Dag 15 – 23 mei 2020 : Raindrops

 

Vandaag zongen we samen  het liedje van Fred Astaire : I’m singing in the rain, just singing and dancing……

 

Maar eigenlijk was het een dagje caravan, slapen, eten en even er uit om pakjes te droppen en de planten nog van wat extra water te voorzien.

Baasjes bezig met planning, maar ook gezellig wat Rummikub spelen en lezen.

Heerlijk, zo’n dagje luieren terwijl de regendruppels op het dak van de caravan kletteren.

Groetjes,

Lemmy & Wodan

Dag 14 – 22 mei 2020 : Rossignol

 

Vandaag gingen we eigenlijk richting Rouvroy, maar omdat het toch wel behoorlijk warm werd en het een heeel eind rijden was, werden onderweg de plannen gewijzigd.

 

Uiteindelijk belanden we in Rossignol, wat uiteindelijk voor later op de planning stond.

Daar kwamen we aan dit mooie monument wat een eerbetoon was aan de gesneuvelden uit 1914 – 1918.

Daarna bezochten we een Franse Militaire begraafplaats, L’orée de la Forêt.

In het parkje daar vlakbij stond ook nog een uniek herdenkings-kunstwerk gemaakt van Obussen en er bovenop de draad waar prikkeldraad werd aan bevestigd om de loopgraven te beschermen voor de vijand.

 

Daar vlakbij aan de overkant van de weg stond ook nog een oud monument opgedragen aan Jules Cozier.

 

Daar vlak in de buurt zijn we dan een heerlijke wandeling gaan maken, lekker ontspannen in een stil bos waar enkel het geluid van de vogeltjes te horen was.

Enne, wij hebben in de beek gezeten, en vooral op witte pootjes was dat goed te zien, die werden lekker zwart. Maar na een poosje viel dat er lekker af en zagen we er weer schoon uit. Leuk hè.

 

Vandaar ging het verder naar een andere Franse Militaire begraafplaats met raven uit de oorlog van 14-18 op het Plateau Rossignol.

En dan even geen oorlog meer, maar weer volop aandacht voor ons en natuurlijk kwam dat doordat bazinneke daar ook een geocache wilde meepikken. Jaja, aan deze zendmast waar we heerlijk los konden lopen en konden ravotten. Genieten met volle teugen van de prachtige omgeving.

Hihihi, en toen opeens was het baasje een stuk verder door gewandeld en wij waren met bazinneke weer aan de auto gekomen. Dus bazinneke met ons weer terug naar het baasje zodat die niet meer dat hele end moest wandelen. En natuurlijk moest hij ons in het Katje ook even fotograferen. Ook zo’n lolbroek, dat baasje van ons.

 

En toen ging het verder naar Neufchâteau waar we de Kapel van de Notre Dame bezochten. Yep, ook die met een geschiedenis natuurlijk.

Nadat de Duitsers op 20 augustus 1914 Neufchâteau binnenvielen en daar vele gevangenen maakten onder de notabelen, waaronder Henri Goudet die de wens uitsprak dat hier een kapel zou worden neergezet als herdenking als hij het zou overleven. In 1919 werd de kapel gebouwd.

Daarna bezochten we nog een andere kapel, opgericht voor diegenen die gestorven zijn voor Frankrijk.

En van daaruit ging het weer richting de camping waar we nu lekker liggen te luilakken.
Het was dus weer een voldaan dagje voor iedereen. Baasje heeft zijn oorlogsherdenkingen, bazinneke heeft weer behoorlijk wat caches en wij hebben heerlijk gewandeld.

 

En ja hoor, wij zijn echt super braaf geweest vandaag, echt zoo braaf. Wij hebben vandaag eens niks stout gedaan. Wij hebben het vandaag gewoon super goed gedaan en dat wordt natuurlijk met wat lekkers beloond.

 

Deze grote avonturiers Lemmy en Wodan sturen jullie liefs en groetjes.

En tot het volgende avontuur natuurlijk.

 

Dag 13 – 21 mei 2020 : Wodan wordt 11 maand

 

Vandaag geen dagje als een ander, integendeel.

Ikke, de Wo, ik ben jarig, allé, jarig weet je, ik word vandaag 11 maand oud, dus was het vandaag een dagje quality time op een andere manier.

Heel rustig aan doen, lekker genieten samen eeeennnnn wij zijn samen een terrasje gaan doen met de baasjes. Wel op de camping, de campinghondjes waren binnen, maar de Lem vond het nog spannend hoor, die wilde best wel eens gaan kennismaken, maar vast niet op een leuke manier.

En eerlijk? Ik had het wel met de kipjes, die wilde ik wel even gaan pakken, plukken en op de barbecue gooien hoor. Maar dat mocht niet van de baasjes.

 

En al bij al zijn we toch wel braaf geweest, terwijl ’t baasje zijn thee dronk en bazinneke zich tegoed deed aan een lekker glaasje porto, lagen wij rustig alles te bezien vlak bij hun. Leuk hè, lekker wat rondkijken en mensen zien aankomen en zo. Ook gezellig met de campingbazen keuvelen en we denken dat ze ons wel leuk vinden.

Allé, da kan ook niet anders hè want ze hadden vroeger zelf ook boxers. Lollig hè.

 

 

Enfin, voor mijn verjaardag zijn we lekker verwend met wat lekkers en een paar kleine en leuke uitlaatrondjes.

 

Morgen weer spannender avonturen van ons, grote avonturiers Lemmy en Wodan.

Dag 11 – 19 mei 2020 : Ruïnes en oorlog /// Dag 20 - 20 mei : dagje caravan

 

Vandaag wilden de baasjes niet nog een dag luierikken, maar ze zouden het wel heel rustig aan doen. En vermits de Lemmy nog steeds een beetje lui is, en de jeugd helemaal blij en boordevol energie zit, vertel ik, de Wodan vandaag maar het verhaal van onze avonturen van vandaag.

 

De baasjes wilden niet nóg een dag helemaal niks doen en lanterfanten. Veel hoeft het niet te zijn, maar een beetje beweging buiten de uitlaatrondjes om kan wel geen kwaad vonden ze.

 

Zo vertrokken we vanmorgen eerst naar Bastogne, daar gingen we een kijkje nemen aan het ‘Oorlogsmuseum’. Nee, wij mochten daar weer niet binnen, geen viervoeters, en vermits we nog niet geleerd hebben om op 2 poten te lopen, hadden we een probleem. Tja, op onze 2 poten staan om kattenkwaad uit te halen, dat kunnen we natuurlijk wel. Maar in het museum zullen ze dat vast niet aanvaard hebben, dus hebben we het maar niet geprobeerd.

Maar gelukkig waren we hier niet voor niks, bazinneke heeft er dan wel een cache kunnen meepikken die daar vlakbij lag.

 

Het museum staat voor duurzame vriendschap tussen het Belgische en het Amerikaanse volk, die schouder aan schouder vochten tijdens de overwinningsstrijd die zij voerden tijdens de slag om de Ardennen in december ’44 en januari ’45.

En er was ook net een mooie tentoonstelling buiten, daar hebben we ook even van genoten.

 

 

Toen gingen we verder naar het daar vlakbij gelegen Memorial Mardasson.

Onderweg daar naartoe, kwamen we dit mooie “Eagle” monument voorbij.  

 

Deze arend, een symbool voor de opoffering en het heldendom van de 101^e Airborne divisie, december ’44 – januari ’45. Dit monument is een schenking van de burgers van Bastogne.

 

Ook aan het Memorial Mardasson weer pech, maar een andere pech, niemand mocht er een kijkje gaan nemen want ze waren fel aan het werken aan het monument. Helemaal aan het schoonmaken en aan het renoveren zodat het straks weer in al zijn pracht en praal kan staan pronken..

 

Het monument heeft de vorm van een ster, en vertelt de geschiedenis van de Bloedige slag hier, die is in gouden letters gegraveerd is in de wand van de open galerij.

Er staat ook een crypte in met 3 altaren (Katholiek, Protestants en Joods), maar daar zijn we dus helemaal niet bij kunnen komen. Zoooo jammer.

 

We konden er gelukkig nog wel rondwandelen en ondertussen genieten van prachtige vergezichten, met natuurlijk in de herinnering dat, waar we ook keken, er heftig gevochten is geweest.

Toen we daar vertrokken, kwamen we eerst nog een mijlpaal tegen, dit soort mijlpalen staan op  de ganse route die de geallieerden gevolgd hebben, dus vanaf de landing in Normandië tot hier in de Ardennen waar zware veldslagen plaats vonden, maar die uiteindelijk tot de bevrijding hebben geleid.

En toen gingen we een kapel bezoeken in het dorpje Neffe. Deze kapel is opgericht ter ere van alle slachtoffer die in Neffe vielen tijdens WO II.

Voor de kapel stond ook een Mini-bieb.

Hier ook een gedenkplaats voor gesneuvelden van beide Wereldoorlogen

 

 

 

Vandaar reden we dan weer even verder naar een ander kleine dorpje waar we op zoek gingen naar de ruïnes van de molen van Crompires.

De wandeling er naartoe was spectaculair, echt geweldig. Eerst prachtige bospaadjes, dan een eindje op een fietspad, dit was vroeger een spoorlijn en zo moesten we gewoon de wildernis in, echt niet te geloven, maar oh zo mooi daar en heel veel schaduw.

We mochten een eindje los lopen, en ik kon het natuurlijk weer niet laten, ik heb in de Lem zijn halsband gebeten en voor de zoveelste keer zijn tekenbandje gewoon afgetrokken. En de Lem laat dat maar doen hoor, de Lemmy is veel te braaf, en ik kan het weten want ik haal soms het bloed onder zijn nagels uit. Maar ik kon het dus weer niet laten, ik was zo blij dat we hier in die wildernis ook even los mochten. Nu ja, de baasjes waren niet zo blij dat ik niet luisterde. En het bandje verdween in de zakken van ’t baasje. Dus daar kon ik niet meer in bijten, maar zo zal het ook niet helpen.

Gelukkig gingen de baasjes toch verder op zoek naar de ruïne, want ik vreesde even dat ze zo boos waren dat we terug zouden gaan. Maar niet dus. Ik kom met nogal veel weg hoor, komt omdat ik natuurlijk nog steeds een grote puber ben.

 

Allé, de molen dan maar terug, want we hebben hem gevonden en ook de cache die daar lag natuurlijk.

Vlak aan de molen lag ook een beekje waar we naar hartenlust in konden ploeteren, en dat hebben we ook gedaan. Hahaha, de Lem op zijnen buik in da water en ’t baasje was natuurlijk te laat om daar een fotoke van te nemen.  Ik mocht het niet vertellen van de Lem, maar ik doe het toch. Man, man, man de Lem was net een vis, maar eerlijk? Het koelt wel lekker af en ik durf zelf ook steeds iets verder in het water. Als mijn grote broer het allemaal durft, dan kan ik toch niet onderdoen voor hem hè.

De molen zelf? Tja, dat was dus echt een ruïne, een overblijfsel van stenen met een geschiedenis.

De 1^e gegevens over de molen dateren uit 1484, de molen is gerenoveerd in 1835, tot die tijd werd hij door de Familie Teisher geëxploiteerd. Hij werd vooral gebruikt voor de productie van bloem en olie.

Tijdens de slag om de Ardennen werd hij zeer zwaar beschadigd en vandaag is het dus enkel nog een ruïne die rest.

En dan weer terug langs die mooie natuur, op weg naar de auto.

Tot daar ons dagje uit want vandaaruit ging het weer richting camping, maar eerst nog even langs de winkel om wat kip te gaan halen wat de baasjes gingen BBQ’en.

Wij kregen natuurlijk ook nog wat lekkers, maar toen begon het weer slechter en slechter te worden.

Bazinneke had doorgekregen dat ze code geel en code oranje gaven voor onweer, heftige regen en hagel.

Dus wij de caravan in en de baasjes hebben voor de zekerheid hun luifel maar even ingetrokken, onze etensbakjes en stretchers weg gezet onder de caravan, stoelen ingeklapt. Ondertussen was het al zachtjes aan het regenen, maar even later viel het er in bakken uit. Met behoorlijk heftige wind. Gelukkig duurde het niet lang, al waren we niet bang hoor. We schrokken wel even op bij 1 heel felle donderslag, maar verder ging het goed. We liggen nu rustig te luieren terwijl bazinneke weer even opschrijft wat we haar dicteren.

 

Mmmmmm, de Lemmy dringt aan, hij wil dat ik eerlijk ben en jullie ook vertel wat ik nog heb uitgespookt.

Bazinneke had een nieuwe, mooie rode fleece-vest die ze vandaag voor het eerst aan had. Toen de baasjes buiten met de luifel bezig waren, had ze die binnen op de zetel gegooid. Stom hè, met mij in de buurt. Ze noemen me niet voor niks “Wodan de verschrikkelijke”.  Ik snap het niet hoor want de vest is niet stuk, maar de rits wel, daar heb ik stukjes afgebeten. En nu kan de vest niet meer dicht. Maar ik weet zeker dat het baasje daar wel wat op vind. En misschien kan ik dat dan weer eens stuk maken. Ik hou van slopen, snappen ze dat dan niet?

En als ze ons alleen laten in de caravan terwijl zij buiten in de regen staan te dansen….. Wat wil je dan?

 

Allé, hoe het verder verloopt met het weer dat zullen we maar afwachten, we blijven hier rustig binnen en morgen zien we wel verder. Morgen voorspellen ze ook nog zo’n slecht weer. Mmmmm misschien blijven we dan ook weer hier. Geen idee, maar jullie horen het wel als er wat te vertellen valt.

 

Groetjes,

Lemmy en Wodan.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Dag 20 : 20 mei 2020 

Voorspelling van onweer, dus de baasjes hadden de luifel in getrokken en alles aan de kant gezet. Uiteindelijk is het hier nog wel mee gevallen al viel het water in bakken naar beneden en schrokken we af en toe wel eens van een felle donderslag of een bliksemflits.

Maar wij waren bij de baasjes en dat was al wat telde.

Lemmy voelde zich ook niet lekker, die had wat gespuugd en wilde in de ochtend niet eten. Een reden te meer waarom de baasjes in de caravan bleven bij ons.

"s middag ging het alweer goed met mijn grote broer, dus we bleven op de camping want als Lemmy niet beter werd, waren we naar huis gereden. Dat was dus niet nodig.

Wij hebben dus een hele dag mogen slapen, rusten en eten en af en toe even een stukje lopen.

De baasjes hebben een ganse dag Rummikub gespeeld en 's avonds rustig wat gelezen. Ook leuk hoor, zo'n dagje.

Zo, jullie zijn weeral bij met al het nieuws. Nog geen idee wat de volgende dagen zal brengen.

Groetjes van avonturiers Lemmy en Wodan.