Dag 10 → 14 juni 2020 : Troisvierge - Cinqfontaines

 

Gisteren was het weer een rustdagje.

Wij hebben rustig geslapen, gespeeld, gerend en ook wat oefeningskes gedaan op het uitlaatveldje.

 

En de baasjes? Tja, wat dachten jullie? Poetsen want volgens hun maken wij met onze vieze pootjes de caravan altijd vuil. Hoezo???? Waarom moeten wij dan altijd onze pootjes laten afkuisen voor we naar binnen gaan? Net als “snoetekepoets”, en nee, we laten dat niet altijd even graag doen, maar we weten dat het moet.

 

Enfin, ze hebben gelukkig niet een hele dag gepoetst. Maar ook de auto werd weer even onder handen genomen.

 

Wat de baasjes nog doen op zo’n luie dag? Rummikub spelen, maar dat hadden jullie waarschijnlijk ook al wel vermoed. En ook dat niet een hele dag lang natuurlijk.  Zoals jullie vast al wel weten leest bazinneke ook graag en ondanks de vakantie doet ze dat, volgens haar eigen zeggen, veel te weinig. Maar gisteren heeft ze dat dan weer wel gedaan.

En bazeke? Die heeft fotokes genomen van hier aan het water van de Our. Mooi vanuit zijn luie zetelke, maar dan zien jullie ook eens welke mooie beestjes hier allemaal komen, of allé, toch al een paar want van de rat die hier regelmatig voorbij zwemt heeft hem natuurlijke geen foto genomen.

 

                                                      De waterspreeuw.

                                                       En de eend.

En zo komen wij die luie dagen ook door hoor, niks mis mee, toch.

Slapen, ons kopje leeg van alle indrukken en weer vol energie voor het volgende avontuur.

 

Dat liet dus niet zo lang op zich wachten. Nee hoor, dat was vandaag.

Al vrij vroeg werden de autoportieren voor ons geopend en mochten we als echt heren instappen. Op weg naar Cinqfontaines zoals later zou blijken.

 

Daar bezochten we eerst een monument waar de baasjes in het verleden nog met Happy geweest waren. Die herinnering, maar ook het feit dat het monument hun destijds zo had aangegrepen, was de reden waarom ze er weer naartoe wilden.

Vlakbij het monument staat dit klooster in een prachtige omgeving.

700 Joodse mannen, vrouwen en kinderen werden vanaf deze plaats weggevoerd naar concentratiekampen. Het kunstwerk werd ontworpen door een voormalig concentratiekamp bewoner. De 5 grote blokken roze graniet komen uit het concentratiekamp Struthof (Elzas) en zijn willekeurig op elkaar gestapeld als symbool van een ‘Gebogen, maar staande mens”.

 

Ook de omgeving is hier gewoon prachtig, daarom hebben we hier ook een poosje gewandeld, wel netjes aangelijnd want het is hier een plaats van rust en stilte.

 

 

Daarna ging het naar een ander monument.

 

In januari 1945 werden hier op deze plaats 5 jonge mensen (4 Luxemburgse patriotten en 1 Belg) doodgeschoten door de Gestapo. De lijken van de slachtoffers werden pas een paar maanden later gevonden en het duurde nog een paar maanden voordat de identiteit van de mannen werd ontdekt. Van het Belgische slachtoffer werd de identiteit pas na enkele jaren achterhaald.

 

Van hieruit hebben we een heerlijke en lange wandeling gemaakt, grotendeels tussen de bomen in de schaduw op mooie paadjes. En het was hier zooooo rustig dat we heel de tijd los konden.

 

En zie hier het bewijs, de Wo wordt grote jongen, hij plast als een echte man, poot hoog in de lucht.

Onderweg kwamen we nog een “Forgotten Cross” tegen.

En heel raar, maar het leek bijna het pannenkoekenhuisje. We verwachten om elk moment de heks naar buiten te zien komen met haar bezem.

 Maar allé, het voornaamste was dat we geen heks gezien hebben en dat we  gewoon gans de tijd los kunnen lopen hebben. Dat geluk hebben we niet altijd.

 

 

 Vandaaruit zijn we een beetje verder gereden, daar stond een Duits 88 mm. Pak 3 kanon. Met op dezelfde rotonde ook een monument.

 

En toen werd het alweer wat later en besloten de baasjes nog even la

ngs de winkel te rijden. Joepie, niet alleen voor stokbrood, maar ook weer even bij de Tom & Co naar binnen voor nog zo’n leuk speeltje als we vorige keer kregen, en ook nog wat beloningssnoepjes want ik doe veel meer voor de baasjes als ik wat lekkers krijg, of dat speeltje.

En daarna ging het weer richting de camping.

 

Daar hebben we verder de dag en nu de avond heel rustig doorgebracht.

 

Groetjes,

Lemmy & Wodan