Dinsdag 6 september 2022

 

Vandaag alweer dinsdag, we zijn al bijna een week weg met @Home. En ja, we hebben al wel een paar avonturen beleefd.

 

Gisteren hebben ze hier achter de maïs op het veld nog komen afdoen. Amai seg wat was dat weeral. Van die reuzen grote machines, tractoren of zoiets. Maar wij waren weer heel dapper hoor, wij hebben gewoon staan kijken hoe het allemaal ging. Dat was heel indrukwekkend.

 

 

En dan gisterenavond, toen hadden we nog een onverwachte korte ontmoeting met de Witte Diva “Twinkel”, tja, als je vlakbij de camping woont is dat heel normaal. Twinkel loopt daar met de baasjes altijd. Tja, en dan kom je mekaar al snel tegen met uitlaten.

En natuurlijk klikte het weeral hè, die dame blijft eeuwig ons vriendinnetje, dat weten we wel zeker.

 

En zoals alle nachten hier, hebben we heerlijk geslapen. Wel een paar keer wakker geworden want er was wat wind buiten en de eikels vielen van de bomen en die kletterden op de caravan. Net als de regen die heel zachtjes naar beneden viel. Maar dat vinden wij alleen maar fijn en heel rustgevend.

 

 

Vanmorgen zoals altijd eerst een uitlaatrondje en dan de buikjes vol eten.

 

Even later zagen we dat de baasjes hun wandelschoenen aantrokken en dat ze ons drinkbakje klaar zetten en drinkbussen vulden met water.

Ooowwww zouden we gaan wandelen? Ja hoor, we gingen hier op stap, zo leuk. En natuurlijk vertrokken we nog vroeg, toen was het nog heerlijk frisje. We hebben een kleine 10 km. gewandeld en toen we terug kwamen, begon het al aardig warm te worden, maar met voldoende drinken was het nog goed te doen.

We waren wel maar net voor de grote warmte weer aan de caravan. Maar das goed genoeg hè. En hijgen dat doen wij toch, ook als het helemaal niet warm is.

 

De wandeling was mooi, over hoofdzakelijk rustige paadjes, in bosrijk gebied, over een stukje heideland, langs vennetjes, echt mooi. En natuurlijk heeft bazinneke daar een paar geocaches mee opgepikt.  Was ook leuk, de omgeving, het gehucht daar noemt Appel en die geocaches waren soms ook echt appeltjes. Heel grappig.

 

Dat was dus weer heeel erg geslaagd vandaag.

 

 

Nadat we weer op de camping waren hebben de baasjes gezorgd dat we in de schaduw zaten en dat we het niet te warm hadden. Ja, we waren best moe, dus lekker slapen en luierikken. Heerlijk gewoon.

 

Net nog een laatste rondje gelopen, dan moeten we, voor we gaan slapen alleen nog even snel gaan plassen.  En tijdens dat rondje nog genoten van een prachtige lucht.

 

En zo komt er weer een einde aan een prachtige dag waarop we samen genoten hebben.

En dit is dan meteen ook weer de afsluiting van onze avontuurlijke dag.

 

Groetjes en slaap zacht, 

Lemmy & Wodan.

4 & 5 september : Surprise - visite

Wat kan alles soms zo heel anders worden dan oorspronkelijk gepland. Normaal gezien waren we hier vandaag weg gegaan, maar omdat de baasjes, en wij natuurlijk ook, het hier zo rustig vinden, besloten ze om tot volgende week zondag hier te blijven. Daarna zou het dan richting Duitsland gaan.

Weten jullie, het is hier zo heerlijk rustig slapen en zo rustig wandelen. Tot nu toe hebben we nog maar kleine wandelingetjes gemaakt, maar het is wel heerlijk hier en mooi.  We komen hier langs weides met hertjes en met varkens, schapen, hier zit van alles. En wij wandelen daar gewoon langs. Dapper van ons hè.

 

 

En wat dat langer blijven betreft. Wat zijn de baasjes blij dat ze dat hebben gedaan.  En nu vragen jullie je vast en zeker af waarom?

Awel, we kregen visite. Allemaal visite uit Nederland, en dat voor die Belgen. Maar we denken stiekem dat het voor ons is hoor, want wij zijn tenslotte Nederlanders, dus ze komen vast ons bezoeken. Niet zeggen tegen de baasjes hè, laat ze maar in hun wijsheid.

Het is zo'n beetje geworden als in het liedje van Lenny Kurh : visite, visite, een huis vol visite

Dus…. Wie is er dan op visite? Dat zal ik jullie eens vertellen se.

Tante Phyll zou even komen buurten met Mevr. Stip, even komen aanwaaien, maar uiteindelijk bleek dat zij ook een nachtje zouden blijven slapen. Zooo leuk. En voor wie Mevr. Stip niet kent, dat is een noppenkind zo’n beetje zoals ik met stipjes, maar dan ander. Kunnen jullie nog volgen? Nou dat is dus de Damatiër die “Zazoe” noemt. Leuk hè.

Ook Tante Doen kwam met haar 2 heren voor een nachtje langs. Die heren, dat zijn Meneer “Chaos”, de Visla en Meneer “Bendr”, de labradoodle.

Zo leuk, en de baasjes zijn zoooo blij.

 

En toen, toen kwam er nog een verrassing, wat was dat spannend seg. Bleek dat er nog iemand kwam, ooowwww zoooo leuk allemaal. En zoooo spannend. We waren gewoon nieuwgierige aagjes die spannend afwachten. Tot…. We opeens nog een camper zagen opdraaien en we bazinneke hoorden roepen : een Hymer, das Joke. Jaja, bleek inderdaad Joke en Henk te zijn met hun knappe stoere dame, de Bordeauxdog “Djana”.

 

En toen Melissa en Han met boxer “Twinkel” (waar we van de week op visite waren) hoorden dat iedereen kwam, besloten zij om ook even te komen aanwaaien. Tja, die wonen hier natuurlijk vlakbij.

Zo leuk allemaal, baasjes blijven het zeggen.

 

We hoorden de baasjes ook zeggen dat het net als vroeger was toen de hele bende samen met, toen nog enkel boxers, samen ging kamperen. Natuurlijk misten er een paar om de boel compleet te maken. Maar dit vonden de baasjes al zoooo leuk.

De vrienden hadden hun geen groter plezier kunnen doen, dan deze leuke mini-meeting.

 

En ja, wat we al verwacht hadden is dan ook gebeurd….. De baasjes en de vrienden hebben uren gezellig zitten keuvelen, sneukelen eeeeennnnn yep, ook borrelen.

                                       

En wij?  Wij bleven lekker onze caravan bewaken, maar wij zijn heeeel braaf geweest, wij hebben niet geblaft en zijn gewoon blijven kijken naar de baasjes, terwijl zij zich amuseerden.

De Wo is wel even bij de groep gaan staan, maar in zijn benchke want hij bleef in de zon staan en kijken. Nu kon hij rustig liggen slapen in zijn benchke en in de schaduw.

 

Al die hondenvriendjes vinden wij ook wel druk, dus we hebben ook niet echt gespeeld, maar wel kennis gemaakt en wij hebben dat heel goed gedaan.  Rustig aan ons eigen vakantiehuisje. Wij blaffen ook niet als de andere hondjes voorbij komen.

We hebben wel heel veel geleerd hoor van al die andere hondenvriendjes. Sommigen drinken uit de fles, anderen doen dat anders.  Ze hebben allemaal andere mandjes en slapen allemaal anders. Grappig hè.

De Wo  graaft hier wel putten, zo af en toe, en dan gaat hij daar in liggen, das lekker koel. En hij begraaft hier zijn snoepjes, die gekke wittekop van ons.  Ooowwww je ziet al lang niet meer dat hij gewassen was voor we vertrokken. Maar ja, die kleine rakker doet het ook goed hoor.

 

 

Vandaag zijn we dan al maandag 5 september, yep, de 5^e dag van onze trip. Het wordt nog een rustige dag vandaag.

Voor nu even de blog dicteren aan bazinneke en dan kan ze zo meteen weer lekker gaan bij keuvelen bij de vrienden.  Want die vertrekken straks weer naar hun huisje en wij blijven lekker in ons vakantiehuisje.

 

Tot de volgende avonturen maar weer, en das waarschijnlijk heel snel, morgen misschien al wel weer.

 

Groetjes

Lemmy & Wodan.

1 & 2 september : aankomst & een witte dame

Hallo allemaal, hier zijn we dan weer. En ja, het is dus een feit, wij zitten op de camping. Camping “De Maaneschijn” in Nijkerk, een leuke kleine camping waar het vooral genieten is van de rust.

Jaja, rustig is het hier, je hoort niets buiten het ruisen van de wind.  Wij  hebben voor het eerst in eeuwen geslapen tot 7 uur, amai, da was de moeite, maar toen moesten we er dringend uit voor onze plas. Tja, de natuur roept soms hè. Niks aan te doen.

Daarna is het, zoals gewoonlijk eerst rust voor we actie ondernemen.

 

De rit hiernaartoe gisteren was wel ’t één en ’t ander, het was vrij druk en dat zijn wij niet gewoon, Tja, de baasjes mijden gewoonlijk drukke steden en autostrades waar het druk is. Daarom rijden ze vaak op zondag naar een camping en dan heb je niet zo veel vrachtwagens en zo maar we hebben wel geen file gehad, dat was ook al weer leuk.

En toen we dan op de camping aankwamen moesten de baasjes eerst nog opstellen, dus bleven wij in de auto, de airco aan zodat wij niet meteen in de warme zon moesten zitten. Want opstellen betekend ook dat de baasjes voor ons voor schaduw zorgen, snappen jullie dat?  Maar dat is dan wel weer gelukt. Enfin, ons vakantiehuisje is weer in orde.

 

En dan vandaag, na de middag, de baasjes hadden hun buikje vol gegeten, de vaat was gedaan en zij zelf waren ook alweer fris en fruitig. Toen werden we aangelijnd en mochten we gaan wandelen. En hoewel het niet over onze gebruikelijke paadjes ging zoals thuis, maar over kleine gezellige asfaltweggetjes, was het toch leuk. Veel bomen, veel schaduw, en we konden ook overal in het gras wandelen. Er waren zoveel nieuwe geurtjes te snuffelen.

 

Maar onze wandeling bleek uiteindelijk een doel te hebben. We gingen op visite.  Ooowwww wat leuk zeg. We mochten daar rond lopen in dat huis en buiten en we roken overal geurtjes van een andere hond. Er stonden ook overal drinkbakken. Mmm zooo super spannend.

 

En toen we beiden wat uitgeraasd waren, toen kwam dan de grote verrassing. Wij hadden alleen een mevrouw gezien, die was lief hoor, die knuffelde ons, maar schijnbaar was er ook nog een meneer eeeennnnnn.

Jaja, jullie raden het vast al wel. Die meneer en die mevrouw, dat waren de baasjes van een mooie witte dame. Jaja, een witte boxer met een naam die schittert als twinkelende sterretjes. Yep, ze noemt “Twinkel”.

Ooowwwww wat was dat leuk seg. We hebben gerend, gespeeld, gek gedaan, helemaal vrolijk zijn we geweest, helemaal dol en blij.

Allé, ik iets minder, ik was even jaloers en ik was even veel te heftig in mijn corrigeren. Tja, ik was vergeten dat het een dame was, die Twinkel.

Maar uiteindelijk hebben we toch weer samen gerend en gespeeld.

Tot het tijd was om naar huis te gaan. De baasjes hadden het trouwens ook leuk hoor, die hebben behoorlijk bij geklept, amai, die hun taters stonden niet stil. Maar ze hadden mekaar ook sinds lang niet meer gezien naar het schijnt. Dat was geleden van met Happy naar het schijnt.

 

 

Nu zijn we weer op de camping, we hebben ons buikje weer rond gegeten en nu liggen we hier rustig. Eerlijk?  We zijn doodmoe van al dat gespeel en geravot, doodmoe. De Wodan die ligt al te ronken. Die droomt vast van zijn “Witte Twinkelende Prinses”.

En ik? Ik ga ook van dat witte boxermeisje dromen hoor, maar eerst de blog en dan mooie dromen. Dat heb je als oudste, dan moet je je verantwoordelijk nemen? Dus, de blog.

 

Nou mensen, dit was super leuke dag, die kan niet meer stuk.

Wij gaan nu slapen, dus wij zeggen de volgende avonturen.

 

Groetjes van deze 2 avonturiers,

Lemmy & Wodan.