En we zijn er weer, zoals jullie natuurlijk ook wel zien.
Ja, ja, vandaag gingen we weer op pad, tja, alle dagen rust, dat kan niet hè. Dan beleven wij geen avonturen en dan kan deze blog niet blijven bestaan. Gelukkig snappen de baasjes dat, maar allé, zij willen zelf ook wel veel zien hoor.
En soms is het heel wat anders dan oorlog en oorlogsmonumenten. Geloof het of niet, maar die stonden vandaag totaal niet op het programma.
Zo werd de 1e stop van vandaag Lamescht, nog in Luxemburg. Hier
zagen we een paar mooie monumenten.
Gewoon voor de Our en de omgeving, alles in verband staande met de elektrische
centrale die elektriciteit kan opwekken door (dankzij) de Our.
En vandaag ging het dan Duitsland in, de andere kant van de Our dus. Oh ja, eerst hadden
we nog een paar tussenstops om nog snel even een paar makkelijke caches mee te pikken
natuurlijk. Wat hadden jullie anders gedacht?
En ook hier in Waldhof-Falkenstein was er een cache
verstopt, deze had een prachtig uitzicht, dit was zo genieten, zo mooi.
En vandaar wandelden we een stukje verderop waar
bazinneke een korte multi tot een goed einde bracht. De gegevens die ze nodig
had stonden allemaal op het infobord, dus dat was makkelijk.
En dan even rekenen en dan konden we de cache gaan zoeken
en loggen.
Maar ook hier hadden we een prachtig uitzicht en mooi wandelen.
Daarna bezochten we Bauler waar we naar een heel leuke en
mooie cache gingen zoeken. Nou ja, de behuizing was snel gevonden. De cache
noemde Hobbits en er woonde een heks in. Raar hè. Enfin, nadat we dat moois hadden gevonden werd het nog
even zoeken, maar ook hier werd het logboekje gevonden. Dit is zo leuk hè. En
wij? Wij stonden erbij en keken er naar….. we mochten hier niet mee spelen. Das
nog raarder hè?
De andere kant van Bauler bood ons dan weer andere
spectaculaire uitzichten. Het was hier wel leuk wandelen en de temperatuur viel
best mee, dus, het kon…..
Dan weer even de auto in naar de dorpjes Obergeckler en
Niedergeckler waar ook weer heel speciale doe-caches lagen. Tja, dan kunnen we
alleen maar toe kijken hoe de baasjes speculeren en proberen uit te vinden hoe
ze aan dat logboekje moeten komen.
Maar soms is er voor ons dan ook nog wel wat leuks te
doen. Buiten uitrusten van de vorige wandelingen kijken wij soms ook nog wel eens graag gewoon wat rond.
Deze moest dus open gemaakt worden, maar wat een hint? Niks, vis het maar uit. Maar natuurlijk zagen ze samen het licht en vonden ze de juiste slotcode. Jaja, soms werken die grijze hersencelletjes van de baasjes nog wel goed hoor.
En wij hadden daar dit uitzicht. Niks mis mee hè.
En vandaar belanden we weer in Neuerberg zelf waar de
baasjes nog de laatste te vinden caches wilden gaan zoeken zodat het allemaal
lachende gezichtjes werden daar in die streek.
Tja en dan kom je zowel mooie als moeilijke dingen tegen, maar ook soms
weer rare, zoals een soortgenootje tegen een hek. Of toch een “postuurke” zoals
wij dat zeggen, en vrij vertaald is dat dan een beeldje van een ander platsmoel.
LOL.
Maar dus ook gewoon wat anders en moois. We zijn daar ook
behoorlijk hoog geklommen hoor, maar hier vooral tussen de huisjes.
Daarna gingen we nog wat bruggen bezoeken, nee, niks spectaculairs,
dus ook geen fotokes, maar baasjes hadden die nodig om de ‘bonus-cache’ van de
bruggenreeks te gaan zoeken. Die noemde ‘De schat van de bruggen’ en het
bleek toen ze hem vonden, ook echt een schat te zijn. Zo leuk is dat dan.
Amai, amai, amai, eer we die vonden, dat was echt de moeite. We
waren daar vlakbij van de week ook al eens geweest en we hadden daar toen ook
zo genoten. Wisten wij toen veel dat de “Schat” daar lag. Maar het was zeker geen straf om daar in de
buurt nog eens te wandelen. Nu ook fotokes van de Donjon’s en natuurlijk van de
schat en het smalle paadje er naartoe.
.jpg)
En als afsluiter van de dag gingen we nog even elders een
klein rondje wandelen. Lekker genieten van de mooie natuur en het heerlijke weer.
En de Wo? Tja, die moest natuurlijk ook weer even het
springvarkentje spelen, altijd de lolbroek uithangen, die wittekop, altijd alles
proberen.
Natuurlijk na elk wandelingetje, hoe kort ook, krijgen we
een bakje water, of meerdere als we veel dorst hebben, zo ook hier toen we weer
aan de auto kwamen.
Daarna terug naar de camping waar we onze buikjes weer
konden vullen met lekkere brokjes. Nog even een parolleke met de William en
veel knuffels. Moeten we van profiteren, want die vertrekt morgen weer naar
huis.
De rest van de avond is weer slapen, rusten en bijkomen,
na dromen van de avonturen van vandaag.
Baasjes waren alweer druk bezig met nieuwe voorbereidingen, maar niet de hele avond hoor. Ze sluiten de avond af met een paar spelletjes Rummikub en ook zij konden dan zoete
dromen dromen.
Ooowwww ja en wat we nog niet verteld hebben..... We hebben het gevonden hoor. Er slaapt niemand meer onder de tafel. Ikke, de Lem, ik slaap bij de baasjes aan hun voeten, daar is plaats genoeg. En de Wo, die slaapt op de zitbank, op die, die naast het bed staat, zo ligt hij ook dichtbij. Die witte grapjurk gaat dan af en toe eens met zijn kop over de rand hangen en dan aait bazinneke hem, want zij ligt dan vlak bij hem. Hihihi, zo leuk hoe we onze draai vinden in dat kleine huisjes, alles knusjes dicht bij elkaar.
Maar nu, oogjes toe en snaveltjes dicht. dat zei meneer de uil van de Fabeltjeskrant toch.
En op naar het volgende avontuur.
Groetjes,
Lemmy & Wodan.
