Dag 4 : Recogne

 

Hier zijn we weer met de avonturen van vandaag.

 

We hadden weer een heerlijke nacht, maar….. ik had een luie ochtend, terwijl de baasjes gingen eten besloot ik om nog een dutje te doen. Wodan lag onder de tafel te wachten tot er wat lekkers zijn kant op kwam.

Uiteindelijk vertrokken we met gevulde maagje richting Recogne waar de baasjes weer voor veel variatie zorgen, maar waar ze ook aan onze rust dachten.

 

Eerst gingen ze een Duits Militair kerkhof bezoeken, daar mochten wij niet binnen, dus moesten we in de auto blijven, maar het was nog vroeg en koel en de auto stond in de schaduw van de bomen, vandaaruit konden we meestal de baasjes zien.

Maar ik ga bazinneke laten vertellen wat daar te zien was, dus nu even het woord aan bazinneke.

 

“Op deze militaire begraafplaats bevinden zich 7.000 graven van Duitse soldaten die gesneuveld zijn tijdens ‘De slag om de Ardennen’ tijdens de 2^e Wereldoorlog.

 

Hier vind je ook een prachtige herdenkingskapel.

Recht tegenover deze Duitse begraafplaats bevond zich vroeger een grote Amerikaanse begraafplaats met eveneens slachtoffers van ‘De slag om de Ardennen’. De 2.70 graven die zich hier bevonden zijn verplaatst naar andere begraafplaatsen en sommige zijn terug naar de USA getransporteerd. Enkel een mooi monument en de grote weide herinneren nog aan dit oude militaire kerkhof.

Wat een mooie tekst staat er op het monument.

 

En hier zijn wij terug hoor. Baasjes hebben ons niet zo heel lang in de auto gelaten, ze hebben alles zo snel mogelijk bekeken en even stil gestaan. Met een krop in de keel kwamen ze weer bij ons. Niet te geloven zeiden ze dat zoveel mensen gesneuveld zijn en dat er nu toch weer ergens oorlog is. Hebben die mensen dan voor niks hun leven gegeven?

 

Enfin, met een knuffel kwamen ze terug de auto in en gingen we weer rijden, niet zo ver, maar nu wel naar een mooi bos waar we konden wandelen en natuurlijk nog iets meer dan wandelen alleen.

 

Eerst kwamen we voorbij een bizonboerderij, daar konden we van heel dichtbij de bizons bewonderen, man man man, wat zijn die beesten groot, kolossaal, ppffffff.

 

Hihihi, en weten jullie wat? Die moeten net als wij poepen. Yep, vlak voor onze neus, da was ’t één en ’t ander zenne.  En natuurlijk heeft het baasje daar ook ne foto van genomen. 

Maar ook heel lief want er waren bizons die bizon-kindjes hadden. Zooo schattig is da toch.

Vandaar gingen we verder naar een Indiaans monument. 

Eerst kwamen we deze mooie steen tegen.

En toen het eigenlijke monument.

Blijkbaar werden in alle Amerikaanse legers de strijders in de voorste linies overwegend gerekruteerd onder de armen en de (volgens Amerikaanse normen destijds) minderen onder de bevolking. Zo kwam het dat er tijdens ‘De slag om de Ardennen’ ook heel veel Indianen gesneuveld zijn. Dit monument ter ere van hen die daar omkwamen.

Hier lag ook een geocache, die heeft bazinneke natuurlijk ook weer gevonden. Maar voor ons was het hier heerlijk vertoeven, wandelen in een mooie schaduwrijke dreef.

 

 

Vandaar gingen we verder al wandelend naar een geocache multi. Dat wil zeggen dat we eerste gegevens moesten zoeken en zo kwamen we aan een steen met een kruis, ter herdenking voor iemand. Daar moesten we gegevens vinden, die stonden op de steen.

 Na een kleine berekening konden we dan verder naar ons oorspronkelijke doel, de cache. Deze lag vlakbij een echt ‘Lonely Grave’ zoals de cache ook noemde. Een graf echt helemaal verloren in het bos.

Het lijkt wel of alles hier in de omgeving  ‘in the middle of knowhere’ is, zelfs de graven. LOL.

We hebben ontzettend genoten van de wandelingen in dit bos.

 

Ondertussen werd het al wat warmer en was het middag, dus gingen we weer richting camping maar onderweg stopten we nog even bij een Druïde steen, eentje die bekend staat om zijn Yin en Yang kant.

En zo leuk, maar daar was ook weer heerlijk fris water was om van te drinken.

Daarna terug naar de camping, waar we nu lekker op onze stretchers in de schaduw mogen gaan slapen en bekomen van deze dag.

Ondertussen is het avond en hangen wij nog altijd de luie Jan uit, offfff is het de luie Lem en de luie Wo? Jaaa, vast, maar we genieten hier op de camping van de rust en de stilte, van het gefluit van de vogels en van het kabbelende beekje.

Fijne avond maar weer, en hopelijk tot morgen.

Lemmy en Wodan