Owowow, wat een dag weer. Eigenlijk is veranderen van camping voor ons een beetje dubbel. Enerzijds zijn we wel benieuwd naar waar we naartoe gaan, maar anderzijds is er toch ook steeds die angst of we wel samen gaan.
Nou ja, de Wodan heeft daar niet echt last van, maar ik, de Lem, ik wel.
Ik merkte aan alles dat we gingen verkassen en vanmorgen na het uitlaatrondje gingen we samen weer de caravan in. Wij hadden ondertussen onze buikjes vol gegeten, maar de baasjes moesten nog eten. En ja, en toen werd ik weer even stressy want wat als ze me achterlaten.
Baasje onder de douche, bazinneke onder de douche en net als altijd blijft er iemand bij ons, maar toch…. Ik ging weer stress-happen en zo konden de baasjes natuurlijk niet alles inpakken.
Daarom zette bazinneke me al maar in de auto, deuren open zodat ik wist dat ik echt we mee mocht. En toen heb ik rustig liggen slapen terwijl de baasjes verder inpakten. Nee, ze gingen me niet vergeten, ik mocht mee en de Wo ook, want die mocht ook al de auto in.
Dat we dan een hele poos in de auto zitten, dat vinden we niet erg, we weten dan echt wel dat we mee mogen. Zooo fijn is dat dan.
En toen gingen we rijden en ja, wij slapen dan waren we wel blij. We zijn ribbedie, samen met ons viertjes onderweg. Wat een blijheid, samen op avontuur.
En al werden we af en toe wel wakker omdat baasje bromde. Een omleiding omdat ze aan het werken waren. Onnozele kleine wegjes waar het niet leuk rijden was met de caravan. En even later, weer werken, rode lichten, en weeer, en weeer en weeeer. Het hield niet op. Maar uiteindelijk reden we de Elbe over en kwamen konden we verder de richting uit die we moesten hebben.
Zo kwamen we uiteindelijk in Meckelen-Vorpommeren, de voormalige DDR, yep, we zaten eindelijk achter dat befaamde ijzeren gordijn. Al is de lucht daar zo te zien wel hetzelfde als hier.
Je zag ook dat de huizen totaal anders werden, dat alles een beetje anders was. Maar veel tijd om daar bij stil te staan hadden we niet.
We reden verder tot we aan de camping kwamen. Genietend van het heerlijke weer.
Hoe leuk was dat seg. Een super kleine, knusse camping, met Duitse uitbaters. Wij verstaan er geen snars van, maar gelukkig is het baasje nogal rad van tong in het Duits en bazinneke trekt ook wel haar plan.
Enfin, we hebben weer een leuk plekje op een gezellig kleine camping.
En gewoon de straat over en hopla, we zitten in de bos.
Heeerlijk om uitgelaten te worden, toch.
En nadat alles hier ook weer uitgepakt was en wij ons
buikje weer rond hadden gegeten is bazinneke hier vlakbij alweer een geocache
gaan loggen.
Lollig hè. De cache lag onder de brug die vlak bij de camping ligt. En nee, dit keer geen natte voetjes. ;)
Jullie horen vast nog heel veel van ons.
Lieve groetjes vanuit Parchim.
Lemmy & Wodan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten