Dag 14 → 18 juni 2022 : Tränenlay en Duitse oorlogsgraven

 Vanmorgen verliep als alle dagen, opstaan, douchen, naar het uitlaatveldje, eten nog wat rusten…..

 

En meestal vertrekken we dan al vrij snel met de auto, maar vandaag was dat niet het geval. Raar, maar ik hoorde baasjes zeggen dat ze best wel moe waren van al dit ritjes, en dat wij ook moe zijn en rust nodig hebben. Maar dan was er het feit dat het vandaag nog bloedheet zou worden en wij niet zo van de warmte houden.

 

Dus maakten de baasjes maar snel een nieuwe planning op, en voor het echt bloedheet werd zaten we in de auto voor een frisse rit van  zo’n 200 km. waarbij we toch weer behoorlijk veel gezien hebben.

 

 

Zo gingen we eerst naar Ouren waar we  naar de 5 stenen voor Europa gingen kijken.

 

 

Vandaar ging het richting Duitsland waar we ook even wilden gaan kijken naar de andere kant van de medaille. Oorlog en vrede, ruzie, het heeft altijd 2 verhalen, 2 kanten, 2 gezichten. Maar evenzeer ook langs beide kanten pijn, verlies, verdriet.

Zo reden we eerst naar Groβkampenberg waar nog een zeer goed bewaard gebleven tankversperring, de zogenaamde Dragonteeth, te zien waren.

 

Naast de Dragonteeht’s zagen we ook nog dit sobere kruis staan.

 

 

Van daaruit hadden we ook een heel mooi zicht. Jammer dat het zo warm was, anders hadden we daar ook even kunnen gaan wandelen.

 

 

Vandaar ging het naar Prüm waar we wat bunkers wilden gaan bezichtigen, maar dat viel een beetje tegen. Het bleek dat het, zoals ze eigenlijk al vermoed hadden, een veel te grote wandeling zou zijn, met deze hitte dan te verstaan. Maar ze wilden het toch proberen, niet dus.

Ik hoorde hun wel zeggen dat ze dit later nog wel eens zouden overdoen. Het is niet anders, geen bunkers dus, maar de Eifel staat nu ook op hun “To Do” lijstje.

 

Toen we daar vertrokken, reden we langs een oud, verlaten en vervallen Amerikaans kamp. We veronderstellen dat deze toren nog een overblijfsel is uit de koude oorlog, maar zeker weten we het niet. Het was in ieder geval een heel imponerende toren.

 

In de buurt van Schlausenbach kwamen we dit “Kettenkreuz” tegen. Te mooi om niet te stoppen. En jaja, er lag een geocache, dus dubbele reden.

 

 

De rit ging verder naar Eschfeld waar er weer een cache te rapen viel, maar ook een zogenaamde “Bunkerdecke”.

Dit monument werd als kruisweg opgericht in 1992 door de Pastoor van de parochie. De betonnen muur was het plafond van een Westwall-liniebunker die gebouwd werd in 1938.  Toen de bunker in 1944 door de Franse bezetting werd opgeblazen, kwam het dak verticaal te staan.

 

 

 

In Daleiden hebben we 2 vlak bij elkaar liggende, heel indrukwekkende plaatsen bezocht.

Eerst deze herdenking ter ere van de inwoners die hun leven hebben gegeven in de 1^e en de 2^e Wereldoorlog. Ook zij waren iemand kinderen, iemands ouders, iemands broer.

 

En daar een 20 meter verder lag dan de prachtige Duitse begraafplaats.

 

 

 

Hier rusten 3038 Duitse soldaten uit de 2^e Wereldoorlog. Een mooiere rustplaats kan niemand zich inbeelden.

 

 

Er lag ook een kameradengraf, voor altijd verenigd.

 

 

Nog een foto van de andere kant uit gezien.

 

 

Ook in Schwarzenbruch werd een “Ehrenfriedhof” bezocht.

Op deze begraafplaats rusten 88 gesneuvelde Duitse soldaten, 12 van hen konden niet geïdentificeerd worden. Hoewel veel kleiner, is deze ook prachtig gelegen.

 

 

En toen ging het weer richting camping, maar onderweg nog even gestopt om een stukje fabelachtige natuur te bewonderen. Dit wordt de “Tränenlay” genoemd. Het lijkt ook echt of de grot tranen laat.

 

 

Dit zou dan een mooi afsluiter worden van een broeiend hete dag waarop wij vooral liggen slapen hebben in de auto, lekker fris.

Af en toe er even uit, even de pootjes strekken, maar we hadden niet echt zin om te rennen of te spelen. De auto uit, even plassen, wat drinken en dan weer de auto in, dat vonden wij al lang OK.

 

Eenmaal op de camping zijn we weer even het water in gegaan, heel even hebben we nog gespeeld samen, maar dat was genoeg.

De buikjes rond eten en weer slapen. Morgen zou het iets frisser worden. Hopelijk is dat ook zo, dan zouden we rustig op de camping blijven.

We zijn benieuwd.

Voorlopig lekker slapen, op de vloer van de caravan is het fris, onze kopjes dicht bij elkaar als een echt “Duo Penotti”

 

Groetjes,

 

Lemmy en Wodan.