Dag 24 → 28 juni : Geocachen in Duitsland, grenshoppen

 

Gisteren werd het weer een super rustig dagje, het was ook een regenachtig dagje. De ene lichte bui werd opgevolgd door de volgende.

In de droge tussenperiodes gingen we even naar het uitlaatveldje, niet alleen maar om onze pakjes te droppen, maar ook om even wat te oefenen, vooral dan voor die jonge puber, want das wel nodig hoor. Echt wel.

 

En natuurlijk zijn we ook even het korte rondje hier gaan lopen want we moeten natuurlijk ook voldoende beweging hebben en sterke boxerbillen krijgen met spieren die elk komend avontuur in de toekomst aan zullen kunnen.

 

Verder was het gezellig samen in de caravan, slapen, eten en……….

 

Baasje afbreken, of eigenlijk duidelijk maken dat we hem wel graag zien. Maar zoals het echte boxers betaamt, doen we dat niet op een zachte manier, maar eerder als echte slopers. Gelukkig is ’t baasje heel veel gewend.

 

 

 

En dan vandaag? Baasjes hadden bericht gekregen dat een vriend naar de camping zou komen. Yep, ook met de caravan. De William, jaja, die kennen we want die komt af en toe thuis ook wel eens binnen vallen.

Maar omdat de baasjes niet wisten wanneer hij precies zou komen, werd er besloten om er vandaag dan toch maar op uit te trekken. Er lagen nog wel een paar leuke en speciale caches hier in de buurt, net over de grens. En die wilden de baasjes ook nog wel eens doen.

En natuurlijk zouden er ook wel weer een paar bij zitten die wij ook leuk vinden, waar wij even onze pootjes zouden kunnen strekken.

 

Allé, om een lang verhaal kort te maken zijn we vertrokken, picknick mee, onze drinkbakjes en een jerrycan met water. We konden er tegen, dat was zeker.

 

De eerste waar we aankwamen was een tunnel onder de weg door, met……. natuurlijk water in. Omdat het moeilijk afdalen was, nam baasje deze voor zijn rekening. Met als geslaagd resultaat… een gevonden cache.

 

En nee, we mochten niet mee naar beneden omdat baasjes niet wisten of het daar gevaarlijk was of niet. Maar boven was het ook heel erg mooi wandelen en genieten.

 

 

Daar vlakbij lag nog een andere cache, zogezegd met een mooi uitkijkpunt. Nou niks aan hoor. Gelukkig bleven wij hier in de auto. Baasjes hadden in no time de cache te pakken en het uitzicht was echt geen fotoke waard. 👀

 

Maar dan, dan ging het naar “The Unknown bunker. Dat was e specialeke hoor, echt leuk, wij konden hier in de wildernis rondlopen en spoken in de ingestorte bunker. 

Ondertussen probeerden de baasjes het logboekje uit deze speciale cache tevoorschijn te toveren. 

Dat heeft wel even geduurd, maar het is gelukt. En zo jammer dat we hier dan weer weg moesten. Het was hier zo leuk in “the middle of nowhere”.

 

 

En na nog een tussenstop ergens voor een snelle cache ging het richting Berscheid.

Daar stond een 1.000 jarige Linde. Wooowwwww, das best indrukwekkend. En net als alles droeg hij de duidelijk sporen van zijn leeftijd.

 

En toen, toen kwam het, het grote avontuur van vandaag.

Een wandeling, enfin, wandeling. We mochten weer eens deftig voor berggeit spelen. Dit was in Neuerburg waar we een mooi zicht hadden op de Donjons en het Kasteel.

Het begin zag er nog best makkelijk uit, maar dat zou al snel veranderen.

                                             

Een smal, hobbelig paadje, vlak langs de afgrond, mooi maar ook gevaarlijk en soms ook best beangstigend, maar altijd even mooi en spectaculair.

 

En dan... zooo raar, daar boven langs zo'n smal paadje zagen we ineens dit...  Een stoel, die stond daar, zo maar, zo raar, maar ook heel intrigerend.

En natuurlijk is het baasje ook even op die stoel gaan zitten. En het uitzicht dat hij dan kreeg, daar heeft een foto van genomen, want dat was zo mooi. 

Gelukkig was het tijdens de wandeling nog niet zo heel warm en was het nog best te doen, toen we eindelijk terug aan de auto waren begon het alweer behoorlijk warm te worden, dus net op tijd terug om te genieten van een koele airco, al was het eerst wel behoorlijk warm in de auto.

 

 

En dan als laatste ging het weer naar een tunnel. Omdat deze langs een drukke straat lag moesten we even in de auto blijven. Maar ’t baasje bleef bij ons want dit keer was het aan bazinneke om af te dalen in de tunnel en de voeten nat te maken. Nu weet ze wel met 100% zekerheid dat haar nieuwe wandelschoenen ook echt goed waterdicht zijn.

 

 

Daarna weer naar de camping waar de William ondertussen al lang en breed geïnstalleerd was.  Alle hongerige zielen gingen daarna aan de frietjes, of beter gezegd, de “Hollandse patat” en wij??? Wij kregen onze brokjes met als versiering en beloning, omdat we zo braaf geweest waren, een paar van die hollandse patatjes er tussen in.

 

Het leven als avonturier is best heel mooi, maar ook vermoeiend.

 

En zo kwam er aan die avontuurlijke dag ook weer een einde en konden we dromen van alle belevenissen van die dag.

 -----------

Ondertussen schrijven we dan ook al dag 25, de 29e juni van het jaar 2022.

 

Vanmorgen zijn de baasjes maar weer boodschappen gaan doen, tja, kleine koelkast zoals jullie ondertussen al wel weten. Ow ja, eeennn ook weer even naar de Tom & Co voor beloningssnoepjes voor ons want zo leert die witte puber veel sneller, en ik? Ik smikkel smakkel lekker mee.

 

Maar ze kwamen echt wel van pas hoor.

Na de middag vertrok baasje met de William, ergens met iets waar de William naar toe wilde. Nou, geen erg toch, wij blijven wel bij bazinneke. Die kon ondertussen haar geocaches online loggen en onze blog noteren.

 

Maar toen werden we even gestoord, allé, gestoord niet echt hoor, maar Marin, de campinguitbater kwam vragen of hij het gras kon maaien op de plaatsen rondom ons, of wij dat wel aan konden?

Nou hoorden we bazinneke zeggen, die 2 boxer-mannen zullen dat gewoon moeten dulden. Doe maar hoor, hier maken we een goeie les van.

En de pas gekochte snoepjes kwamen van pas.  Tja, met van dat lekkers wat je in de gaten moet houden, ga je niet blaffen naar die grasmaaiers en mogen ze zelfs lekker dichtbij komen.  Ja, we hielden het allemaal heel erg goed in de gaten, dat wel, maar we hebben Martin heel mooi zijn werk laten doen zoals het hoort voor 2 volleerde Meerpaal-mannen.

Hij heeft zelfs kunnen maaien vlak naast onze caravan en ons zonnescherm. Ik kan jullie wel vertellen dat bazinneke apetrots op ons was. En als beloning is ze weer even met ons naar het uitlaatveldje geweest.

 

Het zit hier ook vol vlindertjes en bazinneke kon deze even fotograferen met haar mobieltje. Dus niet zo duidelijk, maar dit mooie vlindertje was nog maar pas een vlindertje, het was zijn mooie vleugeltjes nog aan het uitvouwen

Ook mooi om hier dat stukje natuur te zien.

De rest van de avond zal waarschijnlijk wel weer in alle rust verlopen.

En morgen zien we wel weer of er een nieuw groot avontuur zal in zitten.

 

Lieve groetjes en vette lebbers,

Lemmy & Wodan.