is geworden.

 

 

Ow en we hebben nog wat leuks gezien. ’t Baasje die voelt zich hier precies weer jonger. Hij ging gewoon de aap uithangen. Jaja, als een echt aap in een boom klimmen. 

Jongens niet te schatten wat ie daar deed, maar hij vond het lollig. Bazinneke moest hem wel even een zetje geven – recht onder zijn kont - om de boom in te geraken. Maar dan was het het baasje die verder de boom in klom als een echt aapje.

Gelukkig is hij niet helemaal tot in het topje van de boom geklommen, dat was te gevaarlijk. Tja alsof dat in een boom klimmen al niet gevaarlijk is. Maar baasje is veilig weer beneden gekomen, das ook alweer wat.

 

En we zijn ook weer even langs die grot geweest waar het tranen regent. Daar konden we lekker in de frisse regen staan, zo fijn, maar dat kenden we natuurlijk ook al wel van de vorige keer.

 

In totaal hebben we weer 24 caches gevonden, de ene al leuker dan de anderen, en zo hebben we de streek daar ook weer beter leren kennen.

Het waren weer leuke plekjes en mooie wandelingetjes met onderweg een picknick op een heel rustig plaatsje, helemaal in de schaduw.

 

Een dagje heerlijk genieten, gevolgd door complete rust op de camping.

 

En na nog een rondje samen rennen  in de uitloopweide, kruipen we weer de caravan in  voor onze wel verdiende nachtrust.

 

Wij zeggen daaag, slaap zacht en tot het volgende avontuur.

Lemmy & Wodan.

Dag 27 → 01 juli : regio Vianden : Geocaching (2 juli : rust)

 

En weer een dag voorbij, het gaat hier snel, maar toch steeds avonturen.

Nooit weten we op voorhand wat de dag brengen zal alle ochtenden verlopen hier op de camping in hetzelfde ritme, met vooral slapen voor ons op het programma, want met alles wat we beleven is de nacht kort, ook al gaan we vroeg naar bed.

 

Maar op een gegeven moment komt er schot in de zaak, of beter gezegd, actie in de baasjes.  Dan worden GPS’en en listings klaar gelegd. Picknick klaar gemaakt, een kan met water met water voor ons ingeladen.

En dan is het de vraag, waar gaan we nu weer naar toe, wat gaan we nu doen?

 

En zo ging het vandaag naar Bivels, nog in Luxemburg, waar we gingen wandelen langs de Our.

Wat was het hier mooi, alleen mochten wij niet naar beneden naar het water. Nu ja, ik snap het eigenlijk wel want het ging daar helemaal pardoes naar beneden, geen schuine kant, maar steil. Dus dat zou met een heuse duikvlucht geworden zijn als we in de Our zouden belanden. En de Our is daar ook ontzettend diep, veel en veel dieper dan op de camping.

 

De andere kant van het wandelpad was een mooi bos, waardoor we ook veel schaduw hadden.

 

Maar we hebben daar dus ook wel heel erg leuk gewandeld, alleen was er daar een hond met een jogger, en dat klikte helemaal niet met de Wo, die werd helemaal woest, en de baasjes waren daar niet blij mee. En natuurlijk wilde ik mee doen met grote broer. Dat viel ook niet in goeie aarde. 👿 Snappen jullie dat nu? Wij willen gewoon maar op ons strepen staan. Wij houden er niet van als honden naar ons blaffen of brommen.

 

 

En toen we moe waren van het wandelen reden we naar Vianden, daar is het ook zo mooi en zien we steeds weer heel pitoreske dingen.

 

 

En zo ging het verder naar Gentingen in Duitsland, die streek hadden we nog niet bezocht, dus…. Nu dan wel.

 

En daar gingen we een geocache zoeken bij een half ingestorte bunker, maar altijd weer verrassend om te zien hoe die sterke en stevige bouwwerken, toch door mekaar kunnen vallen en tot ruïnes veranderen.

 

 

In die streek hebben we natuurlijk ook nog andere geocaches gezocht, niks speciaals, dus ook weinig over te vertellen en.... geen fotokes. En wij? Wij bleven vaak gewoon in de auto slapen want de vroege wandeling was echt vermoeiend.

Soms deden de baasjes de deuren open, maar bleven we liever gewoon liggen. Dat steeds in en weer uit de auto is ook vermoeiend hoor. 😜

 

’s Avonds in de caravan hebben de baasjes zich weer geamuseerd met Rummikub spelen. En wij???? Met het plagen van de baasjes natuurlijk.

Zo hadden ze ook aandacht voor ons en konden ze zich niet concentreren op die rummikub steentjes. Of er vielen er al wel eens op de grond. 👻

 

 

 

En vandaag is het dan de 2^e juli, de 28e dag van het 2e deel van onze avontuurlijke reis. En het is een hele rustdag geworden. 💤

Allé, voor ons toch.

De baasjes zijn aan het poetsen gegaan, want zoals elk huisje moet er ook gepoetst worden, anders zou alles snel vies en vuil zijn.

Baasje buiten poetsen.

 

 

Bazinneke binnen gepoetst en nieuwe lakens en dekens gelegd. Dus straks liggen wij weer heerlijk in een super schone caravan.

Maar nu, is het gewoon nog buiten genieten van het mooie weer.

 

 

Groetjes,  💋

Lemmy en Wodan.