Woensdag 5 oktober
Vandaag hebben we het heel rustig aan gedaan, zoals altijd als we op een nieuwe plaats aankomen.
In de ochtend even winkels gaan zoeken en wat kleine
boodschappen uithalen, dan kunnen we weer verder met eten en drinken. Voor ons hebben de baasjes genoeg eten bij, maar voor hunzelf moeten ze gaan winkelen. Snappen jullie dat nog?
Enfin, aarna lekker op de camping. Baasje in diepe rust met de
Wo en ik, de Lem op pad met bazinneke. Jaja, wij laten er geen gras over
groeien. Nou ja, bazinneke en haar geocachen hè. 😁
Dus, op zoek naar een cache die we gevonden hebben, die lag niet zo heel ver van de camping en zelfs maar iets verder dan het paadje wat we de komende tijd als snel uitlaatpaadje zullen gebruiken. Das dan speciaal voor als we snel moeten plassen of kakken. 😌 Tja, de natuur hè...
En ook hier weer zagen we heel erg mooie paddenstoelen. De herfst is toch mooi hè.
Daarna
weer op zoek naar een andere. Maar die hebben we niet verder gezocht want….. we
hoorden schieten en we zaten in een bos wat ook jacht gebied was. Het leek wel
of het schieten steeds dichterbij kwam, dus… besloot bazinneke maar af te
druipen en dat vond ik heel verstandig van haar. Ik ben ook heel braafjes heel kort bij haar
blijven lopen want ik wil niet dat de jagers mijn reebruine kleurtje verwarren
met dat van een hert.
Bazinneke zei : die cache gaat niet lopen, die vinden we later nog wel
eens. Toen we weer op de terugweg waren kwamen we iemand tegen, nee, geen jager
en bazinneke vroeg er aan of de jagers hier vlakbij waren. Nou bleek dat ze
toch nog een behoorlijk stukje van ons af waren, dus we waren nooit in gevaar
geweest. Maar het is hier naar het
schijnt wel heel normaal dat de jagers gewoon in de bossen gaan schieten zonder
dat er melding gemaakt wordt dat er die dag geschoten wordt in het bos en welke
uren. Mmmm das wel weer wennen.
Maar toch heeft bazineke nog even de tijd genomen om een fotoke te nemen, maar dat was dan vooral onderweg, daar waar we ons heel veilig waanden. 😜
Maar goed, we gingen niet meer terug want als we nu naar de
camping gingen hadden we toch al 9 km in de poten en dat is voor mijn ouwere
botten (en die van bazinneke ook hoor) echt wel genoeg.
Enfin, toen we aan de camping aankwamen zagen we baasje
staan met de Wo, die waren dus ook gaan wandelen maar waren onderweg een man
tegen gekomen met een scootmobiel en die waren aan het praten geraakt. Mooi hoor, die verhalen rechtstreeks van de
mensen. Bleek dat de man ooit gevlucht was uit de DDR en naar het vrije westen
vertrokken was. Dat was nog in de tijd van toen dus, toen zelfs de baasjes nog
heel jong waren. De man vertelde over
het gemis van de familie en dat dàt uiteindelijk er toe leidde dat hij terug
ging naar de DDR om er toch maar te leven onder het Communistische regime. De band van de familie. Een zwaar verhaal van
toen, maar wel uit 1e hand en mooi om te horen.
Er was ook nog een man die de poort van de camping kwam
repareren, want die ging niet meer automatisch dicht. En die man????? Die was
helemaal zot van boxers en van ons dus.
Wow seg, hoe leuk was dat. Jaja, we zijn hier zelfs al populair en
geliefd. Geweldig hè.
Omdat er toch redelijk wind stond besloten de baasjes in
de late namiddag de zijkant nog op te zetten. Terwijl baasje daar nog aan bezig
was ging bazinneke snel de vaat doen.
Toen ze terug kwam met de schone borden en glazen waren we zoooo blij
dat ze er ook weer was. Dus, zoals altijd, huppelen en springen. Maar de Wo,
die deed het weer hè. Die dacht door de pas opgehangen zijwand te springen om
bazinneke te begroeten. Nou niet dus, dat lukt niet Wo, ook al is er een raam,
je kan er niet door. Mmmmm. Daar dacht
de Wo anders over. Nu is er een gaatje in het raam, dankzij de Wo. Nee, hij kon
er dus niet door, maar zijn nagels hebben dus wel gaatjes gemaakt in het
plastic van het raam. Die Wo, die onnozele puber, die heeft toch wel al wat
gesloopt hoor. De baasjes waren “not
amused” om het zo maar te zeggen. Maar dat heeft wel niet lang geduurd want ze
kunnen nooit lang boos zijn op ons.
En ondertussen waren de baasjes nog bezig met het oplossen van mysteries hier in de buurt. Hihihi, yep weer geocaching. Maar dat betekend voor ons toch ook weer lopen. Joepiejeeeejocheeee.
We slapen hier net als overal heerlijk, dus de nacht hebben we met de oogjes dicht gedroomd van alle belevenissen die voorbij zijn, maar ook al van die nog komen gaan.
6 oktober :
Ook vandaag nog een rustig dagje met het maken van de planningen voor de komende dagen. GPS'en opladen voor de streek hier en zo van die kleine dingen meer.
We zijn ook samen gaan wandelen, allé, die geocache gaan zoeken die wij gisteren door het vele knallen niet gezocht hebben. Maar vandaag was het stil. Dus besloten we om er met ons viertjes op uit te trekken en de cache te gaan zoeken.
En hier lag de cache vlakbij, yep, we hebben hem dus gevonden. We hebben ook nog een klein ommetje gemaakt vooraleer we weer naar de camping toe wandelden. We hadden dan toch bijna 6 km. in onze poten. Met dit mooie weer is dat genoeg want zo konden we bij "@Home" nog even genieten van het zonneke en lekker lui in het gras liggen en wat spelen.
En we kregen weer van die lekkere bevroren visjes. Altijd met warm weer, baasjes hadden hun diepvriesje vol met van die visjes voor ons. Nu zijn ze bijna op, maar ja, 't zal ook niet zo vaak meer warm weer zijn vermoeden we.
Wij genieten toch altijd wel van die visjes. Eeeuuhhhh en het mijne was al op, nog voordat bazinneke ne foto kon nemen. Tja, dat moest maar zo lekker niet zijn hè.
Helemaal leuk en relaxt want morgen begint het avontuur echt, dan gaan we grootsere dingen doen. Allé, dat denken wij toch.
Groetjes van de mannen die nu achter het voormalige "IJzeren Gordijn" zitten.
Lemmy & Wodan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten