Dag 16 – 24 mei 2020 : Rondrit met van alles en nog wat op ons bordje.

 

Jongens, jongens, jongens wat een dag vandaag, ppffffff we waren al gewaarschuwd want we hadden de baasje afgeluisterd. Dat is natuurlijk niet zo moeilijk in ons vakantiehuisje want dat is echt niet groot. Dus ze kunnen daar nergens stiekem iets bepreken, we weten het altijd. Goed hè.

Wij vinden dat ook heel normaal, geen geheimen voor ons hè.

 

Allé, uiteindelijk zouden we vandaag zo’n 150 km rijden met te auto en tussendoor werd er natuurlijk gestopt om lekker te wandelen.

Maar om te beginnen mochten we dan al heel vroeg de auto in zodat we net voor 9 uur aan de winkel aankwamen. Bazinneke ging daar nog snel even naar binnen omdat ze een picknick wilde meenemen voor onderweg. 

Da zegt toch al genoeg hè. Kunnen jullie je inbeelden wat we meegemaakt hebben? Een ganse dag op pad.

 

Enfin, van de winkel ging het naar het 1^e punt, dat was een geocache voor bazinneke. Ergens aan een kruisbeeld en natuurlijk, hoe kan het ook anders “in the middle of nowhere”. Het lijkt ons wel onze hele vakantie te achtervolgen.

We genoten daar meteen ook van prachtige uitzichten en we konden daar ook al meteen onze pootjes uitslaan. Lekker onbezonnen en vrij.

Vandaar ging het naar een ‘In Memoriam’ Monument waar ook alweer een geocache lag. Dus sloegen de baasjes 2 vliegen in één klap. Baasje blij en bazinneke blij. En dan zijn wijn natuurlijk ook blij. Zelfs als we dan even in de auto moeten wachten op hun.

Tja, ’t was daar niet meteen iets voor ons, zo naast de straat. Het was een monument voor de burgers en de helden die gevallen zijn in Bertogne in de 2^e Wereldoorlog.

En toen werd het pas heel ernstig. Toen stonden er 2 bunkers op het programma. Amai seg, das ook niet alles hè, zo’n bunker. 

De 1^e bunker, of wat daar nog van over was, die vonden we aan Wyom Pont.

En dat het hier goed geregend had de laatste paar dagen, dat was daar duidelijk te zien. Het water van de Ourthe stond echt tot aan de kant, of er hier en daar zelfs over. We mochten er niet in van de baasjes, vonden ze te gevaarlijk. Het water stroomde heel snel en je weet nooit wat er onder dat water mee gesleurd is na zo’n heftige regen.

Maar we konden toch genieten van het mooie water.

 

En dan de 2^e bunker, die vonden we in Bergueme. Die was van buitenaf amper zichtbaar, maar binnenin nog helemaal intact.  Raar hoor, om daar in te zitten en te weten dat daar soldaten in gezeten hebben, vol angst maar ook vol goeie moed om te zegevieren.

En natuurlijk vergaten de baasjes daarbinnen foto’s te nemen. Stom hè, we hadden het nog zo gezegd. Gelukkig nog wel een foto van de buitenkant.

Dat heb je hè, als je meer op zoek gaat naar de cache, dan vergeet je al de rest.

Onderweg kwamen we dit pitoreske kapelletje tegen, da moest natuurlijk ook op de foto hè. OK, niks speciaals, maar omdat we van Zichem komen en we eigenlijk altijd zeggen : “waar je ook gaat, langs Vlaamse wegen, kom je kapelletjes tegen”, wilden we dit hier ook even op de foto. Niet alleen in Vlaanderen dus, maar ook in Wallonië

En vandaar ging het richting Tenneville waar we ook even halt hielden bij een monument ter ere van de slachtoffers van beide Wereldoorlogen.

En dan, da bazinneke van ons, niet te geloven hè, maar toen ze weer een mini-bieb tegen kwam, moest er gestopt worden en ging ze even snuffelen tussen de boeken, of er niks tussen zat wat ze in de vakantie wilde lezen. Dus, snuffel de snuffel de snuffel, en dan zeggen ze iets van ons honden en ons snuffelneusje.

En dan werd er koers gezet naar een andere memorabele plaats in de bossen van Saint-Michel en Mochamps.  Hier hadden de Duitsers tijdens beide Wereldoorlogen gevangenkampen voor de Russen opgericht. In 1917 werd er een Rus door de Duitsers doodgeschoten, in 1918 een Italiaan. Vermoedelijk omdat zij wilden vluchten. Beiden liggen hier begraven, de plaats wordt dan ook “Het kerkhof van de Russen” genoemd.

Hier in deze bossen hebben we ook even gewandeld, we mochten wel niet los want het was hier een stilte bos, met heel veel respect voor de natuur, maar ook voor de laf vermoorde mensen die daar begraven liggen.

We hoorden hier heel veel vogeltjes, maar ook reetjes en we hoorden de kikkers kwaken in de poelen. Zo mooi allemaal.

 

Toen we daar vertrokken waren zagen we weer een reetje de baan over lopen. Vanuit de rijdende auto kon bazinneke het nog net fotograferen, daardoor staat het mooie diertje er wat wazig op. 

 

 

En zo kwamen we uiteindelijk aan een observatorium, oftewel een uitkijkplaats voor vogels en wild. Van buiten spectaculair om te zien, maar het uitzicht was volgens de baasjes nog spectaculairder. Maar dat konden wij niet zien want wij zijn natuurlijk niet groot genoeg om door die kijkgaten te buiten te gaan loeren.  Nee, zelfs niet als we op onze achterste pootjes gingen staan.  Gelukkig kunnen wij het ook zien op de foto’s die ’t baasje maakte.

 

En zo ging het verder richting Ambly waar dit prachtige monument als herinnering aan de 1^e Wereldoorlog staat.  De tekst op dit monument is al even mooi.

“Pour leur Dieu et le roi, pour leur pays et toi qui passes, ils ont souffert o mort. Nous suivrons fiers et forts vos traces”.

“Voor hun God en de koning, voor hun land en voor jou die hier langskomt, hebben zij geleden tot de dood. Wij volgen trots en sterk hun sporen’.

 

En toen was het middag, en zagen de baasjes dit leuke bankje. Yep, jullie raden het al, ondanks de gure wind die rond ons heen blies en de regendruppels die er af en toe vielen, besloten de baasjes dat dit het plekje was om te picknicken. Bbbbbbrrrrrrr koud. Maar goed, wij konden weer even de pootjes strekken, kregen drinken en wat lekkers, en ondertussen konen de baasjes ook hun buikjes rond eten.

Daarna weer het warme Katje in en op weg naar Hotton waar we een volgend monument bezochten. Dit keer een eerbetoon aan de parachutisten van het onafhankelijke front die in mei 1944 hier landen.

 

En zo ging het weer verder naar het War Cemetery, ook in Hotton.

Hier liggen zowel gewone soldaten, grondtroepen als mariniers en soldaten van de vliegende brigade begraven.

En niet zo ver daar vandaan stond weer een ander monument ter ere van de bemanning van 5 Sherman tanks, Killed in action op 3 januari 1945.

Met vlakbij ook weer een schitterend panorama.

En dan ook eens een monument voor de mensen van het verzet, de strijders zonder wapens die eveneens hun leven gaven voor de vrijheid en de vrede. Zij die op hun manier gevochten hebben voor de overwinning.

Daar naast lagen ook nog andere graven.

Daarna bezochten we een eerbetoon aan de 3^e Franse Divisie.

En dan op naar ging het richting Rendeux – Beffe waar we een Amerikaanse M4 Sherman tank konden aanschouwen. Deze werd op bevel van het Amerikaanse leger onklaar gemaakt nadat munitie en brandstof op waren geraakt.

 

Daar niet zo ver vandaan stond het Task Force Hogan monument ter ere van Luitenant-Kolonel Samuel Hogan en zijn mannen die het leven van honderden mensen wisten te redden door hun moed en volharding.

We bezochten even later ook de kapel van de martelaren. Daar werden op 9 september door de Nazi’s toen ze zich terug trokken mensen gefusilieerd en verbrand. 

En toen was het weer even tijd om te gaan wandelen, een mooie wandeling weer een zacht regenbuitje, maar wel met een prachtige natuur en schitterende vergezichten.

Het is steeds weer anders hier, maar altijd even mooi.

En zo kwamen we in La Roche terecht, waar we een Engelse Achilles tank, de Destroyer MK10 konden bekijken. Deze werd gebruikt bij de bevrijding van La Roche op 11 januari 1945.

En ook hier is het weer zo mooi om te zien.

En ook in La Roche-en-Ardenne, kregen we de eer om een M1A4 Sherman tank te kunnen aanschouwen.

En onze reis ging verder, ondertussen alweer helemaal op weg richting de camping, maar nog even de laatste stuiptrekkingen van deze dag met een bezoek aan de plaats waar “The Joker”, een B-17 bommenwerper neer stortte in het dorpje Bérismenil. Dit gebeurde op 13 april 1944 na een aanval op een kogellager fabriek in Duitsland. Lt. Smith en Sergant Wieseckel wisten beiden via Zwitserland te ontsnappen, de andere bemanningsleden kwamen om. Het monument werd vervaardigt met de originele propellers van “The Joker”, deze werden echter gestolen, waarna de Belgische luchtmacht deze propellers schonk om het monument in ere te herstellen.

 

En ja, daar in de buurt lag natuurlijk ook weer een geocache verstopt. Bazinneke heeft ook deze gevonden.

En zo gaan we weer verder, naar de laatste tank van vandaag, weer een Amerikaanse Sherman tank. Deze met kapot geschoten loop, en vanachter open zodat je ook even de binnenkant kon bekijken en je jezelf een beetje kan inleven in de bekrompen omgeving waar de tankbemanning in zat, in volle gevecht, in angst.

En na nog een laatste geocache onderweg gezocht en gevonden te hebben werd er koers gezet naar de camping.

Daar aangekomen werden onze etensbakjes meteen gevuld en daarna konden de baasjes gaan eten.

 

Nu liggen we lekker warm bazinneke te dicteren wat ze schrijven moet en als dat gedaan is, mogen onze oogjes dichtvallen en kunnen we een ganse nacht dromen van al wat we hebben meegemaakt vandaag.

 

We hebben, ondanks de vele regendruppels en de af en toe stevige buien toch echt wel ontzettend genoten vandaag, vooral van de stukken wandeling die we gemaakt hebben.

 

Wij zeggen : op naar ons volgende avontuur en we willen jullie ook even laten weten dat we heel blij zijn dat jullie ons volgen.

 

Groetjes,

Lemmy en Wodan.