Dag 19 & dag 20 → 23 & 24 juni : en opeens….

 

En opeens kan alles veranderen.

Schrijven wij gisteren onze blog al, zet bazinneke hem online, en toen opeens werd er beslist dat we toch nog maar wat boodschappen gingen doen. Vandaag is het hier een feestdag, dus is alles dicht.

 

Dus wij de auto in en weg wezen, naar de winkel, maar eerst en vooral gas gaan halen want als er koude nachten moesten komen, moeten wij natuurlijk wel warm liggen.

 

Onderweg heeft bazinneke nog een paar geocaches opgepikt en zo kwamen we ook weer aan een monument.

Dit was ook weer in Wiltz, een monument ter ere van alle gesneuvelden.

 

 

En dan vandaag, den 23^e juni dus.  De dag begint weer rustig. Bazinneke heeft afgewassen en er staat een broodje te bakken. Bazeke is bezig met het oplossen van problemen met de wandelGPS van bazinneke. Nou ja, dat ding is natuurlijk al heel oud en heeft al veel meegemaakt. Maar ze kan hem vasthouden. Die van bazeke is te groot en met haar krakemikkige reuma-handjes kan ze die niet vasthouden. 

Enfin, daar gaat dan een groot deel van de dag aan verloren, of allé, eigenlijk is dat heel nuttig, want als haar wandel GPS het goed doet, dan kunnen wij ook nergens meer verloren lopen. En geloof me, bazinneke zonder GPS? Das een complete ramp. Denk dat die bij ons op het dorp nog verloren kan lopen. 

Maar ja, ze gaat dan toch met ons de hort op.

Wij hebben er dus ook weer een rustig slaapdagje van gemaakt, met enkel wat spelen hier op het uitlaatveldje en een wandelingetje hier boven aan het dorp, in de mooie natuur. Maar das natuurlijk niet zo ver, en dat rondje kennen we al op ons duimpje.

We vinden met dat er zo’n rustdagje, of een paar van zo’n dagjes echt niks mis is. We genieten daar ook volop van hoor.

 

Er zijn hier ook weer een paar blaf-hondjes aangekomen. Zure, norse baasjes en als de hondjes blaffen, blaffen ze rustig mee.

Wij willen dan ook lustig mee doen, maar dat mag niet van de baasjes. Zo stom hè.

Dus blijven wij maar heel braafjes liggen en gaan we af en toe synchroon slapen.

 

Gisteren op tijd de caravan in want het was weer vreselijk slecht weer. Regen, onweer, donder en bliksem. Het deed vannacht weer lelijk, al was het wel op een redelijk uur gedaan zodat we toch nog een beetje konden slapen. Eeeuuuhh zeggen wij wij? Nee hoor, de baasjes, want die zijn er nooit gerust in, normaal maakt het (vooral het baasje) niks uit, maar omdat deze camping al een paar keer verandert was in de Our zelf, vinden ze het toch maar een beetje beangstigend. 

En wij? Nou wat dachten jullie? Wij slapen daar gewoon doorheen, niks kan ons deren. Ikke en de Wo, wij liggen zalig te slapen en te snurken en maken er niks uit.

 

Maar na deze nacht kwam er deze ochtend, vandaag de 24^e alweer, het gaat snel en stilletjes aan komt ook hier het einde in zicht. Nog net iets meer dan 2 weken zijn we hier, ppffff, voor ons mag dit blijven duren hoor.

 

Maar uiteindelijk werd het dan toch weer ochtend en we zitten nog steeds droog. De baasjes deden het wel weer rustig aan, echt vakantie houden de laatste weken zeggen ze.

Maar dat betekend ook niet dat ze helemaal niks doen. Nee hoor, gelukkig maar.

Ondanks de buien die er de ganse dag gevallen zijn en de donder die af en toe in de verte bleef rommelen zijn de baasjes met ons vertrokken.

 

Een geocache rondje, allé, rondje, het waren allemaal afzonderlijke caches die we bezochten. De bedoeling was om vooral leuke dingen te vinden.  En moeilijker 'Doe-caches' waar de baasjes met vereende krachten aan het logrolletje moesten geraken, en wij wijselijk heel stilletjes toe keken.

Maar er waren er dan ook wel een paar bij speciaal voor ons, enkele waar wij lekker de pootjes konden strekken en rennen, helemaal vrij.

 

Het werd dus een dagje met van alles wat, maar oh zo leuk.

 

Nu zijn we ondertussen weer op de camping en zo meteen als de blog online staat, gaat bazinneke met ons nog een klein rondje lopen. En dan is het weer slaap zacht en misschien tot morgen met weer een avontuur, groot of klein.

 

Groetjes,

Lemmy & Wodan.