Dag 5 : omgeving Bastogne

 

Vanmorgen begon de dag heel raar, anders dan ander vertrok bazinneke met mij voor het uitlaatrondje en we liepen de hele andere kant uit dan we vorige ochtenden deden.  Even later begreep ik het wel. Er lag natuurlijk een geocache aan de ingang van de camping, of allé, die lag een ietsiepietsie verder. En ze had die nog niet gevonden, dus bleef het bij haar kriebelen, ge kent haar hè.

Nu, bij deze heeft ze hem dan gevonden. Maar das toch echt niet te doen hè, met dat bazinneke van ons. Echt niet, maar allé, zo ben ik daar op dat plekje toch ook weer eens geweest.

Toen we net terug kwamen van het loggen kwam baasje ons tegemoet met de Wodan. Hihihi, die was de berg over gegaan, dat heb ik gelukkig niet moeten doen in de vroege ochtend want ik ben soms liever de luie Lemmy. Dat jong geweld van een Wodan kan veel beter dat bergske op, die vindt dat ook kei leuk.

 

Daarna zoals altijd, ons buikje vullen en dan mogen wij nog een dutje doen terwijl de baasjes overleggen wat ze gaan doen.

 

Vandaag reden we richting Bastogne en we stopten eerst aan de geschutskoepel van een Amerikaanse Sherman-tank. Dit is één van die plaatsen waar de geallieerden de Duitsers konden doen stoppen zodat Bastogne zelf het veel minder te verduren kreeg.  Ook aan de tank lag natuurlijk weer een cache die bazinneke ook wel weer gevonden heeft.

Naast de tank stond ook nog een herdenkingssteen voor ene Ernest die als 1^e hier sneuvelde nadat hij een Duitse tank had vernietigd.

Hier was voor ons niet zo veel te beleven want de geschutskoepel stond naast een heel drukke weg. Dus moesten we heel braaf zijn.

 

 

Gelukkig reden we daarna iets verder. We parkeerden de auto onder zo’n hele grote windmolen. Maar het was daar een mooi open terrein en we konden daar lekker samen onze pootjes uitslaan en rennen. Ja, we hebben het daar echt wel even bont gemaakt.  Het was daar wel heel warm want het was in de volle zon en ook al was het nog vroeg, het was toch al behoorlijk warm. Maar om even te rauzen in dat struikgewas was het heerlijk en kon het wel volgens de baasjes.

Natuurlijk daarna even drinken en dan vertrokken we voor een mooie wandeling.  Ja, jullie raden het al, natuurlijk een geocache-wandeling. Het waren mysteries die bazinneke  thuis opgelost had.

En ook nu hebben de baasjes weer alles gevonden. Nee, wij niet, al ben ik, de Lemmy, daar best wel goed in. Maar als wij samen zijn, hebben wij het altijd veeeel te druk met gek doen. Wij hebben heel veel takken gevonden en in stukjes gebroken. Het was een heeeeel mooie wandeling, met stukjes dennenbos en stukjes loofbos en mooie vergezichten, zo mooi dat de baasjes vergaten om foto’s te nemen. Hoe stom hè, maar soms luisteren ze gewoon niet naar ons als wij zeggen dat ze foto’s moeten nemen. Maar allé, er zijn er toch nog een paar, dus kunnen we jullie toch nog iets laten zien.

Ow ja, en we hebben onderweg ook een paar foxholes gezien. Dat zijn putjes die de soldaten in de oorlog maakten om zich in te verschuilen voor de vijand. Wij zijn ook heel even in zo’n putje geweest.

Enfin, we hadden afwisselend zon en schaduw, een beetje wind en…. we kwamen niemand tegen, dus was het gewoon genieten samen.

Het enige jammere was en dat mochten we eigenlijk niet vertellen, maar we doen het toch. Baasjes wandel-GPS had kuren, maar ook bazinneke deed weer haar best hoor. Ze lag opeens plat op de grond. Tja, we zijn het wel gewend dat ze valt, maar nu recht in de prikkeldraad. Broek helemaal stuk, en haar been ook een beetje, maar ’t valt wel mee, ’t is gewoon een dikke schram. We maken toch wel wat mee met die baasjes hoor.

 

Terug op de camping kregen we een stukje gedroogde pens en buffellong, daarna zijn we gaan slapen terwijl de vogeltjes hun mooiste liedje floten, de vlindertjes rond onze oren dartelden en de bijtjes zoemden.

 

Wat we nog niet verteld hebben is dat de camping hier helemaal zelfvoorzienend is, dus er ligt geen electra, dat maken ze zelf met een generator. Raar hè, dat zie je niet vaak, maar het heeft wel iets speciaals. Waarom ik jullie dat vertel? Awel, jullie weten dat bazinneke voor baasje altijd zelf brood moet bakken omdat hij heel ziek wordt van brood van de bakker. En bazinneke heeft hier op de camping toch ook alweer een broodje gebakken voor ’t bazeke en dat is super goed gelukt.  Dat zelfvoorzienende hier op de camping werkt dus ook. We komen hier dus niks te kort.

 

Dus ook dit was weer een super geslaagd dagje. Op naar het volgende grote of kleine avontuur want het is niet altijd hetzelfde hè.

 

Groetjes,

Lemmy en Wodan

Dag 4 : Recogne

 

Hier zijn we weer met de avonturen van vandaag.

 

We hadden weer een heerlijke nacht, maar….. ik had een luie ochtend, terwijl de baasjes gingen eten besloot ik om nog een dutje te doen. Wodan lag onder de tafel te wachten tot er wat lekkers zijn kant op kwam.

Uiteindelijk vertrokken we met gevulde maagje richting Recogne waar de baasjes weer voor veel variatie zorgen, maar waar ze ook aan onze rust dachten.

 

Eerst gingen ze een Duits Militair kerkhof bezoeken, daar mochten wij niet binnen, dus moesten we in de auto blijven, maar het was nog vroeg en koel en de auto stond in de schaduw van de bomen, vandaaruit konden we meestal de baasjes zien.

Maar ik ga bazinneke laten vertellen wat daar te zien was, dus nu even het woord aan bazinneke.

 

“Op deze militaire begraafplaats bevinden zich 7.000 graven van Duitse soldaten die gesneuveld zijn tijdens ‘De slag om de Ardennen’ tijdens de 2^e Wereldoorlog.

 

Hier vind je ook een prachtige herdenkingskapel.

Recht tegenover deze Duitse begraafplaats bevond zich vroeger een grote Amerikaanse begraafplaats met eveneens slachtoffers van ‘De slag om de Ardennen’. De 2.70 graven die zich hier bevonden zijn verplaatst naar andere begraafplaatsen en sommige zijn terug naar de USA getransporteerd. Enkel een mooi monument en de grote weide herinneren nog aan dit oude militaire kerkhof.

Wat een mooie tekst staat er op het monument.

 

En hier zijn wij terug hoor. Baasjes hebben ons niet zo heel lang in de auto gelaten, ze hebben alles zo snel mogelijk bekeken en even stil gestaan. Met een krop in de keel kwamen ze weer bij ons. Niet te geloven zeiden ze dat zoveel mensen gesneuveld zijn en dat er nu toch weer ergens oorlog is. Hebben die mensen dan voor niks hun leven gegeven?

 

Enfin, met een knuffel kwamen ze terug de auto in en gingen we weer rijden, niet zo ver, maar nu wel naar een mooi bos waar we konden wandelen en natuurlijk nog iets meer dan wandelen alleen.

 

Eerst kwamen we voorbij een bizonboerderij, daar konden we van heel dichtbij de bizons bewonderen, man man man, wat zijn die beesten groot, kolossaal, ppffffff.

 

Hihihi, en weten jullie wat? Die moeten net als wij poepen. Yep, vlak voor onze neus, da was ’t één en ’t ander zenne.  En natuurlijk heeft het baasje daar ook ne foto van genomen. 

Maar ook heel lief want er waren bizons die bizon-kindjes hadden. Zooo schattig is da toch.

Vandaar gingen we verder naar een Indiaans monument. 

Eerst kwamen we deze mooie steen tegen.

En toen het eigenlijke monument.

Blijkbaar werden in alle Amerikaanse legers de strijders in de voorste linies overwegend gerekruteerd onder de armen en de (volgens Amerikaanse normen destijds) minderen onder de bevolking. Zo kwam het dat er tijdens ‘De slag om de Ardennen’ ook heel veel Indianen gesneuveld zijn. Dit monument ter ere van hen die daar omkwamen.

Hier lag ook een geocache, die heeft bazinneke natuurlijk ook weer gevonden. Maar voor ons was het hier heerlijk vertoeven, wandelen in een mooie schaduwrijke dreef.

 

 

Vandaar gingen we verder al wandelend naar een geocache multi. Dat wil zeggen dat we eerste gegevens moesten zoeken en zo kwamen we aan een steen met een kruis, ter herdenking voor iemand. Daar moesten we gegevens vinden, die stonden op de steen.

 Na een kleine berekening konden we dan verder naar ons oorspronkelijke doel, de cache. Deze lag vlakbij een echt ‘Lonely Grave’ zoals de cache ook noemde. Een graf echt helemaal verloren in het bos.

Het lijkt wel of alles hier in de omgeving  ‘in the middle of knowhere’ is, zelfs de graven. LOL.

We hebben ontzettend genoten van de wandelingen in dit bos.

 

Ondertussen werd het al wat warmer en was het middag, dus gingen we weer richting camping maar onderweg stopten we nog even bij een Druïde steen, eentje die bekend staat om zijn Yin en Yang kant.

En zo leuk, maar daar was ook weer heerlijk fris water was om van te drinken.

Daarna terug naar de camping, waar we nu lekker op onze stretchers in de schaduw mogen gaan slapen en bekomen van deze dag.

Ondertussen is het avond en hangen wij nog altijd de luie Jan uit, offfff is het de luie Lem en de luie Wo? Jaaa, vast, maar we genieten hier op de camping van de rust en de stilte, van het gefluit van de vogels en van het kabbelende beekje.

Fijne avond maar weer, en hopelijk tot morgen.

Lemmy en Wodan

Dag 3

 

Hallooowwww,

Vanmorgen begon het nog rustig, na een heerlijk nachtje waarin we allemaal goed geslapen hebben tot bijna 7 uur, we mochten dan meteen een kort rondje camping lopen om onze pakjes te deponeren.

Wij eten, dan de baasjes rustig eten terwijl wij op het bed mochten uitrusten.  Even later begonnen de baasjes van alles in de auto te laden en ja, wij mochten natuurlijk ook weer mee, dus… de auto in.

Baasjes wilden vandaag gewoon met de auto de omgeving verkennen, kijken waar ze wat boodschappen kunnen doen, waar er een carwash is want Katje ziet al lang niet meer wit. LOL

 

En natuurlijk wilde bazinneke ook nog een geocache meepikken en baasje wil altijd wel iets van de oorlog ontdekken, dus werd er een tussenstop gemaakt aan het “Monument des fusillés”, dit ter nagedachtenis van 4 verzetsstrijders die in december 1944 gefusilleerd werden.  Ze hebben de cache ook gevonden, dus geslaagde actie.

                                                 Monument des Fusillés

 

Nog even wat rond gereden en een stop gemaakt aan de kleine supermarkt in het dorpje Bertogne zelf. Wij bleven bij bazeke in de auto, lekker koel met de airco en bazinneke ging snel even kijken wat ze zoal verkochten daar. En natuurlijk ook wat kopen, want je mag niet zomaar in een winkel gaan sightseeing doen.

 

Terug op de camping gingen de baasjes weer aan de Barbecue, benieuwd of dat een gewoonte gaat worden.  Nu ja, ze doen maar, wij rusten dan wel uit, alhoewel, uitrusten, zo moe waren we nu ook niet van in de auto te zitten. En dat vonden wij helemaal niet erg, dat rusten.

 

Maar we zullen geweten hebben. Opeens begonnen de baasjes hun wandelschoenen weer aan te doen. Dit keer hun stevige stappers.

Eerst de kousen, dan de schoenen hè.

Oeps, wa nu? Wa gaat er nu gebeuren? We werden weer aangelijnd en we gingen op pad, ook hier op verkenning zei ‘t baasje. Ook hier? Wat bedoeld die nu weer? Ook dat werd snel duidelijk.

Vanop de camping lopen verschillende hele kleine paadjes recht omhoog de berg op. Yep, jullie raden het al, wij gingen het steilste paadje op, bijna loodrecht omhoog. Het was niet zo ver, maar dus wel behoorlijk pittig. Op een gegeven moment splitste het paadje en wij mochten kiezen welke kant we uit gingen. We kozen voor links dat zag er het leukste paadje uit. We kregen gelijk, plassen, modder, omgezaagde bomen, een paradijs.

We wilden die afgezaagde boomstammen wel meenemen hoor.

 

Maar het bleef ook daar omhoog gaan en baasjes vonden ons nog niet voldoende getraind om meteen heel lange klimmen te doen. Dus werd er besloten om langs hetzelfde pad weer terug te keren.

 

 

Terug naar de camping dus.  Het was kort, pittig en vooral heel leuk. 

En wat nog leuker was? Voor we naar de caravan terug gingen, mochten we nog even in het beekje ploeteren. Zo fijn, dat frisse kabbelende water.

 

En ook leuk dat er heel veel bruggetjes over dat beekje lopen, daar wandelen we zo graag over.

Terug op ons plekje mochten we uitrusten en daarna kregen we  ons avondeten zodat we weer wat energie konden opdoen. Alhoewel, energie, we willen nu alleen maar rusten en slapen hoor want wie weet wat ze morgen nog bedenken, dat stelletje gekke bazen van ons.

Dus nu gaan we rusten tot morgenvroeg en waarschijnlijk gaan we dan toch ook weer andere dingen beleven. Hoe leuk dat zullen we wel zien.

Dus, wij zeggen : tot de volgende keer maar weer.

Groetjes,

Lemmy en Wodan.

Aankomst op de camping

 Bonjour allemaal,

Jaja, in ’t frans hè want we zitten in de Ardennen.

Wat was het gisteren een spannende dag, We wisten natuurlijk dat we gingen vertrekken, maar niet hoe dat allemaal in zijn werk ging.                                     Dat weten we nu wel, wat was het allemaal spannend seg. De baasjes druk met van alles en nog wat. En toen opeens stond de caravan op de parking voor de deur, de auto werd er voor gezet. Hey baasjes, wij zitten nog binnen hoor, wij staan hier voor het raam te kijken, wij willen ook mee hoor.

Maar gelukkig toen alles klaar was kwamen ze ons halen, ze zijn ons dus echt niet vergeten, we denken dat ze ons toch TE graag zien om ons achter te laten. Goed hè.

Het werd toch wel een behoorlijk rit, maar het was leuk en ontspannend want wij hebben bijna de ganse tijd liggen slapen in de auto tot we aankwamen. Yep, daar moeten we zijn er staat een bordje Camping “Tro Do Way” en we zijn in Bertogne, dus…. De camping ‘in the middle of knowhere’, of mooi gezegd in het ‘Hart van de Ardennen’.

Bazinneke ging zich melden en wij moesten even in de auto blijven wachten met baasje en toen naar ons plekje.  Eeeuuhhh plekje, plek ja, die is kei groot mannen, daar kunnen we echt op ravotten.

Alleen moeten we aan zo’n stomme ketting. Ikke, de Lemmy vind dat niet zo erg. Mijn stretcher is mee, dus ik kan lekker liggen slapen. Maar dat jonge geweld van mijn broertje Wodan, die vind het maar niks, die beperkte vrijheid. Die zorgde er al snel voor dat de tafel door de lucht vloog.                

 En natuurlijk moest er nog iets stuk want ander zou de Wo de Wodan niet zijn. Hij ging met zijn koord rond de palen van de Fiamma luifel en toen hij daar rond gedraaid was vond hij het nodig om keihard aan de koord te trekken. Wo wilde bij de baasjes zijn die nog druk waren met inrichten en klaar zetten. En dus ging de Wodan trekken aan zijn koord en de paal van de Fiamma luifel ging helemaal krom staan, bijna dubbel geplooid. Jaja, jong geweld hè, heb het nog gezegd.

Baasje heeft er wel het even werk aan gehad, maar het is weer een beetje in orde, al is dit vast maar tijdelijk.  Gevolg natuurlijk dat de Wodan ergens anders aan de koord ging en een kortere koord kreeg jaja, braaf zijn wordt beloond, stout zijn niet dus. Ikke ben slimmer dan mijn maatje.

     

Enfin, toen baasjes gesetteld waren, gingen we de camping verkennen. Zoooo leuk, er loopt een beekje aan de andere kant van het padje, dus daar kunnen we ten allen tijde onze pootjes in paden en van drinken. 

Hihihi, we hebben wel van die zwarte modderpootjes als we er weer uit komen, maar zooo leuk dat water.  En als we van hier het padje verder aflopen komen we op een mooi klein stukje bos terecht waar het ook heerlijk vertoeven is, zo vlak naast die steile bergwand waar we een stukje op geklommen zijn.  Ik heb bazinneke er echt helemaal opgetrokken, ik wilde laten zien dat ik echt ne stoere boxervent ben, en dat is denk ik wel gelukt.   Maar ik moet zeggen dat de Wodan het ook wel goed deed om dat heuveltje op te geraken, hij moest bazeke er niet op trekken, das ’t verschil.

Allé, er zijn hier verschillende kleine paadjes om even op te wandelen en ons plasje en ons kakje te deponeren. Dus dat komt goed.

Vandaag een rustig dagje om te acclimatiseren of zoiets. Dus de grote avonturen moeten nog wat wachten, maar dit is al wel heerlijk.  De vogeltjes fluiten en verder horen we niet zo veel, het is hier heerlijk rustig.

Wel een stelletje honden dat altijd blaft als we voorbij komen, de stommeriken, wij doen toch echt niks.  De andere vierpoters zijn wel rustig. En wij doen ons best, als ze ons met rust laten, dan laten wij hun ook met rust.

Benieuwd wat de dag vandaag brengen zal, maar voor nu gaan we nog wat slapen want kamperen is toch wel vermoeiend hoor. Al dat nieuwe en nieuwe geurtjes.  De baasjes gaan alvast Barbecueën, en er valt vast wat lekkers naast wat wij dan kunnen verorberen.

Ow ja, en zoals we al vermoedden, is het internet is hier ronduit 0, zero, noppes, nada, niks, dus het wordt nog een hele uitdaging om onze blog online te krijgen, maar daar vinden de baasjes wel wat op.

We gaan nu ons dutje doen en dan horen jullie ons later wel weer.

A bientôt et Salutation (tot gauw en groetjes in ’t Frans hè, we moeten ons aanpassen.)

                                                               Lemmy

en Wodan

 Haaaallllooooowwwwww

Het is eindelijk zover, ons avontuur gaat nu echt beginnen.

@ Home en Katje staan netjes gewassen en ingepakt klaar om te vertrekken voor ons grote avontuur.

 

Voor ons is het al helemaal goed begonnen. Terwijl de baasjes druk in de weer waren met het inladen van alles namen wij een lui dagje tot….

Baasjes hadden een bak met speelgoed voor ons klaar staan. En bazinneke zet die aan de deur klaar, maar ze gaat naar baasje naar de auto. En wat dachten jullie…..      

We bekeken elkaar eens en we waren het er roerend over eens dat we moesten proberen om die bak open te krijgen. En het is ons gelukt. Jeeeaaaahhhh, wij blij, al het speelgoed uit de bak geladen en wij dol enthousiast tot… bazinneke weer binnen kwam.

Het leek alsof ze niet zo blij was, ze stuurde ons naar onze mand en begon al het nieuwe speelgoed weer in de bak te laden, maar we zagen dat ze toch haar lach niet kon inhouden.

Ze noemde ons boeven, sjarels, rakkers, partners in crime, jaja, we kregen behoorlijk wat namen. Toen verdween ze met de bak.

En even later kreeg ze in de gaten dat we toch nog een slang gepikt hadden. Die hadden we onder Lemmy zijn buik gestopt zodat ze de leuke slang niet zou zien, maar das niet gelukt dus.

 

Als de vakantie zo verder gaat, dat beloofd hè.

Maar de hoofdzaak is niet spelen, maar wandelen en van alles bekijken, maar dus ook spelen en rusten. Maar jullie horen straks alles wel, ook onze gekke boevenstreken. We moeten nu gaan slapen om morgen fit te zijn om naar de camping te gaan.

 

Tot gauw, maar dan van de andere kant van ons landje.

Lemmy en Wodan.

En wij trots, want onze namen staan op de caravan. Lief van 't baasje.