Dag 23 – 31 mei 2020 – 1e & 2e Wereldoorlog

 

 

Vanmorgen was het eerst boodschappen-dag. Baasje kan niet veel eten, dus naar de Colruyt, daar hebben ze wel een paar dingen die hij kan eten, ook al is het nog steeds weinig. Maar het voorraadje is weer ingeslagen, al met het oog op ons vertrek naar het Groot Hertogdom Luxemburg.

Er werd ook een nieuwe bus gas gehaald zodat we geen koude nachten zullen hebben, lekker warm in de caravan, zoooo heerlijk is dat. Nee, wij houden niet van koude, wij zijn rot verwende Meerpaal-boxers hè.

En ook nog even bij de apotheek gestopt voor muggen en teken-spray, natuurlijk spul, daar zit geen vergif in en zo blijven de beestjes toch een beetje weg van ons want we willen niet onder de muggenbulten zitten.

 

Daarna alles naar @Home gebracht, snel wat gegeten en toen viel de regen even naar beneden. Mmmm das niet fijn, dan blijven we vast weer op de camping.

Maar bazinneke vond dat niet zo leuk, er stonden nog wel een paar dingen op haar en baasjes roadbook, die ze zeker en vast wilden afvinken. Dus uiteindelijk gingen we toch weer de auto in.

Daaaaagggggg rustig dagje, de baasjes hebben gewonnen en wij moeten noodgedwongen mee. Allé, liever mee dan alleen thuis moeten blijven natuurlijk, maar dat zouden ze nooit doen.

 

Allé, we zullen dan maar eens vertellen wat we nog gedaan hebben vandaag. ’t Was toch wel de moeite hoor, al zeggen we het zelf.

 

We reden langs Bouillon en mochten een blik werpen op de ruïnes van het Kasteel van Bouillon, de burcht van Godfried van Bouillons. Maar het was daar te druk voor deze  heren, dus gingen we daar niet snel even van kortbij kijken. Maar al bij al was dit al best indrukwekkend, ook van verder af gezien. Niet te geloven hè, dat vroeger in de Middelleeuwen daar mensen in woonden.

 

Dit was dus maar even een doortocht want onze bestemming was Bihain (Vielsalm). Hier gingen we een treinwagon bekijken. En nu horen we jullie denken…. Een treinwagon, was daar nu aan? Maar met deze goed gerestaureerde treinwagon werd tijdens de 2^e Wereldoorlog gebruikt voor het transport van mensen naar concentratiekampen, vooral naar Langenstein-Zwieberge, onder beheer van Buchenwald

En dat is nog veel minder te begrijpen. Mensen samen gepropt in zo’n wagon, op weg naar de dood of naar dwangarbeid en onderdrukking. Zo vreselijk is dat toch.

Jammer dat het museum niet open was en we dus ook niet binnen in de wagon konden kijken.

 

En weer op pad, dit keer richting Gouvy, kwamen we dit monument tegen als herdenking aan de doden die vielen in de 1^e Wereldoorlog.

 

En uiteindelijk kwamen we aan in Gouvy, waar we de gedenkplaats bezochten van de Gebroeders Leonard.

De 4 nog jonge broers Leonard waren verzetsstrijders die de stationsbuurt verdedigden.  De Duitsers ontdekten bij het terugtrekken uit Stone foto’s van de broers bij het verzet, waarna ze uit hun huizen werden gehaald en overgebracht werden naar Limerlé waar Léon Degrelle zijn hoofkwartier had. Deze sinistere Rijksleider gaf het bevel tot executie. De broers Léonard werden voor het laatst gezien op 6 januari 1945. Op 6 maart 1946 ontdekte een Luxemburgse politieman op deze plaats een schoen die uit de grond stak. Bij opgravingen bleken het de lichamen van de 4 jonge verzetsstrijders te zijn, elk met een kogen in de achterkant van de nek.

Een vreselijke dood voor de 4 jonge broers.

 

Daar in de omgeving hebben we nog een korte, maar heel mooie wandeling gemaakt, met vooral prachtige panorama’s.

 

Vandaar gingen we, of beter, reden de baasjes ons naar de andere kant van Goovy waar we, bij “Les tros Croix”,  een anti-tank verdedigingslinies mochten aanschouwen. Deze werd in de vooravond van de 2^e Wereldoorlog gebouwd in de naïeve hoop de doorgang van de vijandelijke tanks te voorkomen.

 

En vandaar ging het weer verder naar Vielsalm, naar een standbeeld ter ere van de Ardense Jagers, deze werden opgericht uit “Mixed Groups’ en waren uitgerust met lichte tanks, gemotoriseerde kanonnen en transporttankettes. De reden van hun verzet hebben net zoveel te maken met hun uitrusting als met hun moed. Hun motto : “Verzet en bijt”.

Even verder in Vielsalm bezochten we ook nog een Amerikaanse “Sherman” M4 A1 tank. Deze werd aan Vielsalm aangeboden door Generaal Bruce Clarcke, voormalig commandant van de 7th Armored Division, een glorieuze eenheid die hier in de regio gevochten heeft. Vielsalm is trouwens één van de Belgische gemeenten die het langste te lijden had van de Nazi-onderdrukking.

De tank is wonderwel nog heel goed bewaard gebleven.

En nee, dit was voor de baasjes nog niet genoeg, ze wilden nog even langs Cherain. Daar staat een Duits kanon uit de 1^e Wereldoorlog, een 15 cm sFH 18 kanon, de Houwitser genoemd. Deze werd na de oorlog door de Duitsers geschonken als “herstelbetaling”, later werden vele van deze schenkingen terug geëist door de Duitsers.

Dit kanon is geluk niet opgeëist omdat het beschadigd was. Je kan heel goed de gaten van ingeslagen granaatscherven zien in het staal van het kanon.

 

Aan het kanon stond deze gedenksteen, 100 jaar geleden…

Ook de mooie kerk van Cherain, daar vlakbij moest natuurlijk op de foto.

En daar vlak bij stond ook nog dit indrukwekkende monument.

En zo kwam er weer een eind aan deze dag vol avonturen. Af en toe rust in de auto, soms er even uit voor een kort rondje, maar ook ontspannen genieten van de rust op de camping. 

We genieten met volle teugen van onze laatste dagen hier in Bertogne.

En nu genieten we weer van een zalig lange nachtrust.

 

Op naar weer een volgend avontuur.

Groetjes,

Lemmy en Wodan.